Yılmaz Öztuna

İç politikada tansiyon yükseldi. Gerginleşti diyebiliriz. İktidarın başı olan başbakan ile ana muhalefet partisi liderinin karşılıklı eleştirileri, kapışma çizgisine geldi.

Filistin'de HAMAS'ın seçim kazanması, dünya gündeminde manşete çıktı. Tam bağımsız bile olmayan bu küçük devlette, iktidar değişmesinin, dünyaya hükmetmek iddiasındaki kocaman devletleri bu derecede uğraştırması dikkate değer.

Filistin seçimlerini HAMAS kazandı. Arafat'ın el-Fetih'i, 30 yıllık iktidarını kaybetti, ikinci parti oldu. El-Fetih'in hezimetinin başlıca sebebi, yolsuzluklara batmasıdır. Arafat'ın ailesine miras bıraktığı milyarlarca doları hatırlamak yeter. Arap devletlerinin Filistin halkı için verdikleri paralardan çalınmıştır.

Geçen hafta, Amerika Birleşik Devletleri'nin çok ciddi gazetesi Washington Post, nükleer silâhlar veya halk tabiriyle atom bombasının Orta Doğu'daki politik durumu hakkında önemli bir ilmî yazı yayınladı.

İran, Orta Doğu'nun lider devleti olmayı istiyor. Lider devletin atom bombası bulunması gerektiğine inanıyor. ABD ise Orta Doğu'nun -hem de genişletilmiş şekilde- önderi, düzenleyicisi, düzelticisi, terörden temizleyicisi, yeni sınırlar çizicisi, devletler oluşturucusu, bu muazzam bölgede enerji kaynaklarının dağıtıcısı olmak iddiasındadır.

Ağca ve Pamuk konuları gündemden çıktı. İki konu da adalet sistemimizdeki aksaklıklardan doğmuştu. İkisi de çok problemli bir ülke olan Türkiye'nin gündemini işgal etti. Avrupa'nın ve Amerika'nın da ilgisini çekti.

Türkiye-İran sınırının 1639 Kasr-ı Şîrîn Anlaşmasından bu yana hiç değişmediği, Osmanlı tarihi üzerinde sürekli tekrarlanan yanlışlardan biridir.

Politika, hukuk, ideoloji, hattâ etik kavramlarını dışlayarak Mehmet Ali Ağca'nın siyasî tarihteki durumunu sunmak istiyorum. Tarih ilmi bakımından ilk tecrübedir.

Tavuk gribi ve M.A. Ağca bile İran gündemini manşetlerden düşüremedi. Dünya İran'a endekslendi desek fazla mübalağa sayılmaz.

Türk ekonomisinin maşallahı var. "Tavuk gribi" ve M.A. Ağca gibi iki cihanşümûl âfete rağmen başını almış gidiyor. Borsa kırk bini deldi geçti, elli bine yol alıyor. Ekonomimizin göründüğü gibi değil aslında kırılgan olduğunu söyleyenleri şom ağızlı sayıyor, pas geçiyoruz.

İran, imparatorluğunu muhafaza etmek için çırpınıyor. Atom bombası sahibi olursa, daha güvencede hissedecek. Ayrıca -başta Türkiye- bütün bölge devletlerine sözünü geçirir, dediğini yaptırır duruma geleceğini, belki onları susta durduracağını düşünüyor. İhtilâlin heyecanlı safhasını tamamlamadığı apaçık.

Ermenistan Cumhuriyeti, 2006 yılı içinde 'Büyük Ermenistan'ı oluşturacağı hayalindedir. İkinci İsrail-Arap savaşı sonundaki İsrail kazançlarını aratmayan bir kâr bekliyor.

Ermeniler, Almanya'nın en büyük iki bankasına karşı taarruza geçtiler: Deutsche Bank ve Dresdner Bank'tan, 1915'te ölen Ermenilerin hayalî hesaplarını, bunların 90 yıllık mürekkep faizleri ile birlikte istiyorlar. İnanılması zor ama gerçek. Alman ekonomisinin dayandığı bu iki bankanın bütün varlığı, bu hayalî talebi karşılayamaz.

Biribirinden uğursuz iki konu, Türkiye gündemine oturdu. Ülkemizi aşarak Avrupa'ya ve dünyaya intikal etti: Kuş gribi ve Mehmet Ali Ağca...

Bayramda gündem değişti. Kuş gribi baş sayfalara geçti. İlk haber oldu. Yalnız Avrupa'da değil, bütün dünyada ilgi çekti. İnsan değerinin, hayat hakkının ne derecede yükseldiği bir defa daha açığa çıktı. 1919 enflüanza (İspanyol nezlesi) salgını bir kaç ay içinde -o yıllarda iki milyar dünya nüfusundan- 40 milyonu öldürmüştü. Bir 20 milyon da henüz sona eren Birinci Cihan Savaşı'nda ölmüştü.

Federal Avusturya Cumhuriyeti, 6 aylık Avrupa Birliği dönem başkanlığının ilk 10 gününü geçirdi. Avusturya Dışişleri Bakanı Ursula Plassnik'e, İngiliz selefi Jack Straw gibi başarılı dönem diliyoruz.

Kuş Gribi, kuzeydoğumuzdaki netameli sınır yörelerimizde başladı. Ankara ve İstanbul'a sıçradı. Türk turizmi, belki ekonomisi, hattâ politik prestiji sarsılmadan, her türlü tedbirle yok edilmelidir.

Başkan Vladimir Putin, enerjinin stratejik yüzünü öylesine vurguladı ki, aymazlıkta direnenler bile uyandı. Batı dünyasını ve düzenini 48 saat boyunca salladı. Ukrayna'yı 230 dolara bağladı. Oluşturduğu etki, Ukrayna'yı pek çok aştı.

Başkan Vladimir Putin, krizi patlattı, 48 saati yeterli gördü, bu kısa müddet içinde tepkileri ölçtü, son verdi. 1 Ocak 2006 itibariyle 100 m3 doğal gaza 260 dolar ödiyeceğiz. 230 dolar veren Avrupa Birliği üyelerinden fazla. 280 dolara satın alan Romanya'dan az. Ukrayna ise 230 dolar talebini kabûl etti.

Dünyanın en ilgi çeken devlet adamlarından bazıları üst üste Ankara'ya geliyorlar. Afganistan Cumhurbaşkanı Hamîd Karzâî, 2006 ziyaretlerini başlattı. Fransa Dışişleri Bakanı Philippe Dquste-Blazy, Japonya Başbakanı Koizumi, İsrail Başbakanı General Ariel Şaron, beklediklerimiz arasındadır. Daha ilginci İngiltere'nin Dışişleri Bakanı Jack Straw'ın bu ayın sonunda yapacağı ziyarettir. Bize Brüksel'de müzakere tarihi alabilmek için Avusturya dışişleri bakanı hanımefendi ile 36 saat konuşmasını unutmadık. Avusturya'nın tarihine geçmesi lâzım. Neyse Avusturya, Türkiye ile birlikte Hırvatistan'ı da araya sokuşturdu.