Ayşe G. Tunceroğlu

Ben onun adını lise yıllarımda duymuştum. 1970'li yılların ikinci yarısıydı. O yıllarda yaptığı aylar süren açlık greviyle gündeme gelmişti. Efsane bir isim olmuştu. Benim zihnimde kırk kişiyle Çin sarayını basan Kürşat gibi biriydi. Yahut o yıllarda okuduğumuz çizgi romanlardaki kahramanlar Tarkan, Karaoğlan gibi... Öylesine yiğit, destanlara lâyık bir isim.... Mustafa Cemiloğlu...

Amerika Birleşik Devletleri mozaik bir ülkedir. Mozaiklerin daniskasıdır. Mozaiklerin şahıdır. Yetmişiki milletten insan. Zaten keşfinden sonra Avrupa'nın tek bir ülkesinden değil, pekçok ülkesinden insanlar gelip yerleşmiş. Beyaz adam, "beyaz" ama farklı tonlarda beyaz...

Amerikalıların en ziyade takdir ettiğim, imrendiğim özelliği nedir diye sorulursa derim ki, bu insanlar dakiktir! Amerikan kültüründe en fazla 15 dakikalık bir gecikmenin mazur görülebileceği söylenir ama 15 dakikalık gecikmelere bile şahit olmadım, diyebilirim. Bir ilkokuldaki, lisedeki, üniversitedeki, bir kurumdaki herhangi bir program tam ilân edildiği saatte başlar. Filan saatte buluşmak üzere sözleştiğiniz biri o saatte hazırdır. Şu saatte telefon edeceğim diyen tam o saatte arar.

Edirne'nin kurtuluş günü şenliklerindeki manzara ürkütücüydü. Geçenlerde sokakta bir kediyi tekmeleye tekmeleye öldüren gencin işlediği cürüm kadar ürkütücü. Öncekine psikolojisi bozuk, belki sarhoş birinin cinneti desek...

Beyaz adam Kızılderilileri aşağı yukarı üç yüz yılda yok etti. Kızılderili adam farkında olmaksızın öyle bir intikam vasıtası buldu ki, beyaz adamın o gün bugündür hakkından gelmekte.

Amerikan okullarında ortaokul ve lise yıllarında her öğrencinin her sene ve her gün alması gereken iki ders vardır.

İkisi de ilkokul öğrencisiydi. Yaşları dokuz-on... İkisi de İstanbul'da. Birbirinden uzak semtlerde, birbirini tanımayan iki kız çocuğu. İkisine de aynı soruyu sordum:

Bugün Yahya Kemal'in ölüm yıl dönümü. Acaba hatırlayan kaç kişi var? Şairin birkaç cümlesini hatırlatmak istedim bugün. Ortalıkta dönüp dolaşan konularla ilgili birkaç cümle:

Bulgaristan'ın yüzölçümü ne? 110 bin kilometrekare. Nüfusu? 8 milyon kadar. Bulgaristan'dan 6000 koyun geldi!

Doğan Hızlan'ın geçen haftaki bir yazısını okuyunca şaşırdım: Nişantaşı'nda kütüphane yokmuş! Allah Allah! Her şey var, kütüphane yok!

Amerika'da anadilde eğitim konusunu inceliyorduk... Aslında, 1968'de yürürlüğe giren ve bazı okul bölgelerinde uygulanan İki Dilli Eğitim Kanunu'nun gayesi, anadilde eğitim vermek değil, birkaç sene anadili köprü olarak kullanarak İngilizce öğretimini kolaylaştırmak.

Amerika'da anadilde eğitim deyince akla göçmenler gelir. Burası, malumdur ki bir göçmenler ülkesi. Ve bu bahiste ilk sırayı İspanyolca alır. Ardından Uzak Doğu dilleri geliyor.

Yeni ders yılıyla birlikte anadilde eğitim talebiyle bazı yerlerde okullar boykot ediliyor.

"Ben sıfır noktasına iki sokak ötede cami yapılmasına karşıyım" diyor Michael Moore. Amerika'nın aykırı sesli belgesel film yönetmeni ve yazarı. Kendi ifadesiyle liberal muhalif sesi. (New York'ta Dünya Ticaret Merkezi enkazına sıfır noktası dendiğini biliyorsunuz.)

Ramazan büyük şehirlerin semtlerinde kurulan uzun uzun iftar sofraları ile geçti. Her akşam bir önceki akşamdan daha uzun, daha kalabalık.

Ramazan, Türkiye'de uzayıp giden yemek sofralarıyla geldi geçti. Bir kilometre, iki kilometre... 20 bin kişi, 30 bin kişi, 50 bin kişi... Rekor üstüne rekor... Her akşam bir yenisi... Yemek yeme rekorlarını peş peşe kırdık geçtik! Kolay değil!

New York cürüm olaylarına yabancı bir şehir değil. Ama geçen hafta New Yorklu bir taksi şoförünün başına gelen, dünyanın her yerinden gelenlere kucağını açmakla, hoşgörülü, çok kültürlü olmakla övünen Amerika'nın değişmekte olduğunun sinyallerini veriyor.

Hararetli günler yaşıyor Türkiye. Termometrelerin ibresi tavan yapıyor.

Boş gezen, boşta gezen, bir baltaya sap olamamış insanlara kaldırım mühendisliği mesleğini münasip görmüşüzdür.

Girne'ye ayak basarken kalede Türk bayrağını görüyorsunuz. Ve bazı binaların önünde nöbet tutmakta olan askerlerimiz. Anadolu çocukları. Türk askerinin olduğu yerde kendimizi güvende hissediyoruz. Dünyayı gezmeye ne kadar alışırsanız alışın, gittiğiniz ülkeler "yabancı" ülkedir.