Mehmet Oruç

İslam büyüklerinin bir ahlâkı da, din kardeşlerinin iyiliklerini takdir edip ayıplarını görmezlikten gelmeleri idi.

İslâm büyükleri, gizliden gizliye kendilerine düşman oldukları halde dostluk gösterisinde bulunanlarla da münasebetlerini kesmezler idi.

Müslümanlar için Osmanlı bir nimet idi. Kıymeti bilinmedi. Hatta arkadan vuruldu. İşte bugünkü perişanlıklarının sebebi, bu ihanetin bedelidir. Bunu idrak etmedikleri sürece kurtulmaları mümkün değil...

İslam büyükleri, her âlimden elde ettikleri bilgi ile amel etmeye azimkâr idi.

Kudüs şehrini Haçlıların ellerinden geri aldı. Kudüs'ün 89 yıl sonra tekrar Müslümanların eline geçmesi, İslâm âlemini çok sevindirdi; Selâhaddîn Eyyûbî bütün Müslümanların gönlünde taht kurdu...

Hanımının güzel huylu olmasını isteyen, önce kendisi güzel huylu olmalıdır! Kur'an-ı kerimde, insana gelen musibetlerin, günahları sebebiyle geldiği bildirilmektedir.

Fudayl bin Iyad hazretleri buyuruyor ki: "Dine uygun olmayan bir iş yaptığımı, hanımımın huysuzluğundan anlardım.

Hâtem'ül-Esam hazretleri buyurdu ki: "Kadının asalet ve şerefi Allah'tan korkmak; zenginliği Allah'ın kısmetine razı olmak; süs ve zîneti iyilik ve cömertliğe bürünmek; ibadeti kocasına güzel hizmet etmek; gayret ve himmeti de âhireti için hazırlıkta bulunmak olursa, bütün bunlar kendisinin "İyi Kadın" oluşunun alâmetleridir."

Hazreti Ali buyurdu ki: "Beş şey vardır ki, kişinin saâdetindendir: Eşinin anlayışlı ve itaatli olması, evlâdının uysal ve saygılı olması, arkadaşlarının temiz ve samimi olması, komşularının iyi olması, geçiminin de kendi memleketinde olması."

Allah adamlarının bir ahlâkı da, hanımlarından gördükleri sıkıntılara karşı sabır ve tahammül göstermeleri idi.

Yahya bin Muaz-i Razi hazretleri buyurdu ki: "Riyazet dört şeyle olur: Az yemek, az uyumak, az konuşmak ve günahlardan gelecek sıkıntıya katlanmakla."

İlk insanların giyimden uzak, çırılçıplak dolaştıkları iddiâsı, bâzı insanların hayâlî düşüncelerinden ileri gitmeyen görüşlerdir. İlk insan ve ilk peygamber Âdem aleyhisselâm ile hanımı ve çocukları örtülü idi...

Allah adamları yemeye içmeye fazla önem vermezlerdi. Yiyecek helâl bir şey bulamadıkları zaman, günlerce açlık çekerlerdi.

Başörtü, dinimizin; Kitab, Sünnet ve İslâm âlimlerinin ittifakı ile sabit olan kesin emridir. Müslümanların bu emirlere uymaları dînî bir vecîbedir...

İslam büyükleri kendilerini hiç kimseden üstün görmezlerdi. Bir çocuğu gördükleri zaman, bunun günâhı yoktur,

Önceki devirlerde Allah adamları, yıllarca akli ve nakli ilimleri tahsil etmiş, kuvvetli bir iman ve ahlak olgunluğuna ermiş, dış görünüşleri sade, alçak gönüllü, aza kanaat eden, herkese iyilik ve yardım için çırpınan, hoşgörülü, cefakâr, fedakâr, bir meslek ve sanat sahibi, fazilet örneği kimselerdi.

Eskiden Allah adamları, çok mütevazı idiler, çünkü kendilerini nefislerinin esiri olmaktan kurtarmışlardı.

Musa aleyhisselam, Cennetteki komşusunun kim olduğunu Hak teâlâdan sorup öğrendikten sonra yanına gider. Bu bir kasaptır. Kasap, bir parça et pişirir.

Hasan-ı Basrî hazretleri, Kâbe'yi ziyâret ve tavâf ederken bir zât gördü ki, arkasında bir zembil vardı.

Sebeplere güvenen, sebepleri çok zorlar, istediği olmayınca da başkalarını ve kendini suçlar. Niçin olmadı, kim buna mani oldu, diye suçlu arar. Arzusu yerine gelmeyince bunalıma girer; ruhi dengesi bozulur...