Mehmet Oruç

Mekkeli müşrikler darağacına çıkardıkları hazret-i Hubeyb'e, ellerindeki mızraklarla işkence yapmaya başlayınca, "Vallahi ben Müslüman olarak öldürülecek olduktan sonra vurulup hangi yanım üstüne düşersem düşeyim gam yemem. Bunların hepsi Allah yolundadır" dedi.

Hazret-i Hubeyb, son namazını kıldıktan sonra, Mekkeli müşrikler, onu tutup darağacına kaldırarak bağladılar. Yüzünü kıbleden Medine'ye doğru çevirdiler. Sonra, "Haydi dîninden dön seni serbest bırakalım" dediler. "Vallahi dînimden asla dönmem! Bütün dünya benim olsa, bana verilse yine İslâmiyyetten dönmem!" Sonra, "Esselâmü aleyke Yâ Resûlallah" dedi.

Hazreti Hubeyb bin Adiy ve Zeyd bin Desinne'yi öldürek için müşriklerin kararlaştırdığı gün gelmişti. Fakat müşriklerin kin ve intikâm hisleri geçmek bilmedi. Bir sabah erkenden O büyük îmânlı Sahâbînin zincirlerini çözüp, zindandan çıkardılar. Mekke dışında Ten'im denilen yere götürdüler. Çünkü bütün mel'anetlerini, orada yapmayı âdet edinmişlerdi.

Dün, ABD'de bir Türk camisinde imam yerine, "TV ekranı" konulması bid'atinden bahsetmiştim. Bugün de bid'at nedir, belli başlı bid'atler hangileridir, bunun üzerinde durmak istiyorum...

Mekkeli Müşrikler, hazret-i Hubeyb ve Zeyd'i satın aldıktan sonra, onlara ne cezâ vereceklerini konuştular. Sonunda, harâm ayların geçmesini beklemeye, o zamana kadar, ellerini ayaklarını zincire vurmaya karar verdiler. Harp meydanındaki yenilginin intikâmını, müdâfaasız bir insandan alçakça alacaklardı. Hem de o esîri; harpte değil, parayla pazardan almışlardı!.. Hâriseoğulları, iftihârla Hubeyb bin Adiy'i kendi âile fertlerine gösteriyorlar: "İşte babamızı öldüren... Şimdi vereceğimiz cezâyı beklemekte!.." diyorlardı.

Bugün, ABD'de bulunan Turan Yıldız kardeşimin üzüntüsünü sizlerle paylaşmak istiyorum. Değerli kardeşim mailinde üzüntüsünü şöyle dile getiriyor:

Uhud Savaşında bazı yakınları ölen müşrikler, Müslümanlardan bunların intikamını almak istediler.

Ebû Talha oğlunun ölüm haberine rağmen sarsıldı. Fakat, her şeye rağmen: "İnnâ lillâh ve innâ ileyhi râciûn" (Biz, hepimiz, Allahın kullarıyız ve ancak, O'na dönücüleriz...) mânâsına gelen, âyet-i kerîmeyi okudu. Hakkın emrine râzı olup, sabretti...

Ebû Talhâ kelime-i şehâdet getirip Müslüman olunca, O Mü'mine Hanım da, "Ey Ebû Talha!.. Şimdi seninle, hiçbir karşılık istemeden; evlenmeyi kabul ediyorum" dedi.

"İslâm Güneşi" Meke'de parlarken, "Ebû Talha" 20 yaşlarında delikanlıydı. Medîne'nin asîl ve zengin ailelerinden birine mensuptu. Her gece evlerinde, eğlence ve içki toplantıları vardı. Zenginliği sâyesinde, bütün dünya nîmetlerini tatmak istiyordu.

Allahü teâlâ Mi'râc gecesi, Resûlullah efendimizin mübârek terinden kırmızı gül yarattı. Allahü teâlâ Lût kavmini helâk etmeye Cebrâîl aleyhisselâmı gönderdi ki, o zaman da Hz. Cebrâîl o gecenin şiddetinden terledi.

Hazret-i Ebu Bekir ile Hazret-i Ali, Resulullahın kapısında konuşmalarına şöyle devam ettiler: Hazreti Ebû Bekir buyurdu: Ben bir kimsenin önünde gitmem ki, Resûlullah Efendimiz buyurdu: "Allahü teâlâ buyurur ki: Ey Cennet, senin dört köşeni, dört kimse ile bezerim.

Hazret-i Ebu Bekir ile Hazret-i Ali, Resulullahın kapısında konuşmalarına şöyle devam ettiler: Hazreti Ebû Bekir buyurdu: Ben bir kimseden önce girmem ki, Resûlullah Efendimiz onunla ilgili buyurdu: "Kıyâmet günü, Ali, Cennet hayvanlarından birine binmiş olarak gelir. Cenâb-ı Hak buyurur ki, Yâ Muhammed "aleyhisselâm"! Senin baban İbrâhîm Halîl, ne güzel babadır. Senin kardeşin Ali bin Ebî Tâlib ne güzel kardeşdir."

Allahü teâlâ bütün kâinatı nizâm ve âhenk içinde yaratmıştır. Bütün bunlara tesadüfen meydana geldiler demek mümkün değildir. Böyle söyleyenlerin sözleri câhilcedir ve aynı zamanda fen bilimlerine de aykırıdır. Çünkü, fen bunların tesadüfen meydana gelemeyeceğini bildirmektedir.

Bir gün Ebû Bekr-i Sıddîk Resûlullah Efendimizin mübârek evlerinin kapısına gelmişti. O sırada, Ali bin Ebî Tâlib de geldi. Ebû Bekir geri durup, Alî'ye buyurdu ki: Yâ Ali! Önce sen eve gir. Hazreti Ali buyurdu ki: Yâ Ebâ Bekir! Önce sen gir ki, her iyilikte önde olan, her hayırlı işte önde olan, herkesi geçen sensin. Ebû Bekir hazretleri buyurdu ki: Sen önce gir yâ Ali! Resûlullaha dahâ yakın sensin.

Son yıllarda, dış güçlerin teşvik ve yönlendirmesi ile, dini konularda, "Bana göre, benim mantığıma göre, benim anladığıma göre..." ile başlayan ahkam kesmeler başladı.

Bir gün Resulullah Efendimiz, Eshâb-ı güzîn ile oturur idi. Kudretten ortaya bir ak tas geldi. İçi bal ile dolu idi. Üstünde bir ak kıl vardı. Hayret ettiler. Resûlullah Efendimiz buyurdular ki: "Gelin her birimiz bu üçüne bir temsîl getirmeyince el sürmeyelim."

Server-i Enbiyâ, Çihâr yâr-i güzîn hazretleri ile, Mu'âz bin Cebel'in kapısına gittiler. Hazreti Ebû Bekir seslendi ki; yâ Mu'âz! Devlet kuşu başına kondu.

Hazreti Ebû Bekir buyurdu ki: "Allahü teâlâ on haslet ile kullarını âfâttan koruyup, mukarreblerin, yüksek evliyaların derecesine çıkarır: 1- Kanaat eden kalb ile devamlı sıdk, bağlılık. 2- Devamlı şükür ile, kâmil sabır. 3- Hazır zühd ile devamlı muhtaç hali. 4- Aç karın ile devamlı zikir. 5- Fâsılasız korku ile devamlı hüzün. 6- Mütevâzı beden ile devamlı gayret. 7- Dâim merhamet ile devamlı rıfk, yumuşaklık. 8- Hayâ ile devamlı muhabbet. 9- Devamlı hilm ile faydalı ilim. 10- Sâbit akıl ile dâimî îmân."

Hazreti Ebû Bekir buyurdu ki, "Âbidler üç sınıftır. Her bir sınıfın alâmetleri vardır ki, o alâmetler ile bilinir. Bir sınıfı, Allahü teâlâya korku yolu ile ibâdet ederler. Bir sınıfı, ümit yolu ile ibâdet ederler. Bir sınıfı, muhabbet yolu ile ibâdet ederler.