Yılmaz Öztuna

Geçtiğimiz 20. yüzyılın son çeyreği, bilgisayar ve internet dünyası oluşturmakla kalmadı. Politika alanında da, büyük şahsiyetler yetiştirerek bizi 21. yüzyıla ve 3. Binyıl'a taşıdı. Amerika'da Reagan ve Clinton, İngiltere'de Thatcher, Fransa'da Chirac, Almanya'da Kohl ve Schröder, Rusya'da Gorbaçov... bu isimler arasındadır. Bizde Demirel ve Özal da bunlar ayarındadır.

Türkiye Cumhuriyeti'nin 11. cumhurbaşkanının kim olacağı açığa çıktı. Kayseri milletvekili, dış işleri bakanı, başbakan 1. yardımcısı, sâbık başbakan Dr. Abdullah Gül'ün adaylığı, Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin ortaklık kabûl etmez yüce ve ulu iradesine sunulacak.

Türkiye'de gündem, yarından itibaren politikaya odaklanacak. Bu yazımız, sohbet mahiyetindeki son makalemizdir. Artık cumhurbaşkanı adayımız, partilerin oy kapasiteleri, Irak'a karşı tutumumuz gibi konuların içinde düşüncelerimizi sunmaya çalışacağız.

Merkezinde yer aldığımız Balkanlar-Kafkasya-Orta Doğu ve Karadeniz-Doğu Akdeniz coğrafyasında güçlü Türkiye isteyen devlet yok. Eski Osmanlı veya Türk eyaletleri olan bu Arz parçasında Türkiye'yi güçlü görmek isteyenler Türk cumhuriyetleri ile Pakistan ve daha doğudaki Müslüman devletlerinden ibarettir. Amerika ve Avrupa Birliği'ne gelince, onlar da ortalama bir Türkiye'yi, Büyük Türkiye'ye tercih ederler.

Malatya'da 3 kitapçının domuz stili iple bağlanarak ekmek bıçağı ile boğazları kesildi. Maktullerden biri Almanya tab'ası idi. Lânet olsun! Bin defa lânet olsun! O yayınevi İncil satıyor ve misyonerlik ifa ediyormuş. Biz, başta Almanya, Avrupa'da binlerce cami yapıp dinî kitaplarımızı serbestçe satmıyor muyuz? Ama Hristiyanlar Türkiye'de aynı şeyi yapamazlar zihniyeti, Türk'ün binlerce yıllık geleneğinde asla olmayan, Türk'e yaramaz, yakışmaz, muzır bir öğretidir.

Irak'a komşu devletler konferansı Mısır'da toplanacak. Kahire'de değil de, Mısır'ın Kızıldeniz üzerinde, Sina yarımadasında son yılların turistik modası Şermü'ş-Şeyh'te...

Başbakan Sayın Tayyip Erdoğan'ın kısa Almanya ziyareti başarılı geçti. Şansölye Angela Merkel Hanım, Türkiye ile Avrupa Birliği müzakerelerinde 2 chapter açılarak ilerlendiğini, AB dönem başkanı Almanya adına beyan etti. Türkiye'ye karşı ahde vefa ilkesinde kararlı bulunduklarını ekledi.

Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'ın cumhurbaşkanlığı için kararını açıklamasının arifesindeyiz. Bir hafta kaldı. Sayın Erdoğan açıklama yapınca, beğenenler ve beğenmeyenler yeniden değerlendirmelere girişecekler. Ancak bu hafta da Genel Kurmay Başkanı'nın, Cumhurbaşkanı'nın beyanları, Ankara mitingi, gündemden düşmeyecektir. Kararın Türkiye için hayırlara vesile olmasını diliyoruz. Millete huzur ve ümit getirirse, doğru yolun seçildiği ortaya çıkar.

Kürt politikasını, devlet sahibi olmadıkları için, küçümsemek doğru değil. Kürt politikası, Amerika'nın himayesine, bu himayenin mutlaka devamına dayanıyor. Kuzey Irak Kürtleri, Amerika elini çektiği takdirde, Türkiye, İran ve Arap devletleri tarafından cezalandırılacaklarını biliyorlar. Devlet kurabilmek ihtimali de kalmaz.

Sayın Erdoğan'ın cumhurbaşkanlığı, milletvekilliğinden ve başbakanlığından bile gürültülü geçeceğe benziyor. Başkan Bush'un ve Avrupa Birliği'nin kesin desteğine Türkiye'de yargının da katılmasıyle Siirt'ten koltuk boşaltılarak Erdoğan seçildi. Sonra başbakan oldu.

Cumhurbaşkanı seçimi günlerine giriyoruz. 11. cumhurbaşkanını seçeceğiz. Ama bu seçim, tarihimizin parlak sayfaları arasında yer alamıyacak derecede çekişmeli geçiyor.

YÖK'ün BBC'yi bile şaşırtan bildirisinde beni en olumsuz etkileyen, Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin yetkilerine girmek teşebbüsüdür. Zira bizim sistemimizde cumhurbaşkanını kendi üyeleri arasından TBMM seçer. Meclis dışından seçilmek kapısını açan Kenan Evren anayasasıdır ki, ucunda Evren'e halk oyu ile 7 yıl daha sağladı. Atatürk'ün kurduğu sistem bozuldu. Daha önce 1961 anayasası da hukuk devleti yaftası altında yargıçlar devleti kurmuştu.

Kürt lideri Barzani'nin sürpriz olduğu derecede küstah çıkışını, doğru anlamak gerekir. Arkasını Amerika cihan devletine dayayan Barzani, Amerika'nın Türkiye'yi stratejik müttefiki görürse, Kürtler'i yüzüstü bırakacağından korkuyor. Bu korkuyu teşhis edemeyene ben, geri zekâlı derim.

YÖK'ün 367 milletvekili zorunluluğu kararı, Türkiye'yi karıştırdı. Herkes Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin, 184 milletvekili ile açılıp, her türlü müzakereye geçebileceğini biliyordu. Kararın 78 rektörün tek fire vermeden ittifakı ile alınması, hatayı katmerleştirdi.

Haftayı, cumhurbaşkanı kim olacak? konusu ile kapatalım dedik. Çok konuşuldu ve konuşulacak. Ama İran ve Suriye bahisleri kadar gına getirmedi. Cumhurbaşkanlığı konusu, tabii müddetinden çok önce gündeme çıktı. 7 yıl devlet başkanlığı saçmadır. Atatürk anayasasına aykırıdır. 7 yıl, politikada çok uzun, tükenmek bilmez bir zaman dilimidir.

1918'e kadar merkezi Şam olan Suriye eyaletimiz, bugün Suriye'nin güney ve orta bölgeleridir. Birinci Cihan Savaşı galipleri, Haleb eyaletimizin güneydeki merkez sancağının (ilinin) 10 ilçesini de çok yapay oluşturdukları Suriye'ye bıraktılar, bugün Suriye'nin kuzey kesimidir.

Darbe söylenti ve iddialarının yeniden canlanması, Batı basınına da sıçradı. 2007'de, AB adayı Türkiye'de darbe kadar saçmalık olamaz. Ayıp ve günahtır. Böyle bir facianın vukuu, Türkiye'yi yarı yarıya yoksullaştırır.

Tecrübeli bir politikacı olan yaşlı Suudi kralı Abdullah, daha 4 Mart günü, Riyad'a gelen İran cumhurbaşkanı Ahmedinecad'a şöyle öğüt verdi: "Ateşle oynuyorsunuz. Amerika taarruzunu küçük bir ihtimal görmeyin. Uranyumu bu yıl değil de 5 yıl sonra zenginleştirseniz ne kaybedersiniz?". Kral'ın şu cümlesi de çok önemli: "Araplar'ın işlerine karışmayın".

Avrupa Birliği'nin 50. yılı kutlandı. Büyük kutlama Berlin'de oldu. Almanya Şansölyesi Angela Merkel, aday Türkiye'yi davet etmedi. Doğrusu ayıp etti. Türkler'e ve dünya nüfusunun dörtte birini oluşturan Müslümanlar'a sevgisizliğini açığa vurdu. Fizik profesörünün stratejiden anlıyamayacağını gösterdi. Bir rahibin kızı kimliğini saklayamadı.

İran, ABD'nin müdahalesine uğradığı takdirde, Türkiye'nin, savaşın gidişini ve sonucunu belirleyici devlet olacağını biliyor. Öyle bir savaş çıkar da Türkiye tarafsız kalırsa, İran rahatlayacaktır. Bunun içindir ki İran, istihbaratçı bir generalinin İstanbul'da kayıplara karışmasında Türkiye'yi, Amerika başta diğer devletlere karşı kullandığı sert, eylemci üslûbundan esirgedi. Generalin ailesinden hanımları, Tahran büyükelçiliğimize taarruza geçirdi, o kadar.