Seçkin Başkan

Cahit Bey arkasına yaslandı. Kanepenin üzerinde oturuyordu. Necile Hanım yanındaydı ve o hiç karışmıyordu lafa. Çaresizlik içinde baktı. Necile Hanım durgundu. Yutkundu sadece...

Ağlamaya başladı Esra. Korkular içindeydi. Hayatının mahvolduğunu, eridiğini hissediyordu. Kimseye söyleyemezdi başına gelenleri. Annesi, babası duysa dayanamaz ölürlerdi kahırlarından. Bu işin içinden nasıl çıkacağını bilemiyordu.

Bir taksiye işaret edip, adresi verdiler... Evlerinin önüne geldikleri zaman gece yarısı olmak üzereydi. Hakan ve Esra hiç oturmadan odalarına çekildiler. Cahit Bey ve eşi üzerlerini değiştirip oturma odasına geldiler.

Cahit Bey ve Necile Hanım hiçbir şey konuşamıyorlardı. Şoke olmuşlardı âdeta!.. Bir emrivakiyle karşılaşmışlar, altından kalkamayacakları işlerin içine girivermişlerdi. İkisinin kafası da allak bullaktı!

Leyla Hanım son derece şık bir elbise giymişti. Elbisesine uygun bir makyajı vardı. Abartılı bir tavırla elini uzattı, Cahit Bey ve Necile Hanımla tokalaştı. Küçümser bir ifade ile süzdü konuklarını...

Birkaç gündür sapsarıydı Esra'nın yüzü. Suskundu. Necile Hanım onun canını sıkan bir şey olduğunu tahmin ediyor ama cesaret edip soramıyordu. İmtihanların verdiği yorgunluktan olduğunu tahmin ediyordu!..

Necile Hanım ikiye bölünmüş gibiydi. Bir yandan kızının halini düşünüyor, onun iyi olmadığına, bir derdi olduğuna inanıyordu. Bir yandan da oğlunun hayatının en büyük hatasını yaptığı kanaatindeydi...

Ağzının acısından yüzünü buruşturdu. İçini kemiren korkular, tedirginlikler beynini zorluyordu. Başına kötü bir şey geldiğini tahmin edebiliyor ama bunun irdelemesini yapamıyordu. Kapıyı çekerek sokağa çıktı...

Saat dokuz buçuğa geliyordu. Necile Hanımın da aklı ne kadar belli etmese bile kızındaydı. Sokak kapısını açıp merdivenleri dinledi. Çıt çıkmıyordu merdivenlerde. Mutfak penceresine gitti, eliyle cama siper yapıp karanlığa baktı uzun uzun...

Tayfun elinden tutunca birden ürperdi Esra. Hayatında ilk kez bu tür duygular hissediyordu. Birkaç hoşlandığı genç olmuştu ama hiçbiriyle bir kere olsun konuşmuşluğu bile yoktu. Uzaktan yaşamıştı duygularını...

Necile Hanım derin bir nefes aldı. İçindeki sıkıntı boğuyordu. Hiçbir şey konuşmamıştı Hakan'la o geceden sonra. Ama iki gündür sabahlara kadar yatağın içinde dönüp duruyordu. Bir tek kocası farkındaydı onun halinin...

Gece yarısını biraz geçe babasının son model arabasının sesini duyan Dilek sigarasını söndürerek kalktı koltuğundan. Kapıya doğru yürüdü. Kendilerini bekleyen kızlarını gören Kadir Bey ve Leyla Hanım hayretle baktı...

Her gece bir davet, her gece toplantı, sabahlara kadar süren kumar partileri ile dağınık bir hayatın içindeydiler. Dilek bu başıboşluk içinde şahsiyetini tam anlamıyla geliştirememiş, o da aynı rüzgarın önünde sürüklenmeye başlamıştı...

Necile Hanım hafifçe inledi. Bembeyaz olmuştu yüzü. Esra gözlerini tavana dikti. Cahit Bey birkaç saniye düşündü. Sonra başını salladı ve "Peki yavrum. Nasıl istersen öyle olsun!" diyebildi...

Necile Hanım donup kalmıştı. Şaşkın gözlerle süzdü ailesini. Cahit Bey ise gülümsedi: "Herkesin alışkanlıkları farklı tabii ki evladım. Alışkanlık meselesi. Biz o dediklerinizi yapamayız!"

Başını önüne eğdi Necile Hanım! İçindeki sıkıntının nedenleri ortaya çıkıyordu artık yavaş yavaş. Cahit Bey ellerini birbirine kenetleyerek öne doğru eğildi: "Oğlum arkadaşlığınızdan bahsetti bize Dilek kızım" dedi...

Hakan heyecanla Dilek'i oturma odasına aldı. İtina ile hazırlanmış sofra insanın iştahını açıyordu. Dilek odayı dikkatle süzüyordu. Gözlerinde beliren küçümser ifade Necile Hanımın dikkatinden kaçmamıştı!..

Dilek kaşları çatık bir şekilde çalıştırdı motoru. Araba sarsılarak hareketlendi, ileri doğru fırladı. Genç kız gözlerini yoldan ayırmadan kullanıyordu arabayı. Sonunda sessizliği bozan Hakan oldu!

Necile Hanım'ın içinde garip bir huzursuzluk vardı. Sabahtan beri, daha doğrusu Hakan meseleden bahsettiğinden beri bu sıkıntı yerleşmişti yüreğine. Sebebini bilmiyor, arada bir kendi kendine mırıldanıyordu...

Dudakları kilitlenmiş gibi kapalıydı Esra'nın. Birkaç adım daha attı. Bir anda tam yanı başında sıcak bir nefes duyarak irkildi. Tayfun yemyeşil gözleriyle kendisine bakıyor ve gülümsüyordu...