Ayşe G. Tunceroğlu

Bu taraftan bakınca ipin ucu kaçmış görünüyor.

Tercüman'ın üç esaslı köşesi vardı: Ahmet Kabaklı, Tarık Buğra, Ergun Göze. Sabahları sıcak ekmekle birlikte masanın üzerine konan Tercüman'ın...

Orantısız güç... Bugünlerde en çok duyduğumuz lâf oldu.

Bu sene New York'ta ilk defa bir Türk Günleri Festivali tertiplendi. Geçen hafta boyunca şehrin muhtelif meşhur yerlerinde. Bir gün Grand Central diye bilinen New York'un Haydarpaşa'sında, bir gün Times Square'de, bir gün Broadway'de. Her günün teması birbirinden farklıydı. Birinde sahne sanatları, müzik; birinde Anadolu medeniyetleri, diğerinde Türk mutfağının en leziz örneklerinden el sanatlarına türlü sergiler. Hafta boyunca ayrıca New York Film Akademisi'nde Türk filmleri gösterimi vardı.

Yarışmaların bini bir para olan televizyonlarımızda çocukların yarıştığı bir şarkı yarışması da var. Çocuklarımız gerçekten kaabiliyetli, müzik kulakları, sesleri çok iyi, maşallah büyüklere taş çıkartıyorlar! Ama işte mesele burada! Büyüklere taş çıkartmaları mı lâzım?.. Rahatsız edici iki durum var:

Bu başlığı sinemacılar değerlendirmelidir. Bu isim altında yarı belgesel bir film çekilmelidir. Amma velâkin, ekranlarda kaç gündür seyretmekte olduğumuz, adam boyu çamurlu sularda yüzen arabalar, arabaların üzerinde yardım bekleyen insanlar, ters dönmüş TIR'lar, evleri basmış sel manzaraları verilmeyecek, onlar son perdenin olayları...

Bilgiye ulaşmak kolaylaştıkça galiba bilgi kirliliği de artıyor. Ya da, "dezenformasyon" denen yanlış bilgilendirme. Gazetelerimizde şöyle haberler çıktı: New York'ta devlet okullarında Ramazan ve Kurban bayramlarının birer gün tatil olmasına karar verildi.

Ortada savrulan kelimeler iki gruba ayrılıyor: 1-Hain, hıyanet, ihanet, namert, namussuz, haysiyetsiz, şerefsiz, alçak... 2-Kardeşlik, sevgi, birlik, dirlik, beraberlik, gözyaşı, huzur, barış...

Rumeli'de ecdad izi aramakla geçen günlerden beri çınar ağaçlarını daha fazla seviyorum. Çınar gerçekten bizim ağacımızmış! Osman Gazi o rüyayı gördüğünden beri Türkler ayak bastıkları her yere çınar dikmişler belli ki.

Bugünkü haritalarda yazan adı "Tetova" olan Kalkandelen, Şar Dağı'nın eteğinde dindar bir kasaba.

Kaç tane siyasî partimiz var? 60 küsur... Hangisinin bir dış ülkede, meselâ ABD'de temsilciliği var? Bir parti esas itibariyle "içeriye" hitab eder, gayesi seçimlere girmek ve kazanmaktır. Dış ülkelerde temsilcilikleri kimler açar? Devletler açar. Bağımsız bir devlet ilişki kurmak istediği ülkelerde büyükelçilikler, konsolosluklar açar.

Yahya Kemal hatıralarında şöyle diyor: "(Üsküp) halkı rivayet ederdi ki, ya Bağdat'ta bir evliya fazla imiş yahut da Üsküp'te; ulemâ henüz bu bahsi halledememiş..."

Ohri Gölü kıyısındaki Struga şehrinin adını ilk defa Yavuz Bülent Bâkiler üstadın muhteşem eseri Üsküp'ten Kosova'ya kitabında duymuştuk.

"Sofrada kırk çeşit hoşaf ikram etdüler. Hoşaf içmekten şehit olayazdım" der Evliya Çelebi Ohri'yi anlatırken. Makedonya bereketli bir ülke.

Almayın.... diyeceğim ama bulabilecek misiniz Çin malı olmayan bir şey?

Niyazi Bey'i biliriz. Herkes bilir. "Ne şehittir, ne gazi..." diye başlayan meşhur sözün kahramanı! O da buralı.

Makedonya öncelikle coğrafî bir bölgenin adı. Bugün üç ayrı devletin elinde: Bulgar Makedonyası, Yunan Makedonyası ve 1992'den beri müstakil bir devlet olan Makedonya. Osmanlı'nın bir vali paşa ile yönettiği Makedonya coğrafyasında bugün üç devlet var.

Yunanistan coğrafyasında yer isimleri büyük ölçüde değiştirilmiş. Bütün Rumeli öyle aslında. Bugün elinize aldığınız haritada tanıdık isimler görmeniz zor. Hemen sınırımızın öte tarafında, yani Batı Trakya'da Alexandropoli-Dedeağaç. Sonra sırasıyla Komotini- Gümülcine, Xanthi- İskeçe. Kavala ve Drama aynen muhafaza edilmiş. Ardından Serres-Serez. Thessaloniki-Selânik. Giannitsa- Yenice-i Vardar, Edessa-Vodina. Makedonya'ya sınır kapısı olan Florina'da değişiklik yok.

Dâr-ı Yahûd.

Millî hassasiyetlere, vatana dair kaygılara, vatandaşlık şuuruna "mayın" demezdik biz.