Şirin Berber

Geçen haftayı dokuzda yedi olarak geçtik. Denizli-Rize ve A.Gücü-Samsun maçlarını bilemedik. Yorum içinde takımların sıkıntılarından bahsettik, fakat tek skor verdiğimiz için sonucu bulamadık. Beşiktaş'ın iyi oynamadığını, kazansa bile zorlanacağını söylemişiz. Aynı şekilde adım atmakta zorlanan futbolcular topluluğu G. Saray'ın üç günde dirilmezse puan kaybedeceğini yazmışız. Takım olarak ortaya hiçbir şey koyamayan sarı-kırmızılılar, bir yıldızının iki farklı hareketiyle üç puanı kurtardı. Trabzon-F.Bahçe maçının bu derece kötü futbolla noktalanacağını bilemedim. Adana ve A.Sebat diplere gidiyor. Malatya çıkışını sürdürüyor. Ersun Hoca'nın kazanma taktikleri ve hakemler Gençler'e kaybettirmeğe devam ediyor.

Teknik adamların korkaklığı maça damgasını vurdu. Daum, bir dokuz birin Avrupalı versiyonunu sahneledi. Aybaba, bir adama dört savunmayı bağladı. Kalan üç - beşini kalabalık arasında yok etti. Taktiği enteresan vermişler. Ne çalışıyorlar haftalardır. Futbolcu kaliteleri oldukça yüksek bu kadrolar ancak bu derece kötü kullanılabilir.

TRABZON-F.BAHÇE Trabzonspor'a bir el değdi. Fayda getirmeyen yabancılardan dönüldü, kendini ispatlamış yerli ve yabancılar transfer edildi. Augustine ve Maxim iyi futbolcular. Takımın gücünü bir kat daha artırdılar. Bir de şu işe yaramayanlar temizlense... Derbi maçlar her zaman zor olur. Üstelik iki takım da arayışta. Trabzon'un cezalıları çok. Önemli isimler tribünde. Samet hoca eldekilerden nasıl bir iş çıkaracak, biz de merak ediyoruz... F.Bahçe'nin durumunu tarif etmek mümkün değil. Tek tek iyi futbolcular fakat toplu olarak rezil oynuyorlar. Robotlaştırmış onları Daum, üretkenlikleri sıfırlanmış. Amaçsızca oraya buraya koşturuyorlar... Derbiler üç ihtimalli olur. Beraberlik ağır basıyor...

Bay Kâzım yine ilginç bir iddiada bulunmuş; Trabzonspor tribünlerine elektrik verilmesini emir buyurmuş. Ne kadar saçma bir düşünce. O zaman, üç büyüklerin olaylarını nasıl yorumlayacaksın? İstanbul derbilerinde yirminin üzerinde futbolsever can kaybetmiştir. Onları katleden Beşiktaş, G. Saray, F. Bahçe taraftarlarını zincire mi vuracaksın? Ne yapmıştır da ceza almıştır bordo- mavililer? Kötü tezahürat ve oturduğu plastik koltukları oyun sahasına atmaktır suçu. Her futbol stadında olan sıradan bir eylem. Trabzonlular, Cumhurbaşkanı'nın kafasına pet şişeler atmamıştır. Rakip takım teknik adamının sırtına sandalye fırlatmamıştır. Sidik torbalarını yan tribünlere yollamamıştır. Elinde bıçak ile maçın hakemine saldırmamıştır. Antrenman sahasına dalıp futbolcularını kalaslarla dövmemiştir.

Yıllar var hedef küçülmüş, bordo-mavide. Kendileri inanmıyor, biz nasıl yarışa katalım? Küçülerek büyüme yollarında zaman harcıyorlar. Yıllar geçti bir arpa boyu gidemediler. Olayın en acı tarafı, taraftarın küçük olmayı kabullenmiş olması. Camianın yarıştan kaçması. Memleketin yetiştirdiği insanların hizmetten uzak kalması...

Daha sezonun başı, parçalar yeni bir araya gelmiş. Her biri kendi başına bir değer fakat bir arada ne ederler, yaşamadan bilmek mümkün değil. Un var, yağ var, şeker var, helvayı yapma sırası ustalarda. Ustalar fena değil. Geçmiş yıllardan maharetli isimler. UEFA şampiyonu, Süper kupa, çeyrek final, lig, kupa... Güzel iş çıkardılar geçmiş yıllarda. Kimi geri önlemlerle, kimi beş ileri vitesle tadını tutturdular.

Profesyonel takımlar lige hazırlanıyor. Gün geçtikçe tempo yükseliyor. Önceden hazırlanmış antrenman programları uygulanıyor. Amaç futbolcu grubunu en iyi şekilde lige hazırlamak. Kolay değil tabii ki. İlk baştan doğru seçim yapacaksın. Hangi futbolcuların yükü taşıyacağı noktasında hata yapmayacaksın. Paranın yokluğunda, istediğini almak kolay değil. Mevcutların arasından en doğruyu bulacaksın. O da yetmez o kadroyu en iyi hale getirmek için doğru yöntemi uygulamış olacaksın.

İstisnalar hariç, futbolcular arasında fazla bir fark yoktur. Gerçek belirleyici olan, forma farkıdır, ekip olmanın verdiği avantajları kullanılır hale getirme becerisidir. Hatırladığımız yıllar içinde yüzlerce yabancı gelmiştir. Bir Hagi kalmıştır akıllarda, tek başına takımın hareketini değiştiren. Kollektif futbolun içine bireysel üretkenliğini katan inanılmaz futbol güzelliklerine imza atan Hagi. Birkaç isim daha ardına dizilebilir ama bunların hiç biri "lig futbolcuları arasında önemli bir fark yoktur" gerçeğini değiştirmez.

Rayların üzerinden akmaya başladığı günden beri, öküzler treni seyreder. Hiç biri makinist olamamıştır. Cins cinstir bu canlılar. Dile gelip konuşanları vardır. Kaptan Bülent'in kale çizgisinden topu çıkarmasını yorumluyor bir tanesi. "Asli görevi rakip forvetleri tutmaktır, adamını kaçırmış, kale içinde ne işi var? Bülent kaleci mi?" En basit futbol doğrusu halbuki, nereden bilsin adam? Minik takım bebelerine öğretilir; özellikle yan ortalarda, kaleci yerini terk ederse, boşalan kale içi doldurulur. Kalecinin müdahale edemediği pozisyonda golün önlenmesi için hamle yapılır. Kaptan Bülent o anda en doğruyu yapmıştır. Topa çıkan Rüştü'nün yerini doldurmuştur.

Amerika hafif geldi. O maç üzerine bir değerlendirme yapmak uygun olmaz. Takım hareketleri bir olgunluk taşımadığı için futbolumuz tartıya çıkmaz. Kötü de oynasak yenerdik. Kamerun ve Brezilya maçları çok şey anlattı bize. İlk önce jenerasyona mecbur olmadığımızı gördük. Türk futbolunun yükseliş trendinin bir grup futbolcuyu aştığını, görev verildiğinde bir çok futbolcunun yükü taşıyacağına şahit olduk.

İki ayrı futbol ekolünün mücadelesi oldu. Onlar en iyilerle sahada yer aldılar. Biz iyi olmaya adaylarla karşı koyduk. İlk göze çarpan, tehlikenin geldiği tarafı organize şekilde kapatmalarıydı. Her hamleye karşılık verdiler. Bir kere bile dengesiz yakalanmadılar. Birbirini tamamlayan, tornadan çıkmış savaşçı gibiydiler. Son derece oturmuş bir oyun mantığı ile maçı götürdüler. Sahayı kullanma niyetleri gelişmiş, ancak futbol becerisi olarak geri kaldılar. Futbollarında renk yoktu.

Beraber çalıp beraber oynayanlar mutlu. Kulübün imkânlarından sebeplenenler sevinçli. Kimi Trabzonspor etiketini asmış yakasına, trafik polisine göstermesi yetiyor, kimi iş aleminde yollarını açıyor. Biri var ki, o tamamen egosunu tatmin ediyor... Ne büyük umutlarla göreve gelmişlerdi. Tek adamlı baskıcı düzeni yıkacaklardı. Bordo - maviye gönül verenleri tek çatı altında birleştireceklerdi. 7-8 milyon taraftarı olan kulübü ekonomik sıkıntıdan kurtaracaklardı. Hayâl aleminden gerçeğe dönülecekti...

Kafadan golü attılar, sonra üstüne yattılar. Yorgun ayakların oyununa döndü futbol. Hep kaçak güreştiler. Beyinlerde yer etmiş olmalı, "Nasıl olsa, yeneriz" dediler. Bir hücum presi Bundesliga'dan Yıldıray kesti, Serie A'dan Okan şutladı, LA Liga'dan Nihat voleyle köşeye taktı. Devamında yana, geriye dakikaları tükettiler.

Lucescu'nun savunma taktikleri... Kesik kesik esen Yanal fırtınası... Terim'in arayıp da bulamadığı takımı... Bir Cumhuriyet'in yıkılış öyküsü... Bordo - mavinin yeniden yapılanma masalının bilmem kaçıncı versiyonu... Daha başka ne var? Kayısı diyarının zaferi... Güçlülerin grafik eğrisi... Fıstıklı bölgenin önce kaybedip, sonra bulduğu istikrarı... Vural'la tatlanan Adana kebabı... Geç de olsa Samsun'un uyanışı... Körfez ile Göz Göz'ün iş bilmezlikten erken vedası...

Haftaların yorgunluğunu attılar. Stres, heyecan dolu maçlardan sonra birini rahat geçtiler. Yıl boyu koşanlara izin vermişler. Kenarda oturanları içeri almışlar. Un elenmiş, elek duvara asılmış. Sezonun sonunda bir deneme maçı hüviyetinde geçti mücadele.

Birileri unutturmak istiyor fakat mümkün değil. Fatih Terim'in Türk futboluna kattıkları inkâr edilemez. Bundan 10 yıl önce hiçbir Türk sporcusunun hayâl bile edemeyeceği başarı. UEFA efsanesi gerçekleşirken sokaklara dökülmüştü Türk milleti. Bir "Halk Kahramanıdır" Fatih Terim. Lig başlayalı 45 şampiyonluk geçmiştir. Bir olan ile 45'i karşılaştırmak tamamen anlamsızdır... Rahat bir maç olur, G.Saray kazanır...

F.Bahçe kick-boks ekibi ile Diyarbakırspor futbol takımının mücadelesi heyecanlı geçti. Neden daha önce akıl etmediler hayret! Nasılsa aylar öncesinde hedeften koptu takım... Bu ihmâlkârlık niye? Ne kadar yerinde hamleler yaptılar. Fatih Akyel, Johnson, Kemal, müthiştiler... Uçan tekmeler, ciğere tekmeler.

Sporseverlerden özür diliyorum. Lütfen kabul edin. Bir kere daha boşa düştük. Saf saf yorumlar yapmışız. Taktikleri, sistemleri karşılaştırıp maç sonuçlarına tahmin getirmişiz. Takım hareketinden, verimlilikten, yardımlaşmadan dem vurarak takımları karşılaştırmışız. Havanda su dövmüşüz haftalardır. Futbolcuların performansı, teknik adamların ustalığını baz almışız. Saha seyirci, hava şartları gibi etkenlerden yola çıkarak maçlardan önce sonuçları kestirmeye çalışmışız. Ne büyük yanılgı. Ne çabuk unuttuk geçen yılları. Daha başından "Ne olur bu sezon?" sorusunun cevabını vermeliydik. Daha önceki sezonlarda ne olduysa, o olur demeliydik.

İşi bitirdi Beşiktaş. En başından sona kadar, herşeyiyle haketti Beşiktaş. Hakemlerin desteği, koruma, kollama hepsi hikaye. At binenin, kılıç kuşananın derler. Bir şampiyon var mı, geçmişte hakem katkısı olmayan... İkinci kalanın farkı neymiş? Daha az kıyak gördüğünden midir şikayet?

TRABZON-G.ANTEP Bir kere daha yıl bitmeden hedefsiz kaldı Trabzonspor. Az zahmetle kazanılan kupa mutlu etti camiayı. Mücadeleden koptular. Her maç bir alta düşüyorlar. Bu maçtan daha önemli problemleri var futbolcuların. Maç başılar, primler, transfer ayında olacaklar. Belirsizlik kafaları meşgul ediyor. Seri kayıplardan sonra toparlanmak kolay değil. Hedefe kilitlenmiş, ona ulaşmak için bütün imkânlarını kullanma ustalığı gösteren G.Antepspor'u yenmek kolay değil... Büyük ihtimâl beraberlik... (İlk maç: 0-0)