Osman Ünlü

İslâmiyette ve İslâmiyeti doğru olarak nakleden Ehl-i sünnet âlimlerinin temel kitâplarında, akla, ilme aykırı hiçbir hurâfe yoktur...

Nefis, iki tarafı keskin bıçak gibidir. Hem de, zehirli ilâç gibidir. Tabîbin, doktorun tavsiyesine göre kullanan, bundan fayda kazanır...

İslâmiyetin yayılmasına, insanların rahat ibâdet yapmalarına yardım niyyeti ile dünyalık için çalışanlara, hep sevap vardır...

Mâl, para, makam, şöhret peşinde koşmak, Allahü teâlânın emirlerini unutturursa, buna dünyâ muhabbeti, dünyâ sevgisi denir...

Dünyâ, geçici ve aldatıcıdır. Kendini sevenlerin gönüllerini çalar. Âhiret ise sonsuzdur. Bu anlayışa eren, yüzünü dünyâdan âhirete çevirir...

Şartlarını bilerek, bu şartlara uyarak ve ihlâs ile yapılan her ibâdet, insanı, dünyâda küfürden, inkârdan, günâhtan, zilletten kurtarır ve azîz eder...

İnsanın nefsi, Allahü teâlâya isyân, can düşmanı olan şeytâna itâat dilemektedir. Bunun için ibâdetler, kalbin temizliğini, cilâsını arttırır. Günâhlar ise, kalbi karartır.

"Dünyâya aldanmaktan çok sakınınız. Burası, yolcu konağı gibi geçicidir. Bugün buradayız. Belki yarın, belki daha önce göç edeceğiz. Burada bir an evvel azığımızı tamamlayalım. O kadar çabuk olalım ki, konuşmaya vaktimiz kalmasın. Konuşmayı âhirete bırakalım"

İyi bir insan, iyi bir müslüman demektir. Hakiki bir müslümân ise, Allahü teâlânın emirlerine uyar günâh işlemez. Müslümânlara ve gayr-i müslimlere her yerde iyilik yapar ve herkesin hakkını gözetir.

Birincisi, kişinin kendi şahsî vazîfesidir. İkinci vazîfesi, âile içindeki vazîfesidir. Üçüncü vazîfesi, cemiyyet, toplum içindeki vazîfeleridir.

Her nimet ve izzet, Allahü teâlâya, Onun Peygamberine ve O Peygamberin vârislerine itâat etmekle ele geçer. Her türlü sıkıntı da, nefse uymaktan, kendi düşüncesine göre hareket etmekten kaynaklanır.

Ebû Süleymân-ı Dârânî hazretleri; "Helâlden bir lokma az yimeyi, akşamdan sabâha kadar namâz kılmaktan dahâ çok severim" buyurmuştur.

Müslüman, rûhen ve bedenen tertemiz olan iyi bir insandır. İyi bir insan, kendine ve başkalarına zararı olmayan kimse demektir. Allahü teâlâ, insanların iyi olmalarını, herkesin râhat yaşamasını istiyor.

Kalbe, rûha lezzet veren şey nefse, nefse tatlı gelen şey de, kalbe sıkıntı verir. Bu sebeple vermek, fedakârlıkta bulunmak, nefse ağır gelir. Halbuki huzûr, rahatlık, vermektedir.

Vaktiyle bir Sultan, Hızır aleyhisselâmı görmek ister ve her tarafa haberler gönderir. Fakir bir kimse, Sultana gelir, hazreti Hızır'ı gösterebileceğini söyler!

İnsanlara yardım etmek için çalışıp para kazanmak, nâfile ibâdet etmekten daha çok sevaptır. Zira Cennetin yüksek derecelerine mal ile kavuşulur...

Bayram, affa uğramaktır. Bayram, günahlardan kurtulma günüdür. Mü'minin bayramı, günahlarının affedildiği gündür. İmânla öldüğü gün bayramdır...

Allahü teâlâ, affedicidir ve affetmeyi sever. Şartlarına uygun olarak yapılan duâ ve tövbeleri kabul eder ve günahları da affeder...

Müslümânların kusûrlarını affetmek çok sevâptır. Küçüklere, emri altında bulunanlara, fakîrlere merhamet etmeli, kusûrlarını yüzlerine vurmamalıdır...

İbâdetlerde yapılan değişikliklere bid'at denir. İbâdet yaparken bid'at işlemek harâmdır ve ibâdetin bozulmasına sebep olur...