Mehmet Soysal

İran'ın nükleer konusunda oynadığı aktif rol ile Türkiye yeniden dünya gündeminde... Le Monde gazetesi yayınladığı 'üç maymun' karikatürüyle İran'ı, Türkiye'yi ve Brezilya'yı alaya aldı. Dünyaca ünlü strateji uzmanlarının değerlendirmeleri ise şöyle;

Zonguldak'ta asırlık bir statüko gerçeğini değiştirmeye ve işletme özürlü statükoculardan kurtulmaya kimsenin niyeti yok...

"Yorulursan yaslan bana" diyen şaire inat hemen herkes dörtnala dostluktan kaçarken dillerinden birlik ve beraberlik masallarını da hiç düşürmüyorlar...

Bahar gelmişti memlekete... Keyfini ağaçlar sürmekte... Kül rengi bulutlar gökyüzünden alıp başını giderken, yollar toz duman içinde... Karıncalar misali yüz binlerce araç günün her saatinde hareket halinde ve bir yerlerden bir yerlere gidip gelmekte... Korna sesleri karışıyor kentin sessizliğine...

68 kuşağının kendine göre bir savunma anlayışı var... Güya, o dönem emperyalizmin esaretinden ülkeyi kurtaracaklardı! Her yaptıklarını mübah görmek gibi bir 'akıl hastalığına' bulaştıklarından hakikati gizleyerek kahraman edasıyla cinayetlerini dahi savundular...

Yeni bir moda başladı... Bu ülkenin artık her neresinde bir asayiş, ya da terör olayı olsa altından mutlaka bir 'Çapanoğlu' çıkartma hastalığı gittikçe yaygınlaşıyor...

Yaşlandıkça unutuveriyoruz bize yapılan iyilikleri... Ve bize yapılan kötülükleri ise hiç unutamıyoruz... Bize yapılan kötülükleri sürekli hatırladığımızda ise kin küpüne dönüyoruz... Oysa, yaptığımız iyilikleri ve bize yapılan kötülükleri unutmamız gerekiyor...

Öyle adamlar var ki; hayat boyu anlaşılmazdır... Karanlıktır... Şeffaf değildir... Eşya ile kendilerini mutlu edebilmek için çalışıp, çırpınıp dururlar ve sonra tüm kazandıklarını toprağın üstünde bırakır ve o toprağın altına iki metrelik bir kefenle girerler...

Al, sat işini çok seviyoruz... Üret, sat işini seven yok gibi... Üretmek için fabrika kurmak, işçi çalıştırmak gerekiyor... Vergi ödemek var...

Eski bir hikâyedir bu, öyle kolay değil, kırk yıllık bir hikâyeyi iki satıra sığdırabilmek, Enver Abiyi anlatmak, tarif edebilmek zor bir iş...

Vergi rekortmenleri açıklanıyor... Biraz düşünerek listeye bakan insan, utanıyor... Kentlerin göbeğine gökdelenleri dikerek hava atanların adı bile yok... Davetlerde mücevher ve kürklerini sergileyen sosyetenin önde gelenleri ortada yok... Gece barlarının önlerinde paha biçilmez arabalarıyla fiyaka satanların isimleri listede yok...

Kırgızistan'da aç ve işsiz kaldığını gerekçe gösterip isyan eden halk, Devlet Başkanlığı binasını dahi yağmaladı... Türklere ait iş yerleri yakıldı...

Geçen günlerde Bugün Gazetesi yazarlarından Prof. Dr. Toktamış Ateş 'Vahdettin' adlı köşe yazısında 93 yılında TGRT'de üç yıl boyunca yapımcı ve metin yazarlığını üstlendiğim İz Bırakanlar belgeselinden bahsederken diyor ki;

Bugün, milyonlarca gencin geleceği üç saatlik bir sınavla ölçülecek... Sonra ikinci sınav telaşı başlayacak... Kazanan ve kaybedenlerden ibaret bir sınav anlayışı galiba sadece bu ülkede kaldı... Eğitimin ayrıcalık sayıldığı tek ülkeyiz...

Laftan ibaret tartışmaları alışkanlık hâline getirenler ülke gündemini boş yere işgal ediyor... Kimse farklı bir pencereden bakarak söylemeye, yazmaya alıştıkları düşünceleri çöpe atamıyor...

Dünyanın her yerinde; iktidar koltuğuna kim oturursa otursun düşmanı hiç eksik olmaz... Koltuk gider kavga biter misali... Bir zaman dünyayı yöneten ve şimdi köşesine çekilen liderlerle kimsenin bir hesabı var mı? Yok... Neden? Çünkü artık bir güç değil...

Artık yoruldular, dediğimiz zamanlarda bir anda dünya gündemine sözde Ermeni soykırım iddiaları oturdu... Anlaşılan; batılılar ve diaspora yorulmadı ama bizler kendimizi savunmaktan galiba çok yorulduk! Ki bu ülkenin gençleri Asala terör örgütünü bilmiyor... Gençler, sadece soykırım iddialarını biliyor. Televizyon dizilerinde üç beş mafya tetikçisi bu ülkenin kahramanları gibi gösterilirken, öldürülen elçilerimiz için bir film, bir belgesel, bir sempozyum, bir şehitlik dahi yapılmadı...

Bugünlerde hemen herkes, bir nehrin kenarında oturup düşmanlarının cesetlerinin geçeceği günün nöbetlerini tutuyor...

Bazıları, demokrasiyi kendi arzularını uluslararası bir ölçüymüş gibi tarif edince bir kavganın da fitili ateşlenmiş oluyor...

Bu ülkede insanlarımızın tek yetkili sistemleri ve kişileri fazla sevmediğini yıllardan beri takip etmekteyim... Gücün yanında yer alamayanların aklına gelen tek çıkar yol; muhalif olmaktan geçiyor... Neden?