Ayşe G. Tunceroğlu

Amerika'da orta öğretim öğrencilerine "para karşılığı öğrencilik" yaptırmak giderek yaygınlaşıyor. Yani başarıyı para ile ödüllendirmek. Bu ders yılında Washington'da da pilot bölge olarak seçilen ortaokullarda bu uygulamanın başlatılacağı bildirildi. Öğrenciler, okula zamanında gelmek, devamsızlık yapmamak, ev ödevlerini zamanında yapıp teslim etmek, imtihanlarda iyi not almak gibi kalemlerde puan kazanacaklar ve puan başına kendilerine 2 dolar ödenecek. Her ay öğrenci başına 100 dolara kadar bir ödeme yapılabilecekmiş. Programın bütçesi özel sektör bağışlarından temin edilmiş.

Saşkınız. Hem de nasıl? Her gün olimpiyatlardan bir madalya kazandığımız haberini duymayı bekliyoruz. Biz bekledikçe sporcularımız eleniyor. Her gün elenme haberleri. Her gün "sıfır çektik" cümleleri. Peş peşe. Kara mizah gibi. Elene elene, sıfır çeke çeke tükendik. Bunca üzüntü arasında bir de buna üzülüyoruz şimdi.

Güneş gözlüğümün sapındaki çivi düşünce caddede gördüğüm ilk gözlükçüye girdim. Orta yaşlı bir adamdı sahibi, iki dakikada halletti. "Borcum nedir?" dedim. Adam gülümseyip "bir şey istemez" deyince Mehmet Kaplan'ın her evde başucu kitabı olması lâzım gelen eseri Nesillerin Ruhu'ndaki "Kalabalık ve Millet" başlıklı yazı aklıma geldi.

Mütekabiliyet mi? O ne? Karşılıklılık... Var mı öyle bir şey? Gazetelerin tatil, gezi rehberlerine bir göz atın. Maldivler'de üç gece... Bahamalar'da bir hafta... Karayip adalarında rüya gibi tatil... Eskiden Paris, Roma, Londra revaçtaydı, memleketim insanları tropikal diyarlara merak saldı galiba diye düşünüyordum ki... Gerçek yüzüme çarpıldı. Bu ülkeler Türk vatandaşlarından vize istemeyen ülkelerden. Tabiatıyla gidiş kolay... Turizmde vizesiz gidilebilen ülkeler öncelik kazanmış.

Horozun biri çöplükte eşinirken bir yarım altın bulmuş. Keyifle bağırırken oradan geçmekte olan beyoğlu altını horozdan kapıp dört nala uzaklaşmış. Seher vakitlerinin uslanmaz isyankârı horoz durur mu?

Bu yaz ne kadar çok ölüm olmakta. Yoksa her yaz böyle midir? Her mevsim? Kervanın başını Dilâver Cebeci mi çekti? Sonra peş peşe: Cengiz Aytmatov, Avni Anıl, Ahmed Yüksel Özemre, Semahat Özdenses, Necla Pekolcay, Erdem Bayazıt, Hasan Doğan, sonra gencecik polisler... Sonra kene ölümleri... Kazalar, yangınlar, mayınlar...

Lisede okuyan öğrencilere "Ergenekon nedir?" diye sorsak, "Terör örgütü, çete, darbe, mafya..." filan diyecekler. Ne yazık! Ne yazık! Biz lisede okurken "Ergenekon" deyince göğsümüz kabarırdı, gözlerimiz parlardı, gururlanırdık; destanla tarihin buluşup karıştığı kutlu bir olaydı o. Türklerin dünyaya yayılışını başlatıyordu. Nerden nereye? Düşünüp düşünüp buna üzülüyorum.

Eğitimli insan kimdir? Elinde buruşturduğu kâğıt parçasını atacak çöp kutusu bulamayınca cebine atıp evine kadar getiren,

OKS'nin kaldırılıp SBS'nin getirilmesini olumlu bir gelişme olarak değerlendiriyorum. Yani ilköğretimden sonra ortaoğretim için gidilecek okulun tesbitinin bir tek imtihanla yapılması yerine, altı, yedi ve sekizinci sınıflarda, sene sonunda girilecek, üç kere seviye belirleme imtihanı. Bu yeni usul öğrencilerin üzerindeki "tek bir imtihan" stresini kaldıracaktır, daha doğru bir ölçme ve değerlendirme sağlayacaktır.

Dilâver Cebeci... Devamında gelecek olan iki kelime: Şair, yazar...

Önce Osmanlı'yı yıktı! Güçlü devirleri bir hayli geride kalmış olan Osmanlı İmparatorluğu'nun hâlâ kontrolü altında bulunan topraklarda, adına "petrol" denilen kara mâyinin var olduğu keşfedilince, Birinci Dünya Savaşı nâmı altında girişilen operasyon milyonlarca cana mal olurken imparatorluğu da parsel parsel eyledi.

Çocukluğumuzda, bugün "poşet" tabir ettiğimiz plastik torbalar yoktu.

Orantılı güç mü, orantısız güç mü soruları arasında yuvarlanırken bir şeyi unutuyor gibiyiz.

Amerika haftayı Obama'nın "aziz pederi"ni konuşarak geçirdi.

Türbanın simge olduğuna kanaat getirdim artık! Şeki şüphesi yok! Türban simgedir!

Bazen ağzımızdan çıkanı kulağımız duymuyor. Günlük hayatta bu olur da, bir şey yazıya geçirilecekse bir kere daha düşünmek gerekir.

'Hatırla Sevgili' çok seyredilen bir dizi. Son günlerde ekranlarda seyrettiklerim "Hatırla Sevgili" mi, haber bültenleri mi, karıştırır oldum.

Yıllardır Türkiye ile Amerika arasında gide gele gide gele, iki milletin davranış biçimleri hakkında sonuçlar çıkarma imkânım oluyor.

Bu mektup memleket toprağında yazılmaktadır. İstanbul'da.

Gazetemizde yazmaya başladığımdan beri (şaka maka on yedi yıldır!) haftanın günleri arasında hayli yer değiştirdim.