Seçkin Başkan

Hacer ağrıyan dizlerini tutarak kalktı yataktan. Saat yediyi biraz geçiyordu. Sabahlığını giyip mutfağa doğru yürüdü. Çayı koydu. Sonra salona geçti. Pencerenin kenarına gidip dışarıya baktı. Puslu bir hava vardı. Bulutlar kararsız bir şekilde güneşin önünü kâh kapatıyor, kâh kaçarcasına güneşten uzaklaşıyorlardı.

Yaklaşık bir saat kadar sohbet ettiler. Tarık çok neşeliydi: - Peki Kaan, Hacer Teyze seni evlendiremediği için başının etini yiyor da hakikaten yok mu niyetin oğlum?

Tarık yerinden fırlamıştı. İki genç birbirlerine sarıldılar. Tarık genci omuzlarından tuttu:

Nalân arkadaşlarının arasından sıyrılıp koşarak otelin lobisine geldi:

İpek Hanım salona sarmaş dolaş giren baba kıza baktı:

Ferit Kozdağlı arabasından inip evine doğru yürürken köşkün kapısı açılıp uzun boylu, ince, açık kumral saçları omuzlarında, zarif bir genç kız koşarak kendisine doğru geldi.

Geçen bir ay zarfında her şey yoluna girmiş gibi görünüyordu. Hacer alışmıştı Aktunalı ailesine.

Yaşar yoldan geçenlerin polise haber vermesiyle hemen hastaneye kaldırılmıştı.

Hikmet Kemal Bey koltuğuna oturmuş, önünde bir sürü kitap, ciddi bir şekilde inceleme yapıyordu.

Yaşar evden çıkar çıkmaz karşısında Haydar'ı görünce irkildi. Dudaklarına yerleştirdi tedirgin gülümseme ile yaklaştı adama:

Hacer hemşirenin yanına getirdiği yavrusuna sevgiyle baktı. Kolay bir doğum olmuştu ve artık sağlıklı, nur topu gibi bir erkek evlada sahipti. Başucunda gülümseyen Betül'e baktı:

Zaman hızla akıp geçmişti. Hacer için artık son günler yaklaşmıştı.

İpek Kozdağlı artık eskisinden çok farklıydı. Yüzü her daim gülüyor, keyifli hali, neşesi had safhada, etrafına durmadan pozitif enerji saçıyordu.

Betül telefonu kapattıktan sonra heyecanla bekleyen Hacer'e döndü:

Doktor, Hacer'i dikkatle muayene ettikten sonra kaşlarını kaldırarak ayakta beklemekte olan Betül'e döndü:

Hacer, Hikmet Kemal Bey, karısı Münevver Hanım ve kızları Betül ile birlikte çıktıkları alışverişi yaklaşık üç saatte tamamladılar.

İstanbul'a birkaç kilometre uzaklıktaki geniş bir alan içinde yapılanmış iki katlı bir evin alt katındaki geniş salonda onlarca çocuk toplanmış, pos bıyıklı, uzun boylu bir adamın dağıttığı simitleri iştahla yiyorlardı.

Neşeli bir şekilde yapılan kahvaltının ardından Hacer ev halkına bol köpüklü birer Türk kahvesi yapıp getirdi. Münevver Hanım hayatından memnun bir şekilde:

Münevver Hanım iki yana sallanarak mutfağa doğru yönelir yönelmez Hacer ok gibi fırladı: - Ben yardım edeyim izin verirseniz.

Hikmet Kemal Bey sabah erken kalkmış, yıllardır hiç aksatmadığı sabah yürüyüşünden sonra bakkala uğrayıp ekmeğini ve gazeteleri alıp gelmişti. Ayakkabılarını çıkartırken çekingen bir tavırla salon kapısında duran Hacer'i gördü: