Behçet Fakihoğlu

Erzurum'un Oltu ilçesinde ikamet eden, evli 3 çocuk babası, ilçemizdeki bir mobilya mağazasında sigortalı çalışıyor gözüken bir işçiyim. 40 yaşındayım. Devlet memurluk sınavını kazandım, atamamız yapılmadı. 7 yıldır bu işyerinde çalışmaktayım. Sigorta paramı işveren yatırmıyor. 3-3.5 yıl, İsteğe Bağlı Sigorta primini maaşımdan yatırdım. Bir gün görevliler tarafından durum tespit edildi, o günden sonra sigortam yatırılacaktı. Ama ne yazık ki, işveren, "sigortanı yatırmam, ancak stopajını yatırırım" dedi. Bir süre de öyle devam ettik, ama şimdi artık dayanamıyorum. Hak, hukuk, adalet bu mu; Avrupa Birliği bu mu; insan hakları?.. 200 milyon maaş veriyor, 149.540.000 lira aylık sigorta primi yatırılacak...

3 Kasım seçimlerinden beri Türkiye'de olanları Türk insanı ve Dünya izliyor; AB, ABD, Irak savaşı, özelleştirme ve bunun gibi birçok konu... Bütün bunlar olurken, değerli Devlet Bakanımız Sayın Kürşad Tüzmen, yanına sivil toplum kuruluşları temsilcilerini ve iş adamlarını alarak, komşu ülkelere ve Türk cumhuriyetlerine zaman zaman seyahatlere çıkıyor, kalabalık bir grupla. Bu ülkenin genci olarak bana rahmetli Cumhurbaşkanımız Turgut Özal'ı hatırlatıyor. Onun bu çalışmaları, uzaklara giden ve sönen heyecanımızı arttırıyor. Birçok kişi konuşuyor, gerekli veya gereksiz konular hakkında; oysa bu ülkenin ileriye gitmesi, coğrafi olarak ülke değerlerinin iyi tanıtılıp, teşvik edilmesi gerekiyor. Sayın bakanımızın, Türkmenistan seyahatinin de birçok bakımdan yararlı olacağını düşünüyorum. Bu seyahatlerde gençlerimize ve uzun yıllar ayakta kalabilmeyi başarmış özel sektöre de önem verilmesini istiyorum.

Okuyucumuz, Emekli Öğretmen İsmail Avcı, milyonlarca telefon abonesine her ay kapalı zarf içinde borç bildiriminde bulunulmasını israf olarak değerlendirip, bunu çağımızla bağdaştıramadığını anlatıyor. "Yaptığım araştırmaya göre İzmir genelinde her ay iki milyon aboneye mektupla fatura gönderilmektedir. Bugün bir zarf ile bir kağıt en az 100 bin liradır. Kaldı ki, Türk Telekom'un zarf ve faturalarının bir de matbaa masrafı oluyor. Bütün bunlara, adrese ulaştırma masrafını da ilâve ederek, Türkiye çapında ne kadar büyük bir paranın gereksiz yere harcandığını anlamak mümkün. İşte bu yüzden bu canım vatanım bu hallere düşürüldü..." diye uzun uzun harcanan paradan sözeden İsmail Avcı, bunun için masrafsız bir yol öneriyor: "Her ayın sonunda, telefonu olan vatandaşlar, 163 numarasını (Borç sorma servisi) arayarak borçlarını öğrenip, parasını yatırabilir. Bu sayede trilyonlar kazanılır. Bilgisayar çağında bu ilkellikten de kurtulmuş oluruz..."

Sayın Ulaştırma Bakanı'na ve Denizcilik Müsteşarlığı'na; Türk denizcilik eğitiminde, İstanbul Teknik Üniversitesi Tuzla Denizcilik Fakültesi'nin saygıdeğer hocalarının çok emeği olduğuna, denizcilik sektörünün gelişiminde, başta bakanlığımız olmak üzere, son yıllarda resmi bir kurum olarak hizmete başlayan Denizcilik Müsteşarlığı ve ayrıca sivil toplum örgütü olarak Deniz Ticaret Odası'nın önemli katkıları olduğuna inanan öğrenciler olarak, sizlere sesimizi duyurmak istiyoruz.

Tarım Bakanlığı'na; Özel Ağaçlandırma, Erozyon Kontrol ve Orman Seferberlik Kanunu 4222-9 ve değişik 17 tamimine müsteniden, Adıyaman- Gölbaşı Balkar Beldesi'nde özel ağaçlandırma yapıyorum.

Sayın Tarım Bakanı'mızın dikkatine; Sizden önceki hükümet, tarımsal üretimi desteklemek maksadıyla, "Doğrudan Gelir Desteği" adı altında ödemelerde bulundu; bu uygulamayı siz de devam ettirdiniz. "Mazot Desteği" adı altında yeni bir desteğe de karar verdiniz... Acaba verilen bu paralar tarımsal üretimde kullanıldı mı? Bence bu uygulama çiftçimizi tembelliğe alıştırıyor. Yan gelip yatarak para kazanmaya teşvik ediyor...

Telekom'dan Mustafa Cemal Bayındır'a cevap: Emekli olmanız nedeniyle abonesi bulunduğunuz telefona tahakkuk ettirilen faturaların son ödeme tarihlerinin bir hafta sonraya ertelenmesini İstanbul 1. Bölge Müdürlüğüne yapmış olduğunuz yazılı müracaatla talep ettiğiniz, ancak bu kolaylığın sadece SSK emeklilerine sağlandığı, özel bir emekli sandığına tabi olmanız nedeniyle sözkonusu kolaylığın tarafınıza sağlanmamasına bir anlam veremediğiniz, bu kolaylığın tüm emeklilere sağlanması hususundaki şikayetiniz incelenmiştir.

Ben, babasız olarak bir yerlere gelmeye, adam gibi okumaya çalışan bir üniversite (TIP "6+1") öğrencisiyim. Hayatımın çeşitli devirlerinde karakolluk oldum, ayrı ayrı karakollarda ve her defasında alay edildim, haksızlığa uğradım. Özellikle polis aileleri benimle alay ediyor, "sen hâlâ okuyor musun" diye.

Bağcılar Belediye Başkanı Sayın Feyzullah Kıyıklık'ın dikkatine; Ben, 85 yaşında bir vatandaş olarak, bu zamana kadar yaptığınız hizmetleri takdirle karşıladım. Diktiğiniz ağaçların gölgesinde size dua ettim. Şu anda bizim sokakta kaldırım çalışması yapılmaktadır. Mutlaka iyi niyetle ilçeyi güzelleştirmek için gayret sarfediyorsunuz. Ancak, bu çalışmaların nasıl gerçekleştiğini sanırım bilmiyorsunuz. Kaldırım yapılması işini müteahhide verdiniz, müteahhit de, mevcut sokaklara mühendisin tarifine göre bir şeyler yapıyor.

Sayın Başbakanım; Bir vatandaş olarak eski başbakanların çoğuna (rahmetli Turgut Özal'a, Sayın Ecevit'e, Rahmetli Adnan Kahveci'ye) yazdığım gibi, size de vatanın ve milletin refahı doğrultusunda görebildiğim bozuklukları iletmek için yazmaya karar veriyorum.

Uzun süre hastahanede çalıştım. Doktorlardan işittim. Özellikle dahiliye uzmanları, kardiyoloji uzmanları, kalp damar cerrahları poliklinikte muayene ettikleri hastalarına sigara ve alkolü kesinlikle bırakmalarını söylüyorlardı; ama içenlerin sayısı her geçen gün artıyordu. Yıllarca sigaranın, alkolün zararlarını anlatan sempozyumlar, konferanslar, paneller düzenlendi; üniversitelerden öğretim üyeleri konuşturuldu ama içenlerin sayısı daha da arttı.

Bundan birkaç ay öncesine kadar televizyon kanallarındaki tartışma programlarının değişmez ismiydi o. O ve kitapları bize bilmediklerimizi bilmemize, bildiklerimizi de söyleyememe cesaretsizliğini kırmamıza vesile oldu. Kendisini dünyaya tanıttı; lakin kendi ülkesine tanıtamadı. Zaten kendisinin de bu ülkede yakındığı durumlardan biri budur. Çıkarmış olduğu üç kitabıyla kitap dünyamıza da dünyadaki ve ülkemizdeki gerçeklerle damga vuran isim oldu.

7 Mayıs 2003 tarihli Konuşan Türkiye köşenizde ismi mahfuz bir gazetecinin "Al birini vur ötekine!" başlıklı yazısını ilgiyle okudum. SSK hastaneleri de kamu kuruluşlarımızdan olup, diğer kuruluşlar gibi bu kurumların başına da, Başhekim, Müdür, Genel Müdür gibi yöneticilerin atanmasında başka ölçüler devreye girmektedir.. Bu yöneticiler, görevlerinin meslek alanlarıyla sınırlı kaldığını (eğer meslekteyseler), kurumlarının kendi ifa ettikleri meslekleri haricindeki işlerinin otomatikman kendiliğinden yürüdüğünü, ilgi alanları dışında kaldığını zannederler.

Kırşehir'in şirin ilçesi Mucur'un 860 bin dekar merası nerede? Bunun ne kadarı kimler tarafından sürüldü? Yektililere bu konuyla ilgili hiç mi şikâyet gelmedi, geldiyse ne gibi işlem yapıldı? Mucur'un sayın yetkilileri; şu toprak tevzihi kanunu Mucur'da da uygulansın. Merada bulunan suların, çeşmelerin giriş-çıkışları bile tarla haline getirildi. Kaymakamlığın fakirler için dağıttığı birkaç yüz koyun için bile yaylım yeri kalmadı. Birkaç kabadayı, kimseyi dinlemeden buraları ekiyor, yağmalıyor. Bu cesareti kimden alıyorlar? Sığır ve koyunla uğraşan, geçimini bu yolla sağlayan fakir aileler zor durumda. Mera vurguncularına dur diyelim...

İstanbul Emniyet Müdürü Sayın Celâlettin Cerrah'ın dikkatine; Kızımız Şule Ekici, 7.5 aydan beri kayıptır. Maddî ve manevî olarak yıkılmış durumdayız. TGRT'de Yasemin'in Penceresi Programında kızımın fotoğrafını gösterdiler. Programa iştirak eden bir vatandaş, resimden tanıyarak, kızımı Bakırköy/İncirli'de bir parkta gördüğünü, sohbet ettiğini; kızım kendisine, Ankara'dan iki kız arkadaşıyla kaçtığını, Bahçelievler'de 3 kız bir bodrum kat kiraladıklarını, geçinmek için bir kuaförde çalıştıklarını söylemiş. Utandığı için eve dönemediğini de belirtmiş. Kızımı gördüğünü belirten vatandaş, saçını bile sarıya boyadığını söylemiş. Aynı vatandaş, kızıma bol bol nasihatlerde bulunduğunu da ilâve etmiş.

Milletin sesini köşenizde duyurduğunuz için teşekkür ederim. 29 Nisan tarihli gazetenizdeki köşenizde yer alan müstehcen resimlerle ilgili yazı kısa ama can alıcıydı...

Ben, 3 çocuk annesi, eşi işçi olarak çalışan bir ev hanımıyım. İşçi maaşıyla nasıl yaşanırsa öyle yaşıyoruz. Allah'a hamd olsun, kimseye muhtaç değiliz... Türkiye'de demokrasinin iyi işlemediği, bazılarımızın kafasında önyargıların bulunduğunu biliyorum. Halbuki birbirimizden korkmamız, şüphelenmemiz, güvensizliğe düşmemiz için bir sebep yoktur.

2 bin nüfuslu bir beldenin sağlık ocağında çalışıyorum. Yeşil Kart almaya hak kazananların listesinde bulunanların ancak %5'i hak edenlerden, abartmıyorum, durum aynen böyle. Kalan %95'inin ise bir veya daha fazla evi, arabası, toprağı, traktörü, güzel gelir getiren serbest mesleği, kiracısı, vs. var...

2002-2003 eğitim öğretim yılında ilk defa Meslek Yüksekokullarına Meslek Liselerinden sınavsız öğrenci alındı. Eğitim-öğretim yılı başlangıcında bir kısım öğrencilerde görülen; kültürel eksikliğe, davranış bozuklukları da eklendi. Bu eksiklikleri zaman içerisinde telafi edebileceğimizi hesapladık. Ancak aynı bölgenin öğrencisi olduğu için büyük bir kısmı eski alışkanlıklarını devam ettirmektedir.

Uzun süredir SSK Okmeydanı Hastanesi'nden tedavi hizmetleri alan bir hasta yakınıyım. Hastaneye her gittiğimde gazeteci kimliğimi bir kenara bırakarak orada olup bitenleri gözlemliyor, sonra da sağlıklı olduğum için Allah'a şükrediyorum. Birkaç gece önce yine âcil servise gitmek zorunda kaldık. Orta yaşın üstündeki bir hemşirenin, onlarca insan içinde hasta yakınlarına hakaretler etmesi, "çabuk çık dışarı, oksijenimi bitiriyorsun", "senin ne işin var burda, yallah dışarı", "üstüme eğilme be adam" diye bağırarak konuşması iyileşme yolunda önemli adımlar atmaya çalışan SSK'daki personel kalitesine gölge düşürücü nitelikte.