Mehmet Oruç

Enes bin Mâlik bildiriyor. Resûlullah Efendimiz bir gece kalkıp, gidiyordu. Hazreti Osmân da ileride gidiyordu. Cebrâîl aleyhisselâm geldi ve dedi ki: Yâ Resûlallah! Bu kimdir ki, bu sâatte senin önünden gitti.

Enes bin Mâlik rivâyet etmiştir. Resûlullah Efendimiz buyurdular ki: Hazreti Lût aleyhisselâmdan sonra, hanımı ile, Allahü teâlâ yolunda ilk hicret eden Osmân bin Affân'dır.

Bütün iyiliklerin kaynağı dindir. İlâhi dinler olmasaydı, memleketlerin imârı, insanların rahatı, yanî medeniyet olmaz, insanlık, canavarlık şeklini alırdı. Dinin emirlerinden uzaklaştıkça, bütün insanların, geçimsizlik, sefâlet, işkence, sıkıntı ile kıvrandıkları görülmektedir.

Abdürrahmân bin Ebî Leylâ rivâyet eder. Hazreti Ali'nin emri üzerine hizmetçisi Kanber mescidden birini alıp getirdi. Emîr-ül mü'minîn gelene sordu; Osman'ı sever misin? Dedi ki: Yâ Emîr-el mü'minîn, Allahü teâlânın izzet ve azameti hakkı için, ben Hazreti Osman'ı kendi cânımdan dahâ çok severim.

Hazreti Osman'ın üstünlükleri hakkında bildirilen hadîs-i şerîfler: Ebû Karfesa'dan rivâyet olunmuştur. Bir gün Resûlullah Efendimizin meclis-i şerîflerinde bir cemâ'at oturmuşlardı. Ben de onların içinde bir zaman oturdum. Sonra, Hazreti Osmân meclis-i şerîflerine dâhil oldular.

Allahü teâlâ, Müslümanlara, birbirinizle ittifâk edip, mallarınızın bir miktarını vâcib ve bir miktarını nafile olarak Allah yolunda harcayın, buyurmuştu.

Hazreti Osmân'ın şânlarını ve şereflerini bildiren âyet-i kerîmeler: İslam dîni yayılmaya başlayınca, her taraftan Arablar Medîne-i münevvereye gelmeye başladılar.

Hazreti Osmân şehâdet mertebesine kavuşup, âhirete sefer ettikten sonra, Medîne-i münevverede halifelerin oturması vâki olmamıştır. Allahü teâlânın rızâ-ı şerîfleri olmamıştır. Zîrâ Hazreti İmâm-ı Ali halife olunca, Kûfe şehrine yerleştiler.

Hazreti Osman evini saran asilere seslendi: Yemin ederim Allahü teâlâya ki, Resûlullah Mekke-i Mükeremeden Sebîr adlı dağa çıktılar. Ebû Bekir ve Ömer ve ben de berâber çıktım. Dağ harekete geldi. Hattâ taşları döküldü. Resûlullah mübârek ayağı ile dağa vurup, buyurdular ki: "Sâkin ol yâ Sebîr! Senin üzerinde bir Nebî ve bir Sıddîk ve iki şehîd vardır." Bunu bilmez misiniz. Dediler, "evet, biliyoruz!" dediler.

Her şeyin bir kapasitesi olduğu gibi, aklın da bir kapasitesi vardır. Aklın kapasitesi zorlanırsa, insanı şaşırtır, yanlış yola götürür.

Allahü teâlâ, insanı yaratınca, ona hakkı bâtıldan, iyiyi kötüden, faydalıyı zararlıdan ayırabilmesi için akıl gibi anlayıcı bir kuvvet vermiştir. Akıl bir ölçü âletidir. Allahü teâlâya ait bilgilerde ölçü olmaz. Mahlûklara ait bilgilerde ölçü olur. Akıl, insandan insana değiştiği için, bazı insanlar mahlûklara ait bilgilerde isâbet ettiği halde, bazıları yanılabilir.

Sümâme tebni Cezemîl Kuşeyrî anlatır: Ben Yevmüddâra hâzır oldum. Yevmüddâr, Hazreti Osman'ın katlolunduğu güne derler. Hazreti Osmân, evini muhâsara edenlerin hâlini anladı.

İbni Sebe'nin ayaklandırdığı asiler Hazret-i Osman'ın evini sardılar. Hazret-i Osmân'ın evini koruyan dörtyüz muhafızı vardı. Hazreti Osmân bunları huzuruna çağırıp, buyurdu ki: Her kim odasına varıp, silâhını bırakıp, kendi hâlinde oturursa benim hayır duam onun ile olsun. Onlar da emre uyup, dağıldılar.

Abdullah bin Sebe adlı Yahudi, Hazreti Ömer'in zamanında Müslüman olduğunu söylemişti. Fakat, Yahudilik kîni gönlünde bâkî kalmıştı. İslâm dininde, çok kötü bir fitne çıkarmak istedi. Hazreti Ömer'in şiddeti ve tedbîrli hareketi onun fitnesine mâni olurdu.

Hazreti Ömer vefât edip, Hazreti Osmân yerine halife olunca, Hazreti Ömer'in vefât haberi üzerine Rumlar harekete geçti.

Kur'ân-ı kerimin çoğaltılmasının Hazreti Osmân tarafından yapıldığı meşhur olduğu ma'lûmdur. Kur'ân-ı kerîmi, Ebû Bekir Sıddîk, Hazreti Ömer ve diğer Sahâbe-i güzînin ittifâkları ile toplamıştır.

Abdullah ibni Abbâs rivâyet etmiştir. Fahr-i âlem Efendimiz buyurmuşlardır: "Osman'ın şefâ'ati ile, hepsi ateşe müstahâk olan kimselerden elbette yetmişbin kişi Cennet'e girse gerektir."

Câbir-i Ensârî'den rivâyet olundu. Bir gün bir cenâze götürdüler. Resûlullah Efendimiz çekinip, namazını kılmadı. Sual ettiler ki: Yâ Resûlallah! Şimdiye kadar, hiçbir cenâzeden çekinmeyip, gördüğünüz gibi namazını kılardınız.

O devirlerde Batı, şimdiki gibi Müslümanları sinsice içeriden yıkma planlarını daha yapmamıştı. Hedefine savaş yolu ile uluşmak istiyordu. Bunun için ikide bir Haçlı Seferleri düzenliyorlardı. Bu saldırılara son vermek için Kânûnî Sultan Süleyman Hân ordusuyla sefere çıkmıştı.

Bir gün Resûl-i ekrem Efendimizin yanında bir melek durdu. Hazreti Osmân geçti. Resûlullaha dedi ki: Bu geçen kimdir. Dediler: Hazreti Osman'dır.