İsmail Kapan

Darfurlular için Türk Kızılayı'nın Nyala'da kurduğu sahra hastanesi büyük bir nimet... Üç yılda 370 binden fazla hastaya müdahale edildi, sekiz bin Darfurlu çocuk sünnet edildi, sadece son iki ayda üç yüzden fazla cerrahi operasyon yapıldı

Ukalalıkta sınır tanımayanlar kendilerinden başka herkesi cahil sayar. Onlardan başka herkes hatalı, onların sözünden başka her söylenen şey yanlış ve saçmadır...

Haftalardır kamuoyunu fena halde meşgul eden, hakim ve savcı atama kararnamesi, nihayet hâl yoluna girdi. Ortalıkta dolaşan bilgi kırıntılarına göre, atamalarla ilgili bazı kararlar da istikbale bırakılmış...

Fransız devlet adamı Clemenseau, "Savaş generallere bırakılmayacak kadar ciddi bir iştir..." der.

Devletin üç temel erkinden biri olan yargıda, uzun zamandan beri ciddi sıkıntılar yaşanıyor... Yargı ile ilgili bazı meselelerde âdeta kangrenleşme durumu var. Kangrenleşme ise neşter, yani behemehal ameliyat gerektirir... Yakın geçmişte yargının bağımsızlığına gölge düşüren pek çok hadise yaşandı.

Askerî mi, siyasî mi, yoksa yargısal mı olsun? Medeni Hukuk Hocamız Selahattin Sulhi Tekinay, bazen öğrencileri konuşmaya zorlamak için, kasıtlı olarak sınıfı "tahrik" ederdi. Hatta bu tahrikçiliğin iyice anlaşılması için de, ilave açıklamada bulunurdu: "Mahsus böyle konuşuyorum ki, hır çıksın!.." derdi. "Hır çıkmasından" kasıt, ortaya atılan fikre karşı reaksiyon gösterilmesi, eleştiri ve tartışma ortamının sağlanmasıydı. Yoksa 12 Eylül öncesi o anarşik dönemde, zaten her gün kavgaların gırla gittiği bir ortamda, ilaveten "hır çıkarma"ya gerek yoktu...

CHP ne yapmadı ki!.. Her dönemde, her halükârda iktidarda kalabilmek için, bu mümkün değilse iktidarı kontrol altında tutabilmek için her şeyi yaptı, her yola başvurdu... Mesela "AÇIK OY GİZLİ TASNİF" olayına imza attı CHP. 1946 seçimlerinde sahneye koyduğu bu olay dahi, tek başına CHP'nin demokrasiye olan aşkını(!) ispatlamaya yeter de artar...

Bu köşe izindeyken pek çok önemli gelişme yaşandı. Bazılarını mecburen gecikmeli ele alabileceğiz. Ne de olsa şu sivil-askerî yargı meselesi, daha çok su kaldırabilecek gibi duruyor...

Dün Srebrenitsa katliamının 14. yıl dönümü idi... 11 temmuz 1995'te, Ratko Mladiç komutasındaki Sırp canilerinin katlettiği sekiz bin Boşnak, 14 yıl sonra altmış bin kişinin katıldığı hüzünlü bir törenle yâd edildi.

Belge-andıç meselelerinde yeniden başa döndük... Gereksiz tartışmalarla vakit kaybetmenin anlamı yok. Eğer gerçekten demokrasiye saygılı, hukukun üstünlüğü ve yargının bağımsızlığına da inanıyor ve güveniyorsak, mesele yok. Telaş etmeyelim. Sürecin sonunu bekleyelim. Bakalım işin aslı nedir ve nereye varacak.

Genelkurmay Askeri Savcılığı, iki haftadan fazla zamandır ülkenin gündemini dolduran; "İrticayla Mücadele Eylem Planı" başlıklı mahut belge hakkında, dün kararını verdi. Sonuç paragrafı şöyle:

Önceki gün İstanbul Üniversitesi'nin Merkez Binası'ında Darfur Meselesi ile ilgili olarak uluslar arası bir konferans düzenlendi. Orta Doğu ve Afrika Araştırmacıları Derneği (ORDAF) ve İstanbul Üniversitesi işbirliği ile düzenlenen konferansta önemli gerçekler dile getirildi.

Öteden beri bazılarının dillerine pelesenk ettiği bir cümle var: "Türkiye İran gibi olur mu?.." 28 Şubat Döneminin Genelkurmay Başkanı İ. Hakkı Karadayı, Şah döneminde görev yapmış İranlı bir generalle yaptığı konuşmada, onun kendisine aktardıklarından hareketle, "Başlangıçtaki gelişmeleri yeterince dikkate alıp değerlendirmedikleri için, yaklaşan tehlikeyi fark edemedikleri ve fark ettikleri anda da artık her şeyin bitmiş olduğu..." şeklinde bir analiz yapmıştı. Buna göre kendileri 28 Şubat Sürecindeki uygulamalarla, yani Batı Çalışma Grubu, Andıçlar, meşhur MGK kararları vs. uygulamaları ile laik rejimi korumuşlardı!.. Acaba gerçekten öyle mi? Öyle olmadığı, her geçen gün daha net olarak anlaşılıyor.

Bunca gelişmeye rağmen, durumun ciddiyet ve vahametini kavrayamayan veyahut kavramak istemeyenler, kendi küçük dünyalarında dönüp dursunlar. Ama bilsinler ki, bu işlerin şakaya gelir yanı yok...

Yerli medyada "İrtica ile Mücadele Belgesi" etrafında kopan tartışmalar giderek artıyor. Dün ve önceki gün biz de mecburen bu gelişmeye odaklandığımız için, İran seçimleri ile ilgili bir değerlendirme yapmak bugüne kaldı. Soru şu: İran'da gerçekte ne oluyor?

Kamuoyu "İrtica ile Mücadele Eylem Planı" başlıklı vahim belge ile fena halde meşgul durumda... Tartışmalar ne kadar devam eder ve hangi noktada neticelenir, bilmiyoruz. Bizde toplumda bazı olaylar epeyce uzun zaman gündemde kalır, ancak kimi olaylar da çabucak unutulmaya terk edilir. Geçen sene tam da bu zamanlarda yine benzer bir vak'ayı tartışıyorduk! Olayı açığa çıkaran da yine TARAF Gazetesi idi...

Dün gün boyu yapılan açıklamalar, "irticaya karşı eylem planı" hakkında, tereddütleri gidermek yerine kafaları daha çok karıştırdı!..

Ahir zamanda para, fitne ve fesat ve hastalıklar çoğalacakmış... Adına kuş gribi, domuz gribi, deli dana, AIDS, SARS vs. vs... ne derseniz deyin!

Türkiye'nin önünde çözüm bekleyen bunca mesele varken, büyüklerimiz hangi konularla uğraşıyor, elitler neyi tartışıyor? Liderler, siyasi partilerin grup toplantılarında hangi alanlarda nutuk atıyor? Yazılı ve görüntülü medyanın sayfa ve ekranları ne ile dolduruluyor?

Türkiye'nin köklü bir anayasa değişikliğine, daha doğrusu yepyeni bir anayasaya mutlak ihtiyacı var...