Mehmet Oruç

Kaza ve kaderde, insan kudretinin, işinde tesîri yok ise de, Allahü teâlâ, işi yaratması için, onun kudretini sebep kılmıştır.

Allahü teâlâ kaza ve kaderin ince bilgilerini, kullarından seçilmiş olanlara bildirdi, doğru yoldan sapmamaları için, cahillerden sakladı.

İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki: Zamanımızda âlim olsun, cahil olsun, Müslümanların çoğu, nâfile ibâdetleri yapmağa çok önem veriyorlar.

Allahü teâlâ, madde değildir. Benzeri yoktur. Nasıldır denilemez. Allahü teâlâ, Âdem'in ruhunu bilinemez, nasıldır denilemez olarak yarattı.

Allah yolunda ilerlemek isteyenin bazı şartlara uyması lazımdır. Bu şartların en başta geleni, nefse uymamaktır.

Müctehidlerin Kitab ve Sünnetten çıkardıkları ahkâma, yani İslâmiyete uygun işlere, ahkâm-ı islâmiyyeye uymak lâzımdır.

Ülkemizdeki, diğer İslam ülkelerindeki ve bütün dünyadaki Müslümanların; dini inanç ve yaşayış yönünden, ekonomik yönden kısacası her yönden perişan hallerini gördükçe, Vatikan adına çalışan ve "dinlerarası diyalog" fikrinin babası olan Louıs Massignon'un sözü aklıma geliyor.

Mübârek geceler, islâm dininin kıymet verdiği gecelerdir. Allahü teâlâ, kullarına çok acıdığı için, bazı gecelere kıymet vermiş, bu gecelerdeki, duâ ve tövbeleri kabûl edeceğini bildirmiştir.

Allah yolunda bulunmak isteyene, önce lâzım olan şey, itikadını düzeltmektir.

İtikadı, imanı, Ehl-i sünnet velcemaat âlimlerinin kitaplarında bildirdiğine uygun olarak düzeltmelidir.

Bazı cahiller, sapık tarikatçılar, mülhidler, İslâmiyetin emir ve yasaklarından kendilerini sıyırmak istiyorlar. Bu emirler ve yasaklar, yalnız cahil kimseler içindir diyorlar.

Kur'an-ı kerim bilgileri ikiye ayrılır. (Muhkemât) ve (Müteşâbihât). Bunlardan birincisi, İslâmiyet bilgilerinin ve ahkâmının kaynağıdır. İkincisi, hakîkatlerin ve sırların hazînesidir.

Hadîs-i şerîfde, "Âlimler, Peygamberlerin vârisleridir" buyuruldu. Peygamberlerin bıraktığı ilim iki türlüdür: 1. Ahkâm bilgileri, 2. Esrâr bilgileri.

Osmanlıların son zamanlarından beri müzik o kadar yaygınlıştı ki, tasavvufla uğraşanlara bile bulaştı. Birçok tekkeye girdi.

İki asra yakın zamandan beri Papalık, Misyonerlik faaliyetleri ile Hıristiyanlığı Ortadoğu'ya yaymaya, cahil bırakılan Müslümanları Hıristiyanlaştırmaya çalışmaktadır.

Tasavvufun gayesi, ehl-i sünnet itikadından ve İslâmiyetin emirlerinden başka şeylere kavuşmak değildir. Ehl-i sünnet itikadının yakînî ve vicdânî olması, yani sağlamlaşması, şüphe getiren tesîrlerle sarsılmaması içindir.

Hıristiyan âlemi, özellikle İngilizler, 18. asırdan itibaren, İslam âlemine karşı uyguladıkları planları gözden geçirmeye başladı.

Namazda Kur'ân-ı kerîmi sünnet olan miktarda okumalıdır.

İmanı, itikadı düzelttikden sonra, fıkıh ahkâmını, yani dînimizin emir ettiği ve yasak ettiği işleri öğrenmek, elbette lâzımdır. Farzları, vâcibleri, helâl ve harâmları, sünnet ve mekruhları ve şüphelileri lüzûmu kadar öğrenmeli ve bu bilgi ile hareket etmelidir.

Ahırete imanla gitmek çok önemlidir. Çünkü, küfürden teberrî eden, kaçınan, iman sâhiblerinin yaptıkları büyük günâhlar, yâ imanları hürmetine, cenâb-ı Hakkın merhameti ile veya kalb ile tövbe ve dil ile istigfâr ederek ve beden ile hayırlı bir iş yaparak veya şefâate kavuşmaları ile af olunur.