Yılmaz Öztuna

Ak Parti, hiç küçümsenmeyecek bir destekle iktidara geldi. Ana ve tek muhalefet partisi, sol ağırlıklı medya, iş âlemi, üzerinde o derecede konuşulan partiye âzamî yumuşaklıkla davranıyorlar. Şimdi Ak Parti, bu şansını mutlaka kullanmak durumundadır.

Hükümet, mevzuatımızın izin verdiği ölçülerde, en süratli şekilde kuruldu. TBMM başkanı da zaman geçirmeden seçildi. Hükümet üyeleri üzerinde, kimin girip kimin girmediği hakkında konuşmuyoruz. Seçkin kişiler var.

Yasama dokunulmazlığının Osmanlı'da adı masûniyyet-î teşrîiyye idi. Sonra teşrîî masûniyet olmuştu. Milletvekillerine, varsa senatörlere, dışarıdan atanmış bakanlara ve cumhurbaşkanına mahsustur. Başka hiçbir şahıs faydalanamaz. 1876'da Avrupa'dan aldığımız bir müessesedir.

Abdullah Gül'ün Başbakanlığı içeride ve dışarıda olumlu karşılandı. Tayyip Erdoğan'ın samimi vaadler içeren parti icraat programı, iyimserliği arttırdı. Parti genel başkanı ve 3 Kasım seçimlerinin galibi ile seçtiği başbakanın uyum içinde çalışacakları intibaı güçlendi. İki başlı bir yönetim ihtimalinden korkanların endişeleri azaldı.

Lojman satılması, milletvekili statüsünün ıslahı, bakan sayısının indirilmesi, reformdur. Milletvekillerinden bakan yardımcısı atamak reform değildir. Her millet inkılâp dönemlerinde bu kabil gösterişlere, yanılgılara düşmüştür.

Lojmanların ve yazlıkların satılması, özelleştirme kapsamındadır. Kaçınılmazdır, yapılacaktır. Milletvekili lojmanlarından başlanması şık düşer. Bu meskenler, parlamento üyelerine maddî bir rahatlık sağlamıyordu. Sanıyorum ayda 600 milyon kadar bir ücret ödüyorlardı. Bu meblağın az fazlası ile Ankara'da parlamenterlerimize yakışır daireler kiralamak mümkündür.

İktidar partisinin, ana ve tek muhalefet partisi ve Çankaya ile erken bir çekişmeye girişmesini istemiyoruz. Bütün Türkiye istemiyor. Hele 15 Aralık Kopenhag zirvesinden önce çıkacak bir anlaşmazlık, Türk milletinin en yüksek menfaatlerini zedeliyebilir.

Başbakan ve yeni hükümet merakla bekleniyor. Elbette çok önemlidir. Ama Türkiye'nin diğerleriyle kıyas kabûl etmez hayatî konusu, Avrupa Birliği veya Avrupa standartlarıdır. Diğer bütün sorunlar teferruat gibidir. Zira Avrupa çizgisine eriştiğimiz zaman, hepsi çözümlenmiş olacaktır.

Ergun Göze, Türk okuyucusuna geçen yıl Aydınlar Yüzyılı'nı sunmuştu. Şimdi Arthur Conte'un Diktatörler Yüzyılı'nı yayınladı (Boğaziçi Yayınları). Bu da hem hacim, hem muhtevâ (içerik) bakımından muazzam bir cilt. Orijinal adı 20. Asır Diktatörleri...

Amerika Birleşik Devletleri seçimlerinde Temsilciler Meclisi'nin tamamı (435 milletvekili), Senato'nun üçte biri (34 senatör) ve 50 eyalet valisinin 36'sı belirlendi. Cumhuriyetçiler, Kongre'nin her iki kanadında Demokratlar'a üstünlük sağladılar.

İktidar ve muhalefet partilerimizi bugün de, Türkiye'nin 1. meselesini dirayetle teşhis ettikleri için kutluyoruz. Nice akl-ı evveller, bu teşhis yeteneğinden mahrum kaldılar. Bunlara statükocular diyoruz (Osmanlıca eyyamcılar tabirini kullanmıyorum, daha ağırdır.) Azîz ülkemizin olduğu gibi devamını isteyenlerdir. Hattâ, 1938'e dönmek, Atatürk'ten sonra reformların kesilmesi gerektiğini düşünenler vardır.

41.441.000 seçmenin 31.255.000'i geçerli oy kullandı. Seçmenin yüzde 75'i demektir. Yüzde 34,40 alan AK Parti 363 ve yüzde 19.49 alan CHP 178, ilâveten yüzde 1 alan bağımsızlar 9 milletvekili çıkardılar. Yüzde 45.11 oy Meclis'te temsil dışı kaldı ki, bugüne kadar görülmemiş bir nisbettir. Oyların üçte birini alan AK Parti, milletvekilliklerinin üçte ikisini elde etti.

Adalet ve Kalkınma Partisi'ni kutluyoruz. Ve çok şey bekliyoruz. Zira tek başına iktidardır. Bir kaç bağımsız oyla birlikte Anayasa'yı değiştirecek güce bile sahiptir. Bugüne kadar hiçbir parti Anayasa'yı değiştirecek orana ulaşamamıştı.

Bu satırların yazıldığı dün gece yarısına yakın dakikalarda, yalnız iki partinin, Adalet ve Kalkınma Partisi ile Cumhuriyet Halk Partisi'nin barajı geçtikleri kesinleşmişti. Biz de düşüncelerimizi buna göre sunacağız. Doğru Yol Partisi sürpriz yapıp barajı geçebilirse, tablo çok değişecektir. Çok kuvvetli ihtimalle AK Parti, tek başına iktidar olacaktır. Ne olur? Başbakanlık sorunu, devleti başbakan yönettiği için problemlerin en ağırıdır.

Öbürsü gün, 3 Kasım 2002, milletvekili seçimlerimiz yapılacak. Pazartesi sabahı, genel tablo ortaya çıkar. Bu tabloyu görmeden gerçeğe yakın tahminlerde bulunmak mümkün değil. Mümkün olsa bile, yasaklar dolayısıyle bir şey yazamıyoruz.

Aylardan beri dünya gündemini işgal eden Birleşik Amerika'nın Irak savaşı konusu, anlaşılan 2002-3 kışına ertelendi. Eğer gerçekleşirse... Zira -zayıf da olsa- hiç yapılmaması ihtimali de belirdi. ABD, Pax Americana'nın bir safhası olarak gördüğü Irak meselesini aşabilmeli ki, sıra diğer ülkelere, muhtemelen İran'a gelebilsin. Aksi takdirde, Washington'ın 21. yüzyıla ait temel projesi akamete uğrayacaktır. En azından Başkan Bush ve çevresi, böyle düşünüyor.

Cumhuriyetimizin 79. yılını kutladık. Sönükçe geçti. Zira ülke, seçimlere endekslidir. İşin kötüsü, seçim sonuçlarının ne getireceği üzerindeki tereddütlerdir. Olumsuz şartlarda sandığa gidiyoruz. 4 gün kaldı...

Cumhuriyetimizin 79. yılı, Türk milletine kutlu olsun! Bugün olduğu gibi daha bin yıl millî kahramanımız, dâhî asker ve dâhî devlet adamı, kurtuluş savaşımızın muzaffer başkomutanı, Türkiye Cumhuriyeti'nin bânîsi gelmiş geçmiş en büyük Türk milliyetçisi ve Yenileşme tarihimizin en radikal reformcusu Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ü, en derin ve en içten saygı, sevgi ve hasretle anıyoruz.

Bali ve hemen arkasından Moskova terör eylemleri... Çok kan döküldü. İki karşıt komplo teorisi var: 1) Bu eylemler, kapitalist yeni dünya düzenine tepkidir. 2) Yeni kapitalist düzen, teröre karşı savaş bahanesiyle bütün muârızlarını ezmek için bu eylemleri tertip ediyor.

Yargıtay Başsavcısı'nın Adalet ve Kalkınma Partisi'nin kapatılması ve Tayyip Erdoğan'ın genel başkanlıktan çekilmesi isteğiyle Anayasa Mahkemesi'ne başvurması, AK Parti'nin seçimlere girmesini engellemiyor. Seçim yasaklarının başlamak üzere olduğu şu sırada başka mütalaada bulunmuyoruz.