Ethem Mahmut Ziya

"Kıt adur!" "Uyguuu nadımmarş!" Bu ne ya? Bilsek askeri okula giderdik di mi ama?

Hayat bilgisi dersi: Yurttaşlar müsavidir. Hayat dersi: Bazıları "daha" müsavidir.

Sorsan piyangoya karşıdır ama burnuna uzatılan bilete hayır diyememiştir nasıl olduysa. Şuracığında bir kıpırtı, "talih kuşu başında mı dolaşıyor acaba?" Ulen çıkar mı çıkar. Şansı da sıkıdır ha. Ankara gazozundan çok bedava içmiştir zamanında...

Hacı abi mazbut mütedeyyin bir insandır. Biraz haber merakı, biraz takım tutkusu, biraz da politika... Gider bir televizyon alır, koyar kanepenin karşısına.

Komşumuzun oğlu Piyade okulundaydı, Tuzlada. Babası İstanbul'da kalmasını çok istiyor. Hatırlı dostlarına güveniyor. Delikanlı "hayır baba" diyor "asker ocağında iltimas olmaz, ne çıkarsa bahtıma!" Elini torbaya atıyor, Anadolu'ya!

Patik giydiğini hatırlayan var mı? Sanmam. Ben terlik giydiğimi de hatırlamam. Evler ahşaptı zira... Bir tek analarımızın şipidikleri, pofudukları olurdu. Yok mutfağın taşı yaşı mevzu değil, bize savururlardı icabında.

Bazı meslekler bitti gitti, bazıları da can çekişiyor. Kalaycı, semerci, dülger, nalbant, hallac ufak ufak müsaade istiyor

Bizim yaşlılarımız başkaları için yaşar, yemez yedirir, içmez içirir, elindekini avucundakini önünüze koyar.

Bir karga düşmanlığıdır sürüp gidiyor, garibim kime ne yapmış? Ondan ne isteniyor?

Gözler kısık, karın içerde, göğüs ilerde, yürürken zemin sallanacak!

Avuç içi kadar dükkancıklardı, lâkin tabelâlarında "berber salonu" yazar...

Seslerle takvimler arasında bir rabıta var sanki... Eğer kalaycılar dolanıyorsa Ramazan gelecek demektir, bileyciler dolanıyorsa kurban...

Sınıfta okumayı ilk siz öğrenmiş, "kurdela takmışsınızdır" alkışlarla. Halbuki o çubuk çizmektedir daha...

"Ah bi büyüyüp zengin olsam" dersin, "her gün on simit alacam on şişe de gazoz açtıracam!" Simit ve gazoz... Hayalin güzelliğine bak!

Eskiden destan okur, ağlardık. Şimdi filmler destan, diziler destan, gazeteler dergiler baştan başa destan...

Eğer hâlâ bir kooperatife yazılmadıysanız bitmiştiniz, zavallı gözüyle bakarlardı adama...

Sizi bilmem ama ilk mektebin ilk yıllarında yazı defteri kâbustu bana... Buyurgan bir ses çınlardı kulaklarımda..."İki sayfa M yazıyorsunuz çocuklar, iki sayfa N üç sayfa da Z. Haydi başla!"

Anma günlerine katılanlar iyi bilir. Daha söze başlamadan dudakları titreyen, içini çeken, elinin tersi ile gözlerini sildikten sonra "mazur görünüz efendim, duygulanmamak elde mi" diyen beyler vardır. Diyeceksin "az evvel gülüyor,

MMinik kardeş, minik kardeş, can can can! Vayyy mektebe başlıyorsun ha? Ooo pek de yakışmış gıcır iskarpinler, forman, aynalı çantan.

Benim gibi varoşlarda okuyanlar hatırlar. Adam şehre yeni gelmiştir, zor şer tutunacak, kavga gürültü bir gecekondu yapacak. Çocukları ile nasıl ilgilensin, koyverir yoluna...