Fuat Bol

Tuhaflıklar ve terslikler ülkesiyiz. Bütün âlemde sol, statükoya karşıdır; bizde ise en koyu statükocudur. Vaktiyle, valilerin CHP il başkanlığını birlikte yürüttüğü dönemin Ankara valisi Tandoğan, nümayiş yapan gençlere; "Siz niye bağırıp çağırıyorsunuz? Gelmesini arzu ettiğiniz komünizm güzel bir şey ise, onu biz alıp getiririz; size ne hacet!" demişti.

49 sene önce bugün (27 Mayıs 1960) demokrasi tarihimizin ilk askerî müdahalesini yaşadık. Oysa, demokrasi ile tanışalı daha on yıl ancak olmuştu. Ne diye suçlanmıştı Demokrat Parti mensupları, biliyor musunuz sevgili okuyucularım?

Hani derler ya; bir deli kuyuya taş atar, kırk akıllı gelir, o taşı çıkartamaz. Bizim ülkemizde, sanki gizli bir el her şeyi berbat etmiş.

Bizim ülkemizde, her nedense risk almaktan çok korkulur. Hem siyasetçi ve hem de bürokrasi, önlerine gelen meseleleri bitirmek istemezler.

Bundan tam 59 sene önce (14 Mayıs 1950), genel seçimler yapıldı ve DP iktidara geldi. Gerçi, dışarısının cebri telkini ile, ilk demokrasi denemesi 1946 yılında yapıldı ama; o seçimlerde akıl almaz oyunlar yapılarak halkın iktidarı önlenmişti.

Türk cemiyetinde demokrasinin yerleşip kökleşememesinin en büyük sebebi; kendisini devletin kurucusu olarak gösteren ve; şeklen de olsa, demokrasiye geçtiğimiz günden beri bu durumu bir türlü içine sindirememiş olan CHP'dir. Bir kere şu gerçeğin altını hemen çizmekte fayda var; Cumhuriyetin kurucusu CHP değil, TBMM'dir. Ayrıca şu gerçeği de ifade etmekte fayda var; demokrasi, bize CHP'nin bir lütfu değildir. 1945 yılında, ABD'nin San Fransisko şehrinde alınan karar gereği Türkiye'mize demokrasi telkin edilmiştir. Cebri (zoraki) olan bu telkine, o vakitler yönetici olan İ. İnönü, ister istemez evet demek zorunda kalmıştır. Yoksa, İnönü, seneler senesi işgal etmiş koltuğunu, üstelik de altın tepside rakiplerine sunmuş değildir.

Türklerin meşhur bir sözü vardır: "Tehlikenin gözünün içine bakmak, zafer için şarttır." Meselelerden kaçmak yerine, üstüne üstüne gitmekten gayri çare yoktur.

Meselelerimizi zamanında halletmeyip, halının altına süpürmeyi maharet bilen ender milletlerdeniz.

Bizim gibi, sistemi ve kurumları oturmamış ülkelerde liderin önemi izahtan varestedir. Hele de, yine bizim gibi başa bağlı milletlerde lider, toplumun olmazsa olmazıdır. Şu hususu altını çizerek vurgulayalım ki, Özal gelinceye kadar, ülkemizin yönetimi adı konulmamış komünistti!

29 Mart Mahalli seçimleri, demokrasi açısından, hemen her kesime çok şeyler söyleyen sonuçları ihtiva etmektedir. Önce iktidar partisinden başlayalım. Malum, AK Parti, önceki mahalli seçimlere göre üç puan kaybetti.

Baba ve dedelerimizden dinledik; 1950 senesinden önce, kolunda iki pırpırı olan bir jandarma çavuşu bir ilçe ahalisine kan kustururdu.

Ergenekon soruşturması sürecinde ortalık toz duman! Hukukun 'H'sını bile bilmeyenler, ahkam kesiyor. Biliyorum; burası Türkiye, diyeceksiniz; burada ağzı olan konuşur. Zira, şimdiye kadar; hemen her konuda böyle olmamış mıdır?

Türkiye'miz çok zaman kaybetti. Biliyorsunuz sevgili okuyucularım; biz, ülke olarak 2. Cihan Savaşı'na girmedik. Bu savaşa girip de yakıp yıkılan ve yüzbinlerce insanı ölen Almanya bugün, bizim fersah fersah ilerimizde. Oysa, biz de, tıpkı onlar gibi demokratik idare şeklini benimsemiştik. Bizim de çok partili siyasi hayatımız vardı.

Demokratik hayatımıza (çok partili parlamenter sistem) iki parti halinde başladık: Aslına bakılırsa; işin ideali iki, bilemediniz iki buçuk partidir. Sağlıklı demokrasilerde yelpaze bu şekildedir.

Biliyorsunuz sevgili okuyucularım; 29 Mart 2009 seçimlerinin öncesinde, müessif bir kaza sonucunda BBP Genel Başkanı Muhsin Yazıcıoğlu'nu kaybettik. Muhsin Başkan, BBP'yi Meclis'te tek başına, vakarla temsil ediyordu.

Adı üstünde; 'küresel kriz', dünya üzerinde bundan etkilenmeyen yok gibi.. Menşei Amerika Birleşik Devletleri ama, adeta bir uyuz seyyaliyeti ile, başta Batı olmak üzere, bütün ülkeleri kapladı.

Obama'nın ABD başkanı olması ile birlikte dünyamız yeni beklentilere girdi. Zira, Sovyetlerin yıkılmasından sonra tek kutuplu kalan dünyamız;

Bir seçimi daha geride bıraktık. En önemli başarı, seçimleri şaibesiz, gürültüsüz ve sağlıklı bir ortamda gerçekleştirebilmektir. Buradan bakıldığında, seçimlerin gerçek galibi aziz milletimizdir.

İki gün sonra, milletçe yeni bir demokrasi sınavından geçeceğiz. Her kademedeki mahalli yöneticilerimizi seçmek için sandık başına gideceğiz.

Türkiye'miz hukuk devleti olabilme yolunda hızla ilerliyor. Batılı manada; insan hak ve hürriyetlerine dayalı, demokratik bir hukuk sistemi kurup yaşatmak kolay değildir. Batı, bu hale kavuşabilmek için yüz yıllarını verdi ve; bunun için az kan dökmedi.