Abdüllatif Uyan

Mekke'de büyük bir kıtlık olmuştu bir zaman. Hali vakti yerinde olanları bile sarsmış, geçim darlığına düşürmüştü herkesi. Ebu Talip de büyük ölçüde almıştı payını.

Ka'be-i şerifin duvarları, sel suları, şiddetli sıcak ve soğuk gibi tabiat şartlarıyla eskimiş, yenilenmesi gerekiyordu. Bunun için de ilk temellere kadar yıkılması lazımdı duvarların. Buna da cesaret edemiyorlardı.

Sırrı Ali Efendi "rahmetullahi aleyh" İznik'te yetişen evliyadan. Gönül ehli bir Allah dostudur bu zat. Talebesinden biri ziyarete gelmişti bir gün. Oturup sohbet ettiler.

Mevlânâ Tâceddîn İbrahim, Allah dostlarından bir büyük velîdir. İznik toprağını nurlandırıyor mübarek kabri...

Eşrefoğlu Rumî hazretleri anlatıyor: Bağdat'ta bir grup zengin, toplanıp çıktılar hac yoluna. O yörede Resulullah'ın aşkıyla yanan bir fakir vardı ki, yıllardır o kutsal toprakların hasretiyle yanıp kavruluyordu.

Eşrefoğlu Rûmî hazretleri, gençliğinde Hüseyin Hamevî hazretlerinin dergahında hizmet edip nefsini temizliyordu. Bir ilkbahar günü, çevrede renk renk çiçekler açmıştı ki, hocası seslendi cümle talebesine:

Hazret-i Ömer'in çok sevdiği bir genç ve buna musallat olan bir "kötü kadın" vardı.

Hazret-i Ömer, İslam askerlerini cihada göndermişti. Bir ay sonra, bir cuma günü minberde hutbe okuyordu ki, bir ara hutbeyi yarıda kesip yüksek sesle nida etti

Eşrefzade Rûmî "kuddise sirruh" hazretleri, İznik toprağını nurlandıran bir Allah dostu. Kabr-i şerifi, kendi adıyla anılan caminin avlusundadır.

Kutbüddîn-i İznîkî hazretlerinin buğday ticaretiyle uğraşan bir talebesi vardı. Bir gün çağırdı o genci.

Kutbüddîn-i İznîkî "rahmetullahi aleyh", İznik toprağını nurlandıran bir büyük velî. Türbesi, Yeşil Cami'nin hemen karşısındadır. Timur Han, ordusuyla Anadolu'ya geldiğinde, insanlar korkudan koştular bu zata.

Sarı Saltuk Dede, İznik ilinin manevi kumandanlarından. Kabr-i şerifi, İznik'te, Lefke kapısı dışındadır.

O Server "sallallahü aleyhi ve sellem" sekiz yaşlarında dedesini kaybedince, amcası Ebu Talib'in evinde kalmaya başlamıştı.

Efendimiz on yaşlarında idi ki, bir gün amcalarından Zübeyr ile bir kervana katılıp, sefere çıktılar. Az sonra bir dere çıktı önlerine.

"Çandarlı Kara Halil Paşa", İznik toprağını nurlandıran bir Allah dostu.

Eşref Baba, İznik toprağını nurlandıran bir Velî. Mübarek az yer ve az uyurdu. Helal yemeğe çok dikkat eder, haramın zerresini sokmazdı ağzına. Talebesinden biri çok günah işliyordu.

Abdülvehhab Sancaktârî "rahmetullahi aleyh", Anadolu evliyasından. Ona, "Abdullah" derlerdi o havalide.

Bayraklı Dede, Anadolu evliyasından olup, kabr-i şerifi Bilecik'in Osmaneli kazasındadır.

Bir bedevî (cahil köylü), Medine'de hazret-i Ali ile karşılaştı bir gün. Onu görünce yaklaştı yanına.

Hazret-i Ebû Bekr'in bir hizmetçisi vardı ki, mutfak masraflarını o görüyordu Halifenin. Bazan da kendi parasından harcar, sonra hesaplaşırlardı.