Mehmet Oruç

Peygamber efendimiz, Uhud Harbinde; Hz. Hamza'yı en önde zırhsız süvârilerin başında çarpışmakla vazifelendirmişti. Hz. Hamza, iki elinde de kılıç olduğu hâlde; "Ben Allahü teâlânın arslanıyım!" diyerek, düşmanı önüne katmış, öldüre öldüre ilerliyordu.

Bedir Savaşında, Hazreti Hamza'nın da içinde bulunduğu 313 Eshâb-ı kirâm, 1000 müşrikle karşı karşıya gelmişti. Mekke müşriklerinden Utbe, Şeybe ve Velîd meydana çıkarak er dilediler. Peygamberimiz buyurdu ki: - Ey Hâşimoğulları! Kalkınız, Allahü teâlânın nûrunu söndürmek için gelenlere karşı, Hak yolunda çarpışınız ki, Allahü teâlâ zaten Peygamberinizi de bunun için göndermiş bulunuyor. Kalk yâ Hamza! Kalk yâ Ali! Kalk yâ Ubeyde bin Hâris!

Peygamber efendimiz, Medîne'ye hicret ettikten sonra, Kureyşli müşrikler boş durmadılar. Peygamberimizi Medîne'de rahat bırakmıyorlar, Medînelilerin Onu terk etmeleri için etrafındaki Müslümanları tehdit ediyorlardı. Hattâ, Peygamber efendimizi Medîne'nin dışına çıkarmaları için, Abdullah bin Übeyy bin Selül ile Evs ve Hazrec kabîlelerinin müşriklerine tehditler gönderdiler ve Müslümanlara hac yollarını kapadılar.

Peygamber efendimiz, Hz. Hamza ve diğer bir kısım Müslümanlar Hz. Erkam'ın evinde bulunuyorlardı. Bir ara kapı vuruldu. Gelen kimsenin, silâhlarını kuşanmış şekilde Hz. Ömer olduğu görülünce, bazıları endişeye kapıldı. Hz. Hamza;

İslâm âlimlerinin ve evliyânın en büyüklerinden olan, ikinci bin yılın yenileyicisi İmâm-ı Rabbânî hazretleri, "Mektûbât" isimli eşsiz kitabında, Kur'an-ı kerim ile ramazan-ı şerifin bağlılığını ve hurmanın üstünlüğünü, fazîletini şöyle anlatmaktadır:

Ramazan-ı şerif ayı, Müslümanlar için bir fırsat ayıdır: Derlenip toparlanma, tevbe istigfar ederek, günahlardan kurtulma ayıdır. Allahü teâlânın ihsanlarından istifade edip sermayeyi kurtarma, hatta kâra geçme ayıdır. Çünkü bu ayda yapılan ibadetlere, iyiliklere, sadakalara verilen karşılık diğer aylardakine göre kat kat fazladır.

Hz. Hamza, yeğini olan Peygamber efendimizi çok severdi. Safa tepesinde Ebu Cehl ve diğer müşriklerin Resulullaha yaptıkları kötü muameleden dolayı, Ebu Cehil'in kafasını yedi yerinden yaralamıştı. Sonra da, Resulullaha gidip,...

Müşriklerden Velîd adında birinin bir putu vardı. Müşrikler Safâ tepesinde toplanırlar, bu puta tapınırlardı. Bir gün Peygamber efendimiz, onların yanına gitti ve onları îmâna da'vet etti. Kâfir olan bir cinnî, o putun içine girdi ve sevgili Peygamberimiz için uygun olmayan sözler sarfetti. Peygamber efendimiz üzüldüler.

Bizanslılır esir aldıkları Müslümanlara Hıristiyan olmasını teklif ediyorlar olmayanları kaynar suyun içine atıyorlardı. Sıra esirler arasında bulunan Abdullah bin Huzâfe hazretlerine gelmişti.

Abdullah bin Huzâfe hazretleri, Hz. Ömer devrinde Bizanslılarla yapılan bir savaşta birçok Müslümanla birlikte esîr düşmüştü. Bizanslılar, ellerine geçirdikleri esîrlere önce Hıristiyanlık telkîni yapar, kabûl ettiği takdirde serbest bırakırlar, aksi hâlde çeşitli işkencelerle öldürürlerdi.

Abdullah bin Huzâfe hazretleri, Peygamberimizin mektubunu sunmak üzere İran Kisrâ'sının sarayına girdi. Görevlilere, mektubu bizzat kendisinin vereceğini bildirdi.

Peygamber efendimiz, Hudeybiye antlaşmasından sonra, İslâmın bütün dünyaya yayılması ve insanların Cehennemden kurtulup, ebedî saâdete kavuşmaları için hükümdarlara elçiler göndermek istiyordu. Zîrâ o, âlemlere rahmet olarak gönderilmişti.

Ramazan ayı, diğer aylarla mukayese edilemeyecek kadar önemli bir aydır. Sevapların, mükafatların kat kat fazlasıyla verildiği bir aydır. Bunun için bu ayın kıymetini bilip, fırsatları kaçırmamak lazımdır.

Resûlullah efendimiz bir nasihatlarında Hz.Üsâme'ye buyurdular ki: "Âlim ve müttekîler, halk arasına girdikleri zaman varlıkları, kayboldukları zaman yoklukları bilinmez. Çünkü aranmazlar. Yerin genişliği, onları kuşatır.

Ramazan ayına tekrar kavuşacak olma sevinci içindeyiz. Nasib olursa yarın akşam ilk teravih namazını kılacağız, gece de sahura kalkacağız. Ramazan ayının diğer aylar, Ramazan orucunu da diğer ibadetler nezdinde ayrı bir yeri ve önemi vardır.

Resûlullah efendimizin defninden üç gün sonra, Hz. Ebû Bekir Eshâb-ı kirâma, "Resûlullah efendimiz, sizi, Üsâme'nin emrinde gazâya göndermişti. Vefât edince, o iş yapılmadı. Herşeyden önce, bu emri yerine getirmeliyiz! Bu işte, gevşek davranmayın, gazâya hazır olun!" buyurdu.

Resulullah efendimiz babası Zeyd gibi oğlu Usame'yi de çok severlerdi. Rumlarla savaşmak üzere hazırlanmasını emir buyurdukları ordunun başına bunu kumandan tayin ettiler. Sonra kendisine buyurdular ki:

Peygamber efendimiz oğlu Hz. İbrâhim, birbuçuk yaşında iken süt annesi Ümmü Bürde'nin evinde iken hastalanmıştı. Peygamber efendimiz bunu işitince, oğlunu görmeye gitti.

Hz. Ebû Eyyûb bir ara Mısır'a gitmişti. Bir akşam vâli olan Ukbe bin Âmir; namaza geç kaldı. Vakti içinde, fakat geç olarak namazı kıldırdı. Ebû Eyyûb hazretleri namazdan sonra vâliye şunları söyledi: - Ey Ukbe! Sevgili Peygamberimiz buyurdular ki: "Akşam namazını, yıldızların gökyüzünü kaplamasına kadar geciktirmeyiniz..."

Hicretten 52 yıl sonra, İstanbul üzerine; sefer düzenlenmişti. Mısır'dan, Şam'dan, Arabistan'ın her yerinden; ayrı ordular geldi. Çünkü, Resûl-i ekrem efendimiz buyurmuşlardı ki: