Engin Atay

"Hay senin ayağına..." diye bağırdı Talay abi... "Sen ne zaman G.Saray'ın maçına gelsen puan kaybediyoruz..." Belli ki çok kızmıştı G.Saray'ın kaybetmesine... Rakip Barça'ydı... İspanyollar'ın Barcelona'sı... İstanbul'da G.Saray'ı 1-0 yenip kupadan elemişti geçen yıl...

Ünlü sosyete kuyumcusu Atik Berberoğlu evine yapılan baskında yakalanan kokainler için "Bir dakka abicim, izah edebilirim!" dedikten sonra, kokainleri kendisinin kullanmadığını, güvercinlere attığını söylemişti! En büyük yalan insanın kendi kendini inandırdığı yalandır. G. Birliği'nin üç gün içerisinde ligi ve kupayı kaybetmesinin anası da, babası da, teyzesi de, amcası da, halası da Aziz Yıldırım'dır.

Üç güne sığdırılan iki ayrı Beşiktaş... Diyarbakır'da teneke çaldılar, Dolmabahçe'den pırlanta çıkardılar... Diyarbakır'daki Beşiktaş sanki şampiyonluğu istemiyordu. Hatta kaçsın diye gözünün içine bakıyordu. Futbolcular sahada golü, ofsaytı, rakibi değil anasını, babasını, karısını, cümbür cemaat sülalesini düşünüyordu. Dolar kaç oldu, euro nereye vurdu? Saddam adam mı? Adam olsa ülkesinden kaçar mı?

İmparator üç-beş-ikiye biz tilkiye döndük...Pür dikkat gözümüzü patlattık gözümüzü Göztepe'ye diktik... Çünkü İmparator'un aslanları bundan öncekileri peynir ekmek gibi yedi... Fener, İstanbul, Elâzığ, D.Bakır, Altay... Hepsi üç-beş-iki silahından çıkan kurşunlarla vuruldu...

İki hedefi kalan tek takım G.Birliği... Tekmili birden transfer edilmek istenen tek takım G.Birliği... Ersun Yanal ve onbiri, Süper Lig'i ve Türkiye Kupası'nı götürdü götürecek... Ama rakip bir değil bin... Ankara'nın ateşli çocukları sadece G.Saray'la Beşiktaş'la F.Bahçe'yle boğuşmuyor. Medya "Rating alamıyoruz" diye karşısında... MHK, İstanbul'a ayıp olmasın diye birçok maçını 11 kişiyle oynatmıyor.

"Biz Beşiktaş için oynamadık. Ancak bu yenilgiyle G.Saray büyük yara aldı. Beşiktaş'ın şampiyonluğu artık garanti..." Bu sözler G.Saray-Denizli maçının bitiminde Denizli'nin hocası Rıza Çalımbay'a ait... Ve Ersen Martin de ekledi; "Attığım gol ligin şampiyonunu belirledi..."

Mönü bayağı zengindi... Daha ilk devrede futbola doyurdular... Goller vardı, direkler vardı, pozisyonlar vardı... Ve kartın envai çeşidi... Sarısı, kırmızısı, yeşili!.. Mücadele hırsı, emek hırsızlığı... Ve Diyarbakır... Ve G.Saray...

Dün İngiltere'den Mustafa isminde eski bir arkadaşım aradı. Çoluk-çocuk hepsi iyilermiş maşallah. Ellerinizden öperler. Keyfi de kazancı da yerindeymiş Mustafacığım'ın... Daha düne kadar para-pul yüzünden ağlarken, bir de bahçe içinde nefis bir evi olmuş Londra gibi bir yerde... Gözü olanın gözü çıksın. Yaban illerinde bir turizm firmasında çalışıyormuş ayrıca...

Ve Volkan ve Cem ve Bilal... İşte anlı-şanlı, zengin Fener'in arka bahçesi! Bir başka deyişle Fener'in, bel bağladığı 'Aziz' futbolcuları! Ya da Yıldırım kafasından arta kalanlar... Önce Lazetiç ve Rapaiç gönderildi... Sonra Washington... Allah'tan ki Washi'nin kalp hastası olduğu son anda farkedildi de öteki dünya yerine Brezilya'ya gitti... Ardından Revivo küstürüldü... Tam da takımına kaptırıldı hem de... Malın gözünden iyi anlayan G.Saray'a... Ve sırada en babası vardı; Ariel Ortega...

Hüsnü Can diye biriyle tanışmak ister misiniz? Önce, onu daha iyi anlayabilmek için küçük bir fıkraya ne dersiniz? Paris'te karşı kaldırıma geçmek için yeşil ışığın yanmasını bekleyen güzel kızın yanına yaklaşan delikanlı; "Pardon matmazel, Georges Duval adında bir genç tanıyor musunuz?" diye sormuş. "Hayır, ne yazık ki tanımıyorum."

Gördünüz değil mi, G.Saray ev sahibi olarak F.Bahçe'yi nasıl ağırladı. Kendilerine geçen yıl 'tezek' ikram eden rakibine damacanayla konyak attılar, sandıklarla da portakal... Yetmedi, golleri evlerine kadar bıraktılar... Fener'in yediği önünde yemediği arkasındaydı. Kuzu kuzu meee, bin tepeme...

İsa Aleyhiselam'dan bindokuzaltmışiki yıl sonra doğmuşum... Ayakları yere basmayan aylağın biriydim. Para ve pul biriktirmezdim. Alt ve üst geçitleri hâlâ kullanmam. Kibariye, Müslim baba, Ferdi Tayfur ve Orhan Gencebay'la 13 yaşımda tanışacak kadar müzik kurduyumdur! Makarnayla, kaşarlı Karadeniz pidesine bayılırım. Genelde borç içinde yüzdüğüm için olsa gerek, çoğu zaman kendimi odun gibi hissederim...

Son günlerde meydana gelen hadiseler kanıma dokunuyor. Türkiye'de üç büyükler hegemonyasıdır gidiyor. En şampiyon onlar... En zengin onlar... Oyuncunun kralını (!) alırlar, federasyona markaj yapar, MHK'yı yönetirler...

Var mı ötesi? Hem açız, hem açıktayız. Çöplükler, köprü altları, deniz kıyıları it, sinek, leş kargası değil 'memleketimin insanı' kaynıyor... Ahmetler, Mehmetler, Emineler... Nice nineler ve dedeler muzun kenarından geçemezken 90 dakikada bir 'muz' orta yapacak diye milyon dolarları kapıp da kaçanlara ağzının suyu akarak bakıyor.

Aslan geri döndü Bugün herkes G.Saray'ın çuvallayacağını düşünüyordu. Çünkü herkesin kendisine göre geçerli sebepleri vardı. Öncelikle Bursa zorlu deplasmandı. G.Saray, yeni kadrosu ile oturmamıştı. Üstüne üstlük Antalya kampından beri G.Saray'ın oynadığı tek ciddi maç olmamış, Aslan Florya'da milli takımlara gidenler yüzünden 15 eksikle çalışmıştı. Mâlûm medya ordusu değil, medyum ordusuyuz.

5 Şubat, Çarşamba'ydı... 1980'li yılların sonu... Genç adam titrek ve korkulu bir sesle telefonun öbür ucundaki 'bir bilen'le konuşuyordu. Boğazına düğüm düğüm olmuş kelimeleri bir çırpıda çıkartamasa da "Şeyy, efendim... Eşimle ben... Benden gizledikleri olmuş da... Ayrılık sebebi olur mu acaba?" "Ne diyorsun evladım, anlayamıyorum."

Kendimi kopyalatmaya karar verdim... Bu kararımı akşam eve gittiğimde ev ahalisine de açıkladım... O da ne?.. Herkes ayağa dikildi; "Olmaaazz...." Allah Allah... Size ne kardeşim, kopyalanacak olan benim... Hem demiyor muydunuz, "Babacım sen ölürsen biz n'aparız..." diyen...

Yazın popçular kışın topçular... Ben hariç herkes Antalya'da canına yandığımın... 700'ün üzerinde futbol takımı, 2 bin 100 tane antrenör, 21 bin tane futbolcu... Şehir içinde şehir...

Küçükken Sadri Alışık'ın bir filmini izlemiştim... "Hey gidi kavanoz dipli dünya..." diyerek şöyle, derin bir iç çekmişti rahmetli... Ben ise yıllar boyu, "Kavanoz dipli dünya" demekle neyi kastettiğini düşünmüştüm onun... Birine de sormaya utanmış mıydım ne? Lise çağlarında çözebilmiştim ancak kavanoz dipli dünyanın ne manaya geldiğini. Manası tamamdı da, peki kavanoz dipli dünyanın kendisini çözebilmiş miydim acaba?

Küçüklüğümden beri bir hastalıktır gidiyor... Her şeyi bir şeye benzetirim. Erkek ve kadınlardan tutun da kulüp takımlarına kadar... İnsanların tipine göre isimlerinin ne olabileceğini söylemek ise ayrı bir keyif!