Behçet Fakihoğlu

TEDAŞ'la ilgili çok şikayet geldi, bir kısmını aynen aktardım. Ama bu defaki biraz farklı. Vatandaşı çileden çıkarmak için yapılmayan kalmıyor. Bu kadarı da yapılır mı? İşte, isminin yazılmasını istemeyen bir emekli vatandaşımızın anlattığı orijinal bir zulüm hikayesi: "Geçen yaz, Edremit Merkez ve Akçay Mahallesi'nde birçok kişi suçsuz yere TEDAŞ'a 100-300 milyon ceza ödemek zorunda bırakıldı.

Bir gözü görmeyen vatandaşlara sürücü belgesi verilmemesi ile ilgili çok şeyler yazdım. Mağduriyete uğratıldıklarını düşünen birçok okuyucumun mektubuna yer verdim. Onların haklı olduklarına inandım. Çağdaş Dünya'da insanlara tanınan bir haktan vatandaşlarımızın mahrum bırakılmasını kabullenemiyordum... Yeni hükümet bu seslere duyarsız kalmadı, yeni bir düzenleme teşebbüsünde bulundu. Ama İ. Karabudak'ın yazdıklarından anlaşıldığı kadarıyla, bu düzenleme, o insanların mutlu olmasına yetmiyor:

1 .5 milyon genç bir üniversiteye girmek için imtihana girdi. Fakat bunların az bir kısmı bir okula yerleştirilebilecek, kalanı ise sokakta kalacak. Önceki yıllarda boşta kalanlar da hesaba katılınca durumun vahameti iyice ortaya çıkıyor. Bu işin sorumluları problemi çözmek için ne yapıyor? Gençlerimizin kılık-kıyafetleri ile uğraşmak yerine bir çözüm üzerinde çalışılamaz mı? En azından okuyucumuz Necdet Akman gibi vatandaşları dinleyemezler mi?

Ekonomik kriz yüzünden zora girip vergisini veremeyenlere yeni kolaylıklar getirildi. İşleri çözmekte maharetli olduğu anlaşılan Kemal Unakıtan iyi niyyetle güzel adımlar atıyor. Çoğunluğun tasvibine mazhar olan bu girişimlerin başarıya ulaşmaması için bir sebep yok. Ancak, bu düzenlemeler yapılırken gözden kaçmış, eksik bırakılmış hususlar bulunabilir. İşin çilesini, ıstırabını çekmiş vefakar esnafımızın, işadamımızın uyarıları varsa, yetkililer bunları da dinlemeli. Bandırma'dan yazan Rıza Birik de, anlaşıldığı kadarıyla, son yıllarda bu ıstırabı fazlasıyla çekmiş. Rıza Beyin uyarıları ve tavsiyeleri gözardı edilmemeli!

9 Haziran tarihli gazetemizde, okuyucumuz Kemal Gül'ün su faturaları ile ilgili şikayeti vardı. Kemal Gül, şikayetinde su fiyatının çok yüksek olduğunu, 1 metreküp su için kendisinden 7.5 milyon TL. alındığını belirtiyor, bu çarpıklığın düzeltilmesini istiyordu. Zaten belirtilen tutar faturada görülüyordu...

En çok mesaj sağlık memurlarından gelir. En ıstıraplı, en acı, en iç acıtıcı feryad onların. İş garantisiyle okula alınan bu başarılı öğrenciler, yıllardır beklemede. Geleceğe yönelik planları, hayalleri karartıldı. Bir kısmı bunalımda, kalanı da direnç noktasının sonuna gelmiş. Bu alanda üniversite bitirenler, hatta iki üniversite bitirenler bile açıkta. İşte Erzurum'dan yazan Tekin Şimşek'in anlattıkları:

Fakirlikten Kurtarma Projesi" olarak adlandırılan "Mikrokredi" uygulaması Diyarbakır'da başladı. Uzun süre terör tehdidi ile yaşayan bölgenin en büyük yerleşim yeri olarak Diyarbakır'ın seçilmesi isabetli olmuştur. Bu projenin başarılı olması ve yaygınlaştırılması hepimizin dileği... Ancak, yapmamız gereken daha önemli şeyler de yok mu? Bilindiği gibi, bu bölgemiz İran, Irak ve Suriye ile çevrili. Bu bölgede yaşayanlar yüzyıllarca, adı geçen ülkelerdeki insanlarla ticaret yaparak hayatlarını idame ettirmişler, zenginleşmişler. Önemli medeniyet merkezleri ortaya çıkmış. Ama şimdi durum farklı. Sınırlar adeta zapt-u rapt altına alınmış durumda. Türkiye genelinde görülen bürokrasi, buralarda saltanatını iyice kurmuş. Ticaret yok denecek kadar az. Bununla ilgili kısıtlamalara vatandaşların gösterdikleri haklı tepkiyi zaman zaman bu köşeye de taşıdım...

Denizli'den yazan emekli vatandaş Yusuf Altıntaş'ın içi yanmış, canı sıkılmış, mücadelesinin neticesini alamamış; bunun sonucunda da, "adalet yerini bulmuyor" diyerek, duyarsız kişilere isyan ediyor.

Su faturaları ile ilgili şikâyetler arttı. Faturalarda, değişik kalemler altında vatandaştan para tahsil ediliyor. Birçok vatandaş için ödenmesi zor bir sınıra gelindi. İstanbul'dan yazan okuyucumuz Kemal Gül, bu duruma haklı olarak isyan ediyor: "İSKİ'nin 28.05.2003 tarihli su faturasında, kullanmış olduğum su 4 metreküp olup, ödemem gereken tutar 30 milyon TL. olarak gösterilmiştir. Bu durumda, bir metreküp su için benden istenen para 7.5 milyon TL'dir. Faturada gösterilen birim fiyat, ya da başka kalemler beni ilgilendirmiyor. Benim için önemli olan, o miktar su için cebimden çıkan paradır." Böyle bir fiyat insafla bağdaşır mı? Başka ülkelerde su fiyatlara bu kadar yüksek mi? Tamam dünyada en pahalı akaryakıtı biz kullanıyoruz, bunu dışarıdan alıyoruz diyelim... Peki su için ne gerekçe var?

Sağlık Bakanlığı'na bağlı bulunsun, SSK'ya ait olsun farketmiyor; kamuya ait sağlık kuruluşlarına giden vatandaşlar canından beziyor. Memnun kalan az sayıda vatandaş da, bu memnuniyetini iyi doktorların inisiyatifine borçlu. Her gelen Bakan iyi niyetle bu aksamaları düzeltmek için çalışır, ama sonuç değişmez. Problemin sistemden kaynaklandığı bilinir, ama her nedense günü kurtarmayla vakit öldürülür ve bir arpa boyu yol alınmaz.

Okullar yaz tatiline girdi. Eylül ortalarına kadar eğitim ve öğretime ara verildi. Çok problemi bulunan, her birimizi bir şekilde ilgilendiren, son yıllarda içinden çıkılmaz hale getirilen "Milli Eğitimimiz"i düzeltmenin, üzerinde düşünmenin zamanı geldi, geçiyor bile. Bu yaz tatili bunun için bir fırsat olarak görülmeli, köklü tedbirler alınarak, yeni eğitim-öğretim yılına hazırlıklı olarak başlanmalı. Yarınımız, çocuklarımız, her şeyimiz buna bağlı.

Çocuğunu devlet okuluna kaydeden bir vatandaş, "bağış", ya da "kayıt parası" adı altında istenen parayı vermek zorunda mı? Maddi durumu uygun olmayan bir vatandaş bu parayı vermezse, çocuğunun kaydı yapılmaz mı? Her sene benzer problemler çıkar ve her defasında en yetkili kişiler tarafından bu uygulamanın yasaklandığı ilan edilir. Ama yine de herkes bildiğini okur...

Ahmet Uysal, Beylikdüzü'ndeki Çarşı Mağazası'nda oğlu için bir spor ayakkabı alır. 13.04.2003 günü alınan ayakkabıda, daha 10 gün gibi kısa bir sürede yırtılma-sökülme meydana gelir. Sonrasını bizzat Ahmet Beyin ifadesinden öğrenmek daha ilginç olacak; "İşlerimin yoğunluğundan ve Çarşı Mağazalarının marka oluşuna olan inancımdan, 'nasıl olsa değiştirilir' düşüncesi ile, gecikmeli olarak 15.05.2003 günü mağazaya müracaatta bulundum.

Bilindiği gibi, Güney Doğu'muzdaki terör yangını söndü. Ama başka büyük bir sıkıntı yaşanıyor. Türkiye genelinde yaşanan ekonomik sıkıntı bu bölgede katlanıyor. Yetkili, yetkisiz herkes bol bol lâf ediyor. İcraata gelince ortalıkta kimse görünmüyor. Fakat bunun dışında kalan, karınca kararınca bir katkıda bulunmak isteyen insanlarımız da var. Bunlardan biri olan, Bakırköy Belediye Başkanı Dr. Ahmet Bahadırlı, kalkmış ta Hakkâri'ye gitmiş. Araştırmış, incelemelerde bulunmuş, yapabilecekleri katkıyı düşünmüş...

Okullar tatile girmek üzere. Ama bu eğitim-öğretim yılı da anne-babaların istediği gibi olmadı. Aynı vurdumduymazlıklar, çarpıklıklar, yanlışlıklar devam etti. Bilhassa lise son sınıfların hali içler acısı. Bizzat Milli Eğitim Bakanı, "Lise son sınıflar fiilen bitmiştir" dedi. İşte, gençlerin halini ortaya koyan Dr. Ayşe N.'nin bütün annelere tercüman olan feryadı: "Ben doktorum. Tecrübem şudur ki; lise son sınıf, hayat aleminin en çok çalışılması, gece gündüz olağanüstü gayret gösterilmesi icabeden bir dilimidir.

Büyük şehirlerimizde, özellikle İstanbul'da yaşanan tinerci dehşeti herkesçe biliniyor. Bazı vatandaşlar hayatlarını kaybetti, yaralananlar oldu; ama en önemlisi, çoğumuz belli yerlere gitmeye korkar olduk... Güvenlik güçlerimiz bazı tedbirler aldılar. Ama, İstanbul'dan yazan okuyucumuz Ayla Öztürk'ün de bizzat şahit olduğu gibi, bu tehlike heniz bitmedi; önemini ve ciddiyetini koruyor.

SİT alanlarının tespiti, korunması, buralardaki yapılanmalar yeniden konuşulur oldu. Bu uygulamalarla ilgili çarpıklıklar da çeşitli platformlarda konuşularak, çözüm önerileri geliştiriliyor. Niğde Eski Saray Mahallesi sakinleri adına yazdığını ifade eden Y. K. da, Turizm Bakanı Sayın Erkan Mumcu'yu, bu konu ile ilgili yapılan bir televizyon programında dinlediğini ve çok memnun kaldığını belirtiyor. Y. K., oturduğu muhitin ilginç "Sit Alanları" macerasını da anlatıyor: "Niğde ili merkezinde, en güzide semtinde ikamet ediyorum. Dört beş yıl önce, üç beş üniversite öğrencisi, ellerinde birer kağıt kalemle, nerede sarı taş varsa, sözüm ona "tarihî eser" olarak kayda geçtiler. SİT alanlarının tespiti, korunması, buralardaki yapılanmalar yeniden konuşulur oldu. Bu uygulamalarla ilgili çarpıklıklar da çeşitli platformlarda konuşularak, çözüm önerileri geliştiriliyor. Niğde Eski Saray Mahallesi sakinleri adına yazdığını ifade eden Y. K. da, Turizm Bakanı Sayın Erkan Mumcu'yu, bu konu ile ilgili yapılan bir televizyon programında dinlediğini ve çok memnun kaldığını belirtiyor. Y. K., oturduğu muhitin ilginç "Sit Alanları" macerasını da anlatıyor: "Niğde ili merkezinde, en güzide semtinde ikamet ediyorum. Dört beş yıl önce, üç beş üniversite öğrencisi, ellerinde birer kağıt kalemle, nerede sarı taş varsa, sözüm ona "tarihî eser" olarak kayda geçtiler.

Sevgili okuyucular; "Okuyucu Köşesi" olarak başladık, "Konuşan Türkiye" ile devam ettik, bugünden sonra da "Serbest Kürsü"den sesleneceğiz. Zaten bu isim çoğumuzun yabancısı değil, yıllar önce bu kürsü vardı.

Türk milletinin eski politikacıları 3 Kasım seçimleriyle tasfiye ettiği, siyasetten sildiği, cezalandırdığı, artık istemediği defalarca yazıldı, çizildi. Ama bazıları hâlâ bu durumu anlamamış görünüyor. Sanki bu seçim hiç yapılmamış, milletin, emaneti AK Parti'ye 365 milletvekili ile verilmemiş gibi ahkamlar kesiliyor, eski sloganlar tekrarlanıyor...

Sayın milletvekillerine açık mektup; Bilindiği gibi, bu aralar konuşulan önemli konulardan birisi de 6831 Sayılı Orman Kanunu'nun değişik 2/B maddesi gereğince, orman vasfını kaybetmiş, orman kapsamı dışına çıkarılmış bulunan arazilerin satışı konusudur. Sayın Orman Bakanı'nın açıklamalarıhdan anlaşıldığı üzere; bahse konu olan bu arazilerin üzerinde mahalleler, köyler, hatta şehirler kurulmuş ve bir kısmı 1930'lu yıllardan beri vatandaşlar tarafından tarla, bahçe olarak kullanılmakta; mülkiyet problemi karmaşık bir hal almış bulunmaktadır. ...........