Seçkin Başkan

Yaşar sabah erkenden kalktı. Heyecandan yerinde duramadığı her halinden belli oluyordu. Kendisinden önce uyanıp bebeğinin mamasını hazırlayan Hacer'e döndü:

O gün İpek heyecan içinde alışverişe çıktı kocasıyla. Kafasında hemen planlar yapmış, küçük bebeğe tahsis edeceği odayı döşemek için liste hazırlamıştı.

Ferit Bey o sabah her zamanki gibi kahvaltısını yapmış ve çalışma odasına geçerek günlük gazeteleri okumaya başlamıştı.

Yapılan testin sonucu da pozitif çıkmış, doktorun dediği gibi Hacer'in hamileliği kesinleşmişti. İki kadın eve doğru giderlerken ikisinin de ağzını bıçak açmıyordu. Hacer ne yapacağını bilemiyor, böyle bir hayata bir çocuk daha getirmeyi ne aklına ne de ruhuna sindirebiliyordu. Sonunda Nezihe dayanamadı:

Hacer bütün gün ağlamıştı... Gözleri kıpkırmızı, başında inanılmaz bir ağrı ve midesindeki bulantı ile âdeta sürükleniyordu. Gözü sürekli dışarıdaydı. Yaşar küçük kızını alıp gideli neredeyse iki saat olmuştu. Korkuyla yavrusunu bir daha göremeyeceğini düşünüyor, çaresizlik içinde kıvranıyordu. Eğer kocasının verdiği karara karşı çıkarsa onun yaptığı bütün tehditlerin gerçekleşeceğini bildiği için şaşkın bir şekilde bu inanılmaz ızdırabı kabullenmek zorunda kaldığını hissediyordu. Bu sırada kapının vurulduğunu duydu. Gelen komşusu Nezihe'ydi. Hacer'in yüzünü görünce kadın bir çığlık attı:

Ferit Bey kucağındaki bebeğe sevgiyle bakıyordu. Öyle saf, öyle masum bir görünüşü vardı ki. Kanı kaynayıvermişti bu dünyalar güzeli küçük yavruya.

Ferit Bey yaptığı anlaşmadan karısına hiç bahsetmedi. Her şey olup bittikten sonra sürpriz yapmak istiyordu.

Yaşar eve erkenden gelmişti. Hacer komşusunun getirdiği tarhana çorbasını bayatlamış bir somun ekmeğiyle birlikte kocasının önüne koydu.

İhsan Bey arkasına yaslandı:

Uşak Mehmet, Yaşar'ın çayını getirdiği zaman Ferit Bey sessizce adamın yüzüne bakıyordu. Yaşar çayından bir yudum aldı. Mis gibi bergamot kokuyordu çay. Ferit Bey onun yudumunu yutmasını bekledikten sonra arkasına yaslandı:

Yaşar sabah kalkar kalkmaz bağırmaya başladı. Hacer bir köşeye sinmiş, kocasının şiddet uygulamasından korkarak sessizce oturuyordu. Yaşar gürültülü bir şekilde boğazını temizledikten sonra küfürler savurarak kapıyı hızla çarpıp evden çıktı. Sabah doğru dürüst bir kahvaltı göremediği için bağırıp çağırmıştı. İçindeki isyanları ve çaresizliği bu şekilde çıkıyordu dışarıya. O da biliyordu karısının elinde hiçbir şey olmadığını.

Turgut saygılı bir şekilde selamladı Ferit Kozdağlı'yı. - İstediğiniz gibi peşlerinden gittim efendim. Sizin ilgilendiğiniz adam İstanbul'un en gelişmemiş semtlerinden birinde ev demeye bin şahit isteyen bir gecekonduda oturuyor. Gecekondu bile denemez. Bir baraka. İki çocuğu varmış. Biri bel altı yaşlarında diğeri de üç aylık. İşsiz güçsüz, pek sevilmeyen bir adam. Avare yani. Semtin bakkalıyla konuştum. Çok şikayet etti adamdan. Bakkala çok borcu varmış. Bakkal "karısına ve çocuklarına acımasam zırnık vermeyeceğim" diyor... Durum böyle. Adam ailesine karşı son derece sorumsuzmuş.

Turgut, Haydar ve Yaşar'ın ardından sessizce gidiyordu. Adamlar yeniden her zaman oturdukları kahveye gelmişler ve iki çay söyleyip baş başa konuşmaya dalmışlardı.

Ferit Bey iki adam odadan çıkar çıkmaz hemen telefona sarılıp bahçe kapısındaki adamı Turgut'a direktifini vermişti.

Ferit Kozdağlı dikkatle Haydar'ın yüzüne bakıyordu. Haydar geriye doğru yaslandı ve istedikleri paranın miktarını söyledi. Miktarın çokluğu karşısında Yaşar bile şaşırmış, hayretle başını kaldırıp arkadaşının yüzüne bakmıştı. Bu Ferit Beyin gözünden kaçmadı. Sakin bir şekilde dinliyordu.

Ferit Kozdağlı çalışma masasında oturmuş içeri giren konuklarına dikkatle bakıyordu. Haydar yılışık bir gülümseme ile yaklaştı masaya ve elini uzattı:

Haydar ve Yaşar Boğaz'ın en güzel yerindeki bahçe içindeki köşkün önünde taksiden indikleri zaman hayranlıkla baktılar karşılarındaki manzaraya.

Ferit Kozdağlı telefonu kapattıktan sonra kaşlarını çatarak bir müddet düşündü. O sırada içeriye giren İpek Hanım kocasının bu halini görünce endişeyle sordu:

İki arkadaş bir telefon kulübesinin önüne geldikleri zaman birbirlerine baktılar. İkisinin de heyecanlı oldukları belliydi. Haydar cebinden buruşmuş bir kâğıt çıkarttı. Gözlerini kısarak okudu üzerindeki numarayı. Sonra ankesörlü telefonun tuşlarına dikkatle bastı. Beklemeye başladı. Yaşar yanı başında dikkatle onu takip ediyordu. - Çalıyor...

Yaşar evden çıktıktan sonra uzunca bir süre yürüyerek her zaman gittiği kahveye gelmişti.