Murat Başaran

Dünya, tam 400 yıl buradan yönetildi... Avrupa'daki devasa şatolardan ve saraylardan farklı olarak, Topkapı Sarayı, bir mana ihtişamının barındığı yerdir... Ona uzaktan bakarak bir şey anlayamazsınız...

Ya bize bir şeyler oldu... Değişiyor ve dönüşüyoruz... Midemiz genişliyor... Omurgalarımız yumuşuyor... Ya da bu Avrupa Birliği havalarının tesiri olsa gerek; değerlerimize karşı cesaretimiz arttı... Ne de olsa gün, hür düşüncenin, öz eleştirinin, kırmızı çizgileri ittirip kaktırmanın günüdür. Velakin bazı heveslilere hatırlatmak lazım:

Duman kokar İstanbul'un eski semtleri... Duman kokar o dar sokaklar...

Şehrin bütün sarı yaprakları... Serin ve nemli...

Herkesin kitap seçme kriterleri farklıdır. Ve hepsine saygı duymak gerekir.

Türkiye kadar enerjisini boşa harcayan bir başka ülke var mıdır acaba? Ve Türk insanı kadar "dandik" gündemlerle beyni şişirilen, uyuşturulan bir başka millet?

Tarihe destan diye geçen, zafer diye geçen büyük savaşların hemen hemen hepsinde, zayıf taraf, kuvvetli olanı perişan etmiştir...

Akıl alacak gibi değil... İstanbul'u tanınmaz hale getirenlerden, dünyanın incisinin "kaçak" bir mezbeleliğe dönüşmesine göz yumanlardan hesap sormayışımız veya soramayışımız, yeni bir çirkinliğe yol açtı.

Aslında dünya, insanlık açısından hızla geriye gidiyor. İlerleme dediğimiz şey, hayat standartlarını yükselttikçe yükseltiyor.

Bir daha eser mi ki rüzgâr? Bozkır çetinliğini kuşandıktan sonra, çöl sıcağında pişen ve Anadolu'ya yerleşen... Sonra yedi iklime hayat taşıyan...

Otobanları sevmiyorum... Belki yüksek hızla gitmek ve zaman kazanmak mümkün ama, yolculuk tadı yok... Ama Anadolu'nun, bir kasabadan bir kasabaya uzanan yaşlı ve yorgun yolları, beş yıldızlı, tam teşekküllü tatil imkânından daha fazla haz veriyor bana...

Deniz Baykal, Ecevit'i ihanetle suçlamış... İşe bak!

Bir yayınevini "saygın" kılan nedir? Yayınladığı "kitap" sayısı mı? Kendisine bağlı "yazar" sayısı mı?

Arabesk müzik yayını yapan bir radyo... Yanık sesli bayan icracı, "damardan" okuyor... Sözler yabancı dilden olsa, yani anlamasak, problem yok...

Ya arayış biterse? Mükemmellikle ilgili olarak sorulması gereken en hayati soru budur.

Evet absürt ama... Önce haziranları ölçebilmeliyiz... Uzunluğunu, genişliğini ve derinliğini...

Hani tren usul usul hareket edince...

Liseler dört yıla çıkıyormuş. Milli Eğitim Bakanı "AB perspektifi bunu gerektiriyor" demiş.

Sene 1984'tü... Elimden tutup Enver Ağabeyin karşısına çıkarmıştı beni... Üniversiteye başlayacağım zamandı. Yani hayata dair en ciddi adımların atılacağı bir dönem... Doğru yerde olmam lazımdı...

Muhtemelen Oktay Sinanoğlu'nun Bye Bye Türkçe kitabı ve bilhassa içindeki "Bir New York Rüyası" yazısı ile uyanan ve gaza gelen arkadaşların tepkileri ile ilgili geçen hafta yazdıklarım, şaşırtıcı bir manzarayı ortaya çıkarttı...