Mehmet Oruç

Dün Batı'da, yıkılan ailenin tekrar tesisi için çalışıldığından bahsetmiştim. Bugün de Türkiye'deki durumundan bahsetmek istiyorum. Türkiye'de Batı kadar olmasa da ailede hızlı bir çöküş yaşanıyor.

Yusuf aleyhisselamın kendini tanıtmasıyla artık ayaklar suya ermişti. Hazreti Yusuf'u küçük bir çocukken kuyuya atan, vicdan azabı çekmek bir yana, ondan kurtuldukları için huzur duyan kardeşler, o günden bu yana hiç pişman olmamışlardı.

Geçenlerde çamaşır makinesi bozulmuştu. Servise haber verdik. Eleman geldi. Arızayı tespit ettikten sonra, normal şartlarda bu arızanın olmaması lazım, en son ne yıkamıştınız, diye sordu.

Yakûb aleyhisselâmın oğulları, babalarının tavsiyesi üzerine Mısır'a döndüler.

Bir defasında Azrail aleyhisselâm Yakûb aleyhisselâmın yanına gelmişti. Azrail aleyhisselâma sordu: "Yusuf'umu görmeden benim ruhumu almaya mı geldin?

Yusuf aleyhisselamın kardeşleri babalarına verecekleri cevabı düşünüyorlardı. Büyükleri dedi ki: "Babamızın bizden Allahü teâlânın adıyla teminat almış olduğunu, daha evvel de Yusuf hakkında işlediğimiz kusuru bilmez misiniz? Muhakkak bilirsiniz.

Yakûb aleyhisselâmın oğulları, yükleri aranmadan önce kendi dinlerinde hırsızlığın hükmü sorulduğunda, sadece çalanın mal sahibine köle olacağı hükmünü beyan etmişlerdi.

Yusuf aleyhisselâm kardeşi Bünyamin'i yanında alıkoymak istiyordu. Bu ise, ancak babası Yakûb aleyhisselâmın dinine göre mümkündü. Allahü teâlâ Yusuf aleyhisselâma bu tedbiri vahiy ile öğretti.

Ayrılık vakti gelince Bünyamin ayrılmak istemediğini söyledi. Hazreti Yusuf, "Fakat babamızın benim yokluğuma ne kadar üzüldüğünü bilirsin.

Yakûb aleyhisselâmın oğulları, Mısır'a vardıkları zaman, babalarının emrine uyarak ayrı ayrı kapılardan şehre girdiler. Yusuf aleyhisselâmın yanına giderek, ihsanlarına teşekkür ettiler. Ayrıca babalarının selâm ve duâlarını bildirerek, "İşte o küçük kardeşimiz budur, onu da getirdik" dediler.

Sa'dî Şîrâzî hazretlerinden kıssalar: Basra cevâhircilerinin toplantısında birisi anlatıyordu: "Bir zaman çölde yolumu kaybetmiştim.

Yakûb aleyhisselâmın oğulları yüklerini açınca, zahire karşılığında verdikleri bedellerin kendilerine iade edildiğini gördüler. Karşılaştıkları bu manzara, babalarına Mısır Azîzi hakkında arz ettiklerini teyit eder mahiyette olduğu için sevindiler.

Sa'dî Şîrâzî hazretlerinden kıssalar: Hükümdar İskender'e sordular: "Doğu ve batı memleketlerini ne ile aldın? Önceki hükümdarların hazîneleri, varlıkları ve askerleri çok daha fazla olduğu hâlde, onlara böyle bir fetih nasîb olmamıştı.

Yusuf aleyhisselâm, kardeşlerine isitedikleri buğdayı verdikten sonra şunları söyledi: - Sizin sözünüzden, babanızın, yanında bıraktığı kardeşinizi daha çok sevdiği anlaşılıyor.

Hazreti Yusuf, Kenan ilinden buğday almak için gelen on kişilik bir grubu gördüğü vakit gözlerine inanamadı. Evet, bunlar kendi kardeşleriydi. İçlerinde sadece Bünyamin yoktu.

Mısır'da halk, kıtlık yıllarından önce biriktirdiği mahsulü yerken, civar yerlerde bir tedbir alınmadığı için büyük sıkıntı çekiliyordu.

Yusuf aleyhisselâm, devlet işlerinde bütün yetkileri eline alınca, gelecek kıtlık senelerini düşünerek, çeşitli tedbirler almaya başladı. Ülkenin her tarafına haber gönderip, insanların ziraatle meşgul olmasını istedi.

Züleyha aradan yıllar geçmesine rağmen, Hazreti Yusuf'u unutmuş değildi. Ancak eskiden Hazreti Yusuf kendi evinde ve emrinde idi. Şimdi ise böyle bir durum olmadığından, Yusuf aleyhisselâmı eskisi gibi görme imkânı da yoktu. Bu arada Azîz ölmüş, Züleyha da serbest kalmıştı.

Her gün gazetelerde okuyoruz, televizyonlardan seyrediyoruz, "Öfkelendi arkadaşını öldürdü" "Öfkelendi hanımını öldürdü" türünden haberleri.

Yusuf aleyhisselâmın, "Bolluk zamanında bol bol ekin ekilmesi ve bunların depolanması kıtlık zamanında da, bunların satılması; bu şekilde hem hazine para ile dolar hem de insanların ihtiyaçları karşılanır" tavsiyeleri, Firavun'un çok hoşuna gitti.