Yavuz Bülent Bakiler

Televizyonlarınızda görmüşsünüzdür: Bazı Doğu ve Güneydoğu illerimizde, ilçelerimizde, yüzleri maskeli çocuklar, sokakları, caddeleri bir savaş alanı haline getiriyorlar. Ellerindeki taşlarla, sopalarla, baltalarla "molotof" bombalarıyla polislerimize saldırıyorlar. Anlatılmaz bir vahşetle, gafletle, ihanetle etrafı yakıp yıkıyorlar.

Türkiye'de Türk denilince, İslâm denilince etlerine kızgın bir demir yapıştırılmış gibi, büyük rahatsızlık duyan korkan insanlar var. Adamların, Türklüğe ve İslâmiyete karşı kullandıkları silahlar hiç değişmedi. Faşizm ve lâiklik silahları, hiç susmadı. Türklük var olduğu, İslamiyet yaşadığı müddetçe, bu silahları da hiç susmayacak. Medeni insan, tenkide açık olan insandır. Bir kimse, Atatürk'ün herhangi bir icraatını, bir fikrini, bir davranışını saatlerce tenkid edebilir. Onu, büyük bir dikkatle dinlerim. Ama tenkit, seviyesini kaybetti mi, küfre ve hakarete dönüştü mü bir dakika bile tahammül edemem.

Dersim isyanının dehşetinden, ilk defa 1955 yılında haberdar oldum. Hukuk Fakültesi'nin 1. sınıfındaydım. DOĞU İLLERİ VE VARTO TARİHİ'nin yazarı M.Şerif Fırat'ın oğluyla aynı sınıftaydık. Babasının kitabını ondan alıp okudum. Sonra, Türk Ocağı çalışmalarına canla başla katılan ve ısrarla Türk olduklarını söyleyen Dersimli Zaza arkadaşlarım vardı. O kanlı isyanı onlardan da dinledim. Seyit Rıza isyanında öldürülenlerin "binlerce kişi" olduğunu söylüyorlardı.

Dünyada, iç isyanlarla sarsılmayan ülkeler var mıdır acaba? Yalnız biliyorum ki, iktisaden ve fikren geri kalmış ülkelerde, isyanlar çok görülüyor. Mesela bugün, demokrasinin beşiği sayılan İngiltere'de bile, geçmiş asırlarda, çok şiddetli ayaklanmalar oldu. Demokrasi, İngiltere'ye öyle güle oynaya gelmedi. Fransa da demokrasiye kolay girmedi. 1789 Fransız ihtilalinin sancıları, ülkeyi zaman zaman yaşanmaz hâle getirdi. Ama bugün, İngiltere'de, Fransa'da, Almanya'da ne orduların bir darbe yapmaları muhtemeldir, ne de, devlete karşı bir halk ayaklanması olabilir.

Bizim çok değerli sosyologlarımızdan Prof. Dr. Orhan Türkdoğan'ın iki eserini okuyucularımıza önemle tavsiye ederim:

Fethiye Baysal isimli okuyucumuzdan, hüzün yüklü bir mektup aldım. Diyor ki: "Efendim ben sizi beğeniyle okuyorum. Fakat Türk tarihi hakkında derin bilgisi olan sizin, Zazaları Kürt olarak görmeniz beni derinden üzüyor.

Dünkü yazımda, Rusya'da Sen Petesburg Üniversitesinin Kürtçe üzerine yaptığı bir araştırmanın neticesini dikkatinize sunmuştum.

Bir Alman Üniversitesinin yaptığı araştırmaya göre, dünden bugüne, yeryüzünde 5.651 dil konuşulmuş.

Bir ülkede ordu düşmanlığı, sadece, silahlanarak ordu birlikleri karşısına çıkmakla olmaz. Orduyu itibardan düşürmeye, onu kolsuz-kanatsız bırakmaya çalışmak da ordu düşmanlığıdır.

Türkiye'de, çok ciddi bir şekilde ordu düşmanlığı yapılıyor. Bilmediğim, tanımadığım birtakım bedbahtlar, gazetedeki e-mail adresime gönderdikleri mektuplarla, beni de kendi saflarına çekmeye çalışıyorlar. Bilinmelidir ki: Benim binbir başım, binbir yüreğim, binbir kalemim olsa bile, onlardan biriyle olsun, ordumuza düşman olanların yanına yaklaşamazdım. Çünkü ben, evvelemirde, vatanımı, milletimi, devletimi, ordumu, bayrağımı...

Dünyanın hemen her ülkesinde görülen hâl budur: Yeni iktidar, kendisinden önceki iktidarı/iktidarları yere vurmakla işe başlar. "Onlar, istediklerinizi veremediler, idarede başarılı olamadılar. Hayallerinizi biz gerçekleştireceğiz" diyerek söze başlarlar.

Cumhuriyetimiz 86 yaşında. Atatürk demişti ki: "Benim nâçiz vücudum, bir gün elbette toprak olacaktır. Fakat Türkiye Cumhuriyeti, ilelebet payidar kalacaktır!" Devletimizin, sonsuza kadar hayatiyetini devam ettirebilmesi, önce bütün kültür köklerine bağlı kalmasına, sonra siyasete kat'iyyen bulaşmayan güçlü, vurucu, caydırıcı... modern bir orduya sahip olmasına bağlı. Tabii, güçlü bir ekonomi de, bir devleti ayakta tutan temeller arasında.

Çok zor günlerden geçiyoruz. Âdeta bir ateş çemberi içindeyiz. Türkiye, bu zor günleri geride bırakabilir mi bilmiyorum? Bildiğim bir şey varsa, tarihlerin yazdıklarıdır. Biz, dünyada en çok devlet kuran milletlerin başında bulunuyoruz. Kurduğumuz devletlerin sayısı 117'dir: (38 devlet, 32 Beylik, Orta Asya'da ve Azerbaycan'da 17 Hanlık, 16 imparatorluk, 4 Atabeylik ve 10 cumhuriyet...)

Azerbaycan, kendisinden asla beklemediğimiz bir büyük ayıbın içine girdi. Bir küçük aşiret topluluğuna bile yakışmayan bir kabalığın bir basiretsizliğin, bir çirkinliğin altında kaldı.

Hafta başından beri Avrupa'dayım. Önce Almanya'ya indim. Sonra Hollanda'ya ve Belçika'ya geçtim.

Ergun Göze ağabeyim yok artık. Demek bir güzel yürek artık vurmuyor? Ve bir mübarek kalem artık yazmayacak. Artık kimse bana, onun "Yavuzcuğum!" hitabıyla seslenmeyecek.

Ahmet Er Hâtıralarım ve Hayatım isimli eserinin 76. sayfasında şöyle bir açıklama yapıyor: "Prof. Afet İnan'ın evinde, İsmet İnönü'nün başkanlığında, Fikret Kuytak (Kurmay Albay ve MBK üyesi) ve arkadaşları bir toplantı yapmışlar. Alb. Fikret Kuytak, bu toplantıyı, bana şöyle anlattı: İsmet İnönü, iktidara gelince bizlere senatörlük verecek. O toplantıda hazır olan arkadaşlarla, bu teklifi kabul ettik. Ben bu arada Hukuk Fakültesini bitirir, avukatlık stajımı da tamamlarım. İnönü'nün bu teklifini size de açıklıyor ve kabul etmenizi rica ediyorum." Ben, kendisine şöyle cevap verdim:

Geçen hafta Çeçenistan'a gidip geldim. Ahmet Er'in: Hatıralarım ve Hayatım isimli kitabı elimden düşmedi.

Bir insan, kendi tarihine neden düşman olur? Bana göre, bunun üç önemli sebebi var: Cehaleti, gafleti ve ihaneti yüzünden düşman olabilir. Bizim insanımızın, Osmanlı tarihine düşmanlığı, umumiyetle dipsiz cehaletinden kaynaklanıyor. Şahidi olduğum pek çok örnekten birini Sivas'ta yaşadım: Bundan 6-7 yıl kadar önce memleketime gittim. Değerli valimiz, bana SİVAS 2002 isimli bir kitap hediye etti. Eserin baskısı mükemmeldi. Yapılan çalışmanın tarih bölümüne baktığımda dehşetli bir cehalet örneğiyle karşılaştım. Bazı tarih öğretmenlerimizin ve bir vali yardımcımızın gayretiyle hazırlanan, bölümde 63. sayfada, aynen şöyle deniliyordu:

117 devlet kuran bir milletiz. 32 beyliğin, 38 devletin, 17 Hanlığın, 16 İmparatorluğun, 10 Cumhuriyetin, 4 Atabeyliğin altında bizim imzamız var. Dünyada, bizden daha çok devlet kuran, bizden daha çok devlet batıran ikinci bir millet yok. Merhum Nihal Atsız Bey, yeni devletleri, yeni imparatorlukları, bir yıkılma, yok olma değil de, hânedanların yer değiştirmesi şeklinde açıklardı. Öyle veya böyle; bütün dünya tarihinin en muhteşem bölümlerinde biz varız.