Yetenekli Kalemler

Sözler ağızdan birkaç saniyede karşı tarafa gidiyor. Ancak izleri bir ömür kalıyor. İhmal edilen çocukluk dönemi, olumlu davranışların yerine sürekli olarak olumsuz davranışların vurgulanması, hayal kırıklığı, aşağılanma ve öfkeye maruz kalma gibi olumsuz çocukluk yaşantıların altında yatan en temel etkenlerdendir.

Bu topraklarda üreten, bilimin peşinden giden, araştıran, okuyan insanlar nedense asla takdir edilmez. 1994 yılında, yani 5 yıllık öğretmenken küçük bir daktilo satın alarak kitap yazmaya başladım. Birinci eserimi 6 ayda hazırladım. Daktilo ile yazılan kitabın basımının çok güç olduğunu öğrendim. O zaman bir bilgisayarım yoktu. Okulun atölyesinde bulunan bir makinede daktilo sayfalarını yeniden bilgisayarda dijital hâle dönüştürdüm. Kitaba konulacak resimleri aktaracak bir tarayıcım da yoktu. Yılmadım. 200 kadar şekil ve grafiği bir ay uğraşarak, siyah mürekkepli kalemle çizdim.

Tarih şuuruna sahip olmak her insan için bir gerekliliktir.

Azerbaycan, 27 Eylül 2020’de başlayan II. Karabağ Harbinde işgale son vermeye kararlıydı.

Adam resim sergisini gezerken bir tablonun başında durdu. Ressamı çağırıp tablodaki çizginin yanlışını düzelttirdi.

Ragıp dedemin not defterini okurken neler buluyorum neler…

Bir gün Mehmet dedem beni rüyasında görmüş. Ona "tefekkür" demişim. Nedir tefekkür? Bilen bilir. Bugün konumuzun birazı da bu…

İki darb-ı mesel paylaşacağım. Fransa adliyelerinin duruşma salonlarında “Değirmenci hadisesini unutma” anlamında bir levha asılıymış yıllar önce. Hikâyesi de şöyleymiş: Adamın biri değirmenciyi ortadan kaldırmak istiyormuş ama kendisi sıska ve güçsüz, değirmenci güçlü ve seveni çok olan birisiymiş. Adam mertçe karşısına çıkamayacağı için kalleşliğe başvurmuş.

Büyük ve meyve ağaçlı bahçelere, ekin basmış tarlalara konulur korkuluklar.

Duygularınızı ifade ederken kullandığınız üslup ve sözler kim olduğunuzu gösterir.

Babam, teknofestte daha önce derece almış bir insan. Belki bu sefer de alacak, bilemiyorum.

“İşitin ey yârenler aşk bir güneşe benzer/Aşksız kalan bir gönül misali taşa benzer...”

Bundan bin yıl önce, insanoğlu, masallarda yaşardı. Binbir gece masalları, Dede Korkut hikâyeleri belki böyle doğdu. Her millet, kendine destan ve hikâyeleri, bir sonraki kuşağa aktardı. Ergenekon Destanı, Manas Destanı böyle ortaya çıktı belki…

Asırlarca medeniyetleri kendine hayran bırakmış ecdadımızın dönemine kıyasla İslam dünyası bugün neden özüyle çelişen, içler acısı bir seviyeye düştü?

“Adalet” kelimesinin sözlük anlamı, hak ve hukuka uygunluk, hakkı gözetmekmiş. Bir diğer anlamı ise herkese kendine uygun düşeni, kendi hakkı olanı vermekmiş. “Miş” diyorum çünkü bu tanım, yıllar yılı belki kaç asırdır sadece kitaplarda kalmış.

Hayat, bir teknoloji, bir bilim değildir. Hayatı yaşamak bir sanattır. Tıpkı ipte yürüyebilen bir cambaz gibi... Buna bir “içgüdü” de diyor şimdiki nesil. Ve insan için, hayat boyunca asla öğrenilemeyecek ancak ve ancak başa gelince yaşanabilecek şeyler vardır. Şaşar kalırsınız yaşadığınızda veya yaşayan birinde şahit olduğunuzda…

Şöyle genelleme yaparsak diyebiliriz ki bundan on sene öncekine göre daha kötü besleniyoruz. On sene önce de, yirmi sene öncekine göre kötü besleniyorduk.

Bunlar ne sosyal medyada anlatılır, ne derslerde okutulur. Oysa bu bizim kültürümüzdür. Neden mi söz ediyorum? Kültür ve Turizm Bakanlığımızın e-Devlet sitesinde yer alan çobanlık hakkında bir güzel yazıdan…

Bu bölümde, Bakü’de bulunduğum zamanda, Karabağ Zaferi ve Türkiye’nin desteğiyle alakalı müşahede ve mütalaalarımı aktaracağım.

Bu yaz tatilinde 1 ay, daha önce de 3 ay kadar bulunduğum Azerbaycan’la alakalı müşahedelerimi aktarmak istedim. Azerbaycan matbuatından (yazılı basın) okuduğum 25. Gazete, Şark, Yeni Azerbaycan, Müsavat gazetelerinde güçlü yazı geleneği ile beraber Türkiye ve Türk dünyası haberleri dikkat çekiyor.