Abdüllatif Uyan

Seyyid Emîr Külâl rahmetullahi aleyh, bir gün talebesiyle sohbet ediyordu ki, bir ara kapı açılıp, güzel yüzlü bir genç girdi içeri.

Seyyid Emîr Külâl hazretleri, bir gün, talebesiyle câmiye giderlerken, bir çocukla babasını gördüler az ileride. Onlara doğru geliyorlardı.

Hindistan evliyâsından Ziyâeddin Bernî hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine: Resûlullah Efendimiz'e bir gün, doksanbin altın hediye gelmişti.

Âdem aleyhisselâm kırk bin evlâdını gördü. Vefatına yakın, oğlu Şît'i "aleyhisselam" çağırıp; - Oğlum, sana beş vasiyetim var, buyurdu.

Seyyid Emîr Külâl rahmetullahi aleyh, bir gün talebeleriyle birlikte kabir ziyaretine gidiyordu ki, yolda, koca bir "Arslan" çıktı karşılarına.

Seyyid Emîr Külâl hazretleri bir hac mevsiminde, bâzı sevdikleriyle sohbet ediyordu ki, bir ara; - Şu anda bütün hacıları görüyorum, buyurdu.

Hindistan Evliyâsından Bâbâ Hasan Ebdâlî hazretleri, bir gün bâzı gençlere Peygamber Efendimiz'den bahsederken;

Seyyid Emîr Külâl rahmetullahi aleyh, ilim ve mârifette devrinin bir tekiydi. Sâyesinde çok insan kavuştu hidâyete.

Seyyid Emîr Külâl rahmetullahi aleyh zamanında genç bir âlim, eski Velîlerden, onların kerâmetlerinden bahsedip, en sonunda;

Kânûnî Sultân Süleymân Han'ın, vefat ettiğinde yerine getirilmesini istediği bir vasiyeti vardı ki, bu da şahsına âit özel bir "çekmece"nin kendisiyle birlikte mezara konmasıydı.

Seyyid Emîr Külâl hazretleri, bir gün meydanda güreşiyor, çok insanlar da toplanmış, onu seyrediyordu.

Seyyid Emîr Külâl rahmetullahi aleyh, gençlik senelerinde güreşirdi. Çayırlarda güreşerek geçerdi bâzı vakitleri.

İyi kalbli bir vezir, yoksul ve muhtaçlara, devlet hazinesinden borç para veriyor,

Kasr-ı hinduvân diye bir köy vardı ki, Behâeddîn-i Buhârî hazretleri bu köyde doğmuştur. Muhammed Bâbâ Semmâsî hazretleri, ne zaman bu köyden geçecek olsa;

Fakir bir adam, oltayla balık tutarken, ülkenin padişahı buna yaklaşıp; - Oltana ilk takılan şey ne olursa, sana onun ağırlığınca altın vereceğim, dedi. Az sonra oltaya, ortası delik "bir kemik" takıldı.

Efendimiz dört yaşına girince, süt anne Halîme hatun bu büyük emâneti sahiplerine iâde etmek için, bir grup insanla çıktı yola.

Bir gün, Alî Râmîtenî hazretleri, talebesiyle bir yere gidiyorlardı ki, havada beyaz bir kuş gördüler. Başları üzerine kadar alçalıp; - Kâmil er ol, yâ Alî! dedi ve havalandı tekrar.

Bir gün Medîne'ye bir gayr-i müslim gelmişti. Çok da fakirdi. Resûlullah Efendimizle görüşüp; - Fakirim, bana bir miktar dünyâlık verir misin, dedi.

Resûlullah Efendimiz, eshâbı ile bir evde otururken, birisi izin isteyip içeri girmek istedi. Resûlullah Efendimiz; - O gelen İblis'tir. Kapıyı açın, girsin! buyurdular.

Hindistân'ın köylerinden çok fakir bir müslüman, "Hâce Nizâmeddîn" hazretlerinin cömertliğini duyup huzûruna geldi bir gün.