Rahim Er

Türkiye, Ankara, İsrail'in katliamına seyirci kalamaz. Filistin milleti, tarihinin en ağır zulmunü yaşamakta. İsrail, artık yaş farkı gözetmeden bütün Filistinlileri düşman sayıyor. Bu bir devletin hezeyanıdır. İşte o hezeyanlı Şaron'un askerleri, Filistin'in bütün şehirlerini işgal etmekteler.

BABA!.. DİYORLAR Kİ SEN SUÇLUSUN... BABA!.. SEN SUÇLU DEĞİLSİN... BABA!.. NEDEN TUTUKLADILAR SENİ? BABA!.. SENİ BENDEN NEDEN ESİRGEDİLER? BENİ BİR KEZ ÖPMEDEN ANNEMİN GÖZYAŞLARINI SİLMEDEN...

Tek kutuplu hale gelen dünyada haliyle bir boşluk doğdu. Eğer iki veya daha fazla süpergüç olsaydı bunlar birbirlerini kontrol eder ve biri diğeri için caydırıcı rol oynardı. Bu mevcut değil. O mevcut olmadığı gibi lider devletin başındaki kişi de yerinin hakkını veremiyor.

'91'de Irak, sadece Kuveyt'e girmişti. Şimdi, Filistin'de yaşananlar, dün orada yoktu. Buna rağmen I. Bush başkanlığındaki Amerika, çileden çıktı ve dünyayı da arkasına alarak Irak'a savaş açıldı. Bugün, İsrail, bir başka devleti hunharca işgal etmekteyken aynı dünya, kör, sağır ve dilsiz. Dünya, terörizme, katlima ve soykırıma yalnızca seyirci.

İlkbahardan söz ediyoruz. Onun ne kadar geciktiğinin siz de farkındasınızdır herhalde. Halbuki erik ağaçları, badem ağaçları, erguvan ağaçları, bu vakitlerde çoktan coşmuş olurlardı. Sarısı, mavisi, beyazı, kırmızının tonlarıyla kır çiçekleri keza öyle.

Şu ân İsrailliye en büyük kötülüğü yapan Başbakan Ariel Şaron ve O'nun iktidarıdır. Şaron, Yahudiye kötülük yaparken Araplara iyilik mi etmektedir? Evet, öyle. Arap gençler, mücadeleyi, yılmamayı, bilenmeyi... kısacası savaşı öğreniyorlar. Doğru olup olmaması ayrı bahis. Ancak, artık gün geçmiyor ki bir "Filistinli intihar komandosu" İsrail'in askerî veya sivil hedeflerinden birinde kendisiyle birlikte can ve mal kaybına sebebiyet vermiş olmasın.

Filistin'de Bnb. Cengiz Toytunç'u şehid verdik. Yzb. Hüseyin Özarslan da gazi oldu. Askerlerimiz, 'Uluslararası Geçici Mevcudiyet' aracında devriye görevi yaparken saldırıya maruz kaldılar.

İstanbul, yine kirli vakitlerinden birinde. Yağmur, arabanın sileceklerini zorluyor. Trafik her akşamki gibi. Okmeydanı yokuşunu tırmanırken ışıklı tabelanın "Boğaziçi köprüsü yoğun" ikazı insanı nasıl da tedirgin ediyor. Neyse ki biz Esentepe'ye gideceğiz.

Demek ki hak edilene değil; uygun görülene Oscar ödülü veriliyor. Oscar ve Nobel, batının iki önemli armağan unsuru. Nobel, bilim ve edebiyatta, Oscar da sanatta dökülen terleri takdir için takdim edilmekte. Bu takdirlerde tarafsız olunması gerekiyor.

Geçen hafta Avrupa siyaset sahnesinde Türkiye aleyhine yine bir skandal yaşandı. En hafif tabirle skandal olarak isimlendirdiğimiz olay, iç gündemin haddinden fazla yüklü olması dolayısıyla çok da fark edilemedi.

Merhum Prof. Orhan Karmış Hoca'da okumuştuk. Bundan takriben 150 yıl kadar evvel Kırım'ın bir köyünde 'İmam Efendi' isminde bir zat yaşarmış. O devirde Kırım bir Rus mülkü değil. Mevzubahis zat, belki gerçekten imammış belki de ismi "İmam" olduğu için bu şekilde tanınırmış. Her ne hal ise.

17 Mart Cumartesi akşamı TR2'de Atilla İlhan'ın sohbeti var. Her cumartesi olduğu gibi o gün de tadına vara vara bir sohbet dinliyoruz. Şair, romancı ve düşünür İlhan, gayet rahat, insandaki merak unsurunu ustaca kullanarak seyirciyi ekran karşısından ayırmıyor. Dekor, son derecede sade. Bir masa, masada bir küçük çanta. Arka planda merdiven veya ona benzer lüksü olmayan malzeme.

Eski bakanlardan Necati Çelik'in iki sayfalık bir mektubunu aldık. Bu parlamenter, medyada daha evvel yer alan ve yanlış anlaşıldığını ifade ettiği tartışmalara atıfta bulunduktan sonra bazı düşüncelerini bizlerle paylaşmak istemiş. Fikirler, umumiyetle yerinde. Ancak daha derinleşmesi lazım. Bir kısım meselelere şöyle bir dokunup geçmiş. Bazılarını ise ileride daha müsait ortamlarda konuşmak üzere tehir edeceğine kendini haklı gösterme ihtiyacına binaen bugüne taşımış.

Ali Müfit Gürtuna, İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı. O'nu herkes tanıyor. Yumuşak, çelebi, güler yüzlü.

Orası malum. ABD mühim devlet. Hatta şu günlerde moda tabirle tek kutuplu dünyanın süper gücü. Öyle olunca böyle bir devletin devlet adamları da önemli olur. Orası da muhakkak. Bu itibarla Amerikan devlet başkan yardımcısı Dick Cheney'nin ziyareti sıradan bir kapı çalma kabul edilemez.

Irak'a saldırılmasın; bunu istemiyoruz. Ne Türk milleti istiyor, ne Türk hükümeti. Irak'a saldırılmasında ne Türk milletinin bir menfaati var, ne de bölgedeki herhangi bir devletin. BM Gözlemcilerine izin verilmiyormuş? Hangi devlet ülkesini yabancı müfettişlere açar? Üstelik, Irak, açıkladı. Sınırlı denetime izin vermekteler.

Bir gerçeği unutmamak zorundayız. Öyle yapmadığımız takdirde önümüzdeki problemleri çözmemiz imkânsız. Birçok alandaki tıkanma da bundan ileri geliyor.

Gençliğe yatırım yapan, onlara kıymet ve ehemmiyet veren yarınlara köprü kurmuş olur. Genç Yunuslar, LDP'nin gençlik kollarındaki delikanlıların ismi. Hepsi pırıl pırıl.

Dün İstanbul'da İBB'nin önderliğinde önemli bir şura toplandı. Şuranın tam ismi şöyle "İstanbul I. Kentiçi Ulaşım Şurası". CRR'ye üniversitelerden, belediyelerden, medyadan ve hükümetten ilgi büyüktü. İstanbul üzerine hatta şuranın çerçevesini taşar şekilde güzel konuşmalar yapıldı.

Tanımak, artık dünyanın borcu. Milletlerin insanlık, devletlerin de devlet olma borcu. Amerika'nın Birleşmiş Milletlere tanınmaya atıfta bulunan görüş getirmesi isabetlidir. Hareket, sürpriz olarak değerlendirildi. Neden sürpriz olsun? Geç kalınmış bir teşebbüs. Üstelik Amerika'nın ne kadar samimi olduğu da meçhul.