Mehmet Oruç

Lokman Hakîm'in nasihatleri: "Ey oğlum! Ölümden şüphe ediyorsan uyku uyuma. Uyuduğun ve uyumak mecbûriyetinde kaldığın gibi, ölüme de mahkûmsun. Dirilmekten de şüphe ediyorsan, uykudan uyanma. Uykudan uyandığın gibi öldükten sonra da dirileceksin."

Ey oğlum! Âlimlere karşı öğünmek, akılsızlarla inatlaşmak ve meclislerde, toplantılarda gösteriş yapmak için ilim öğrenme! İhtiyâcım yok diyerek de ilmi terk etme.

İki üç asır önce İstanbul'da veya Osmanlının herhangi bir şehrinde yaşayan ecdadımız mezarından kalkasa, bizlerin yaşayışını; zarafetten, nezaketten insanlıktan uzak perişan halimizi görse buraların kendi ülkesi olduğuna inanması mümkün değildir.

Dâvud aleyhisselâm zamânında, Arabistan'ın Umman tarafında yaşadı. Dâvud aleyhisselâmla görüşüp ondan ilim öğrendi. Müftî olan Lokman Hakîm, Dâvud aleyhisselâma peygamberlik bildirildikten sonra fetvâ vermeyi bıraktı. Dâvud aleyhisselâma ümmet oldu. Kendisine hikmet verildi. Eyyûb aleyhisselâmın teyzesinin oğlu olduğu da rivâyet edilmektedir. Peygamber veya velîdir denildi.

Dost düşman herkese iyilik yapmalı, ihsanda bulunmalı, başkalarının ihtiyaçlarını görmelidir."İyilik ettim kötülük buldum" dememelidir. Kişinin yaptığı iyilik, bir şekilde kendine döner. Balık bilmezse Halık bilir, sözü meşhurdur. Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: "Herkes, kendisine ihsân edeni sever. Bu sevgi, insanın cibilliyetinde yâni yaratılışında mevcuttur."

Süleyman aleyhisselam sultan oluşundan vefatına kadar Allaha karşı huşuundan dolayı alçak gönüllü olmuş, başını yukarı kaldırmamıştır.

Süleyman aleyhisselâm sarayın balkonunda tefekkürle meşgul iken ömrü bitip, eceli gelmişti. Azrail aleyhisselâm gelip dedi ki:

Belkıs, Süleyman aleyhisselamı ziyareti esnasında gördüğü harikulade haller karşısında İnat etmeyip gerçeği kabul etti

Belkıs'ın tahtını, "Ben gözünü yumup açmadan önce onu sana getiririm" diyen Süleyman aleyhisselâmın başveziri ve teyzesinin oğlu olan Âsaf bin Berhıyâ idi.

Süleyman aleyhisselamın Belkıs'ın hediyelerini kabul etmemesi, onları imana davet etmesi üzerine elçiler oradan ayrılıp, Belkıs'ın yanına döndüler. Süleyman aleyhisselâm ile alâkalı haberleri olduğu gibi anlattılar.

Belkıs, adamlarının Hz. Süleymanın mektubu ile iligili dikkate değer bir fikir ileri sürememeleri üzerine, "Ben, onlara bir hediye göndereyim. Elçiler ne ile dönecek bakayım?" dedi.

Hüdhüd kuşu, Hz. Süleymanın mektubunu Belkıs'ın yanına bırakıp beklemeye başladı. Aradan bir hayli zaman geçtiği hâlde, Belkıs uyanmamıştı.

Bugün Aşûre günü. Aşûre günü mübarek bir gündür.Yerler, gökler, melekler, Arş ve Âdem aleyhisselam bu günde yaratıldığı gibi, İbrahim aleyhisselamın ateşten kurtulması, oğlu Hz.İsmail'in yerine kesmek için büyük koç ihsan edilmesi, Firavun'un boğulması, Eyyub aleyhisselamın sıhhat bulması, Yunus aleyhisselamın balığın karnından kurtulması gibi güzel şeyler de hep Aşure gününde olmuştu.

Bu akşam Aşûre gecesi, yarın da Aşûre günüdür. Muharrem ayının onuncu gününe Aşûre günü, dokuzuncu günü ile onuncu günü arasındaki geceye de Aşûre gecesi denir.

Hüdhüd'ün Sebe halkı ile ilgili anlattıklarını dikkatle dinleyen Süleyman aleyhisselâm, Belkıs'ın ülkesini kendi mülküne katmayı hiç düşünmedi ve onun memleketinin büyüklüğüne hiç ehemmiyet vermedi.

Süleyman aleyhisselâmın, ordusu ile beraber indiği yer, susuz bir yerdi. Su ihtiyacı üzerine, Süleyman aleyhisselâm, insan ve cinlerden orada su bulunup bulunmadığını sordu. Onlar da bilemediklerini söylediler.

Süleyman aleyhisselâm, Kabe-i şerifte, kurbanlar kesip ibadetler yaptıktan sonra, bir sabah vakti, Mekke-i mükerremeden ayrılarak Yemen tarafına gitti. Giderken gördüğü güzel bir araziye inerek, namaz kılmak ve bir şeyler yemek istedi.

Süleyman aleyhisselâm zamanında, Yemen taraflarında Sebe kavmi vardı. Bu kavim, Yemen'de, San'a şehrine üç günlük mesafede, Mağrip bölgesinde kurulmuş bir şehirde yaşardı. Bu bölge çok mamur idi.

Süleyman aleyhisselâm, karıncaların reisinin "Süleyman aleyhisselâm ve ordusu bize doğru geliyor. Çabuk yuvalarınıza girin! Bilmeden üstünüze basıp sizi öldürebilirler" sözünü, uzaktan duydu, tebessüm etti. Bunun üzerine, karıncalar yuvalarına girinceye kadar, ordusunu vadiye bırakmadı.

Süleyman aleyhisselâm, Beyt-ül-Makdis'in inşasını bitirince, Allahü teâlâdan, takdîrine uygun hüküm ile hükmetmeyi nasip etmesini istedi. Bu ona verildi. Kendisinden başka bir kimseye verilmeyen bir mülk ve saltanatın, kendisine verilmesini de istedi. Bu da ona verildi.