Mehmet Oruç

Temcit pilavını da geçti bu diyalog görüşmeleri... Belli aralıklarla plânlı bir şekilde milletin önüne sürülüyor.

Puthanenin bekçisi olan Azer, put yapıp satarak geçimini temin ederdi. Yaptığı putları çocuklarına sattırırdı.

İbrahim aleyhisselam mağaradan çıkıp, üvey babası Azer'in evine gittiği zamanlar, başta kavmin kralı Nemrûd olmak üzere, insanlar korkunç bir sapıklık ve azgınlık içinde idiler.

Nemrud, doğacak erkek çocukların öldürülmesi için emir verdiğinde, annesi İbrahim aleyhisselama hamile idi.

İbrahim aleyhisselam, Keldânîlerin memleketi olan Bâbil'in doğu tarafında ve Dicle Nehri ile Fırat Nehirleri arasındaki bölgede doğdu.

Hazreti Zülkarneyn, daha sonra, kuzeye bir sefer yaptı. İki dağ arasına vardı. O iki dağın yakınında oturan kalabalık bir kavimle karşılaştı. Bu kavim, Hazreti Zülkarneyn'e Yecüc ve Mecüc'den şikâyette bulundu.

Hazreti Zülkarneyn batıda bir kavim buldu. Bu kavmin fertleri kâfir idi. Vahşî hayvan derilerinden elbise giyerler, denizin dışarı attığı balık cinsinden şeyleri yiyerek geçinirlerdi.

Dinimiz İslamiyet, savaş esirlerinin her şeyden önce insan olduklarını; dolayısıyla insanca muamele görmeleri gerektiğini temel prensip olarak kabul etmiştir.

Son günlerde, Irak'ta uygulanan işkenceleri, zulümleri ibretle izliyoruz. Çaresiz insanlara yapılan vahşetin resimlerini, görüntülerini gazetelerde, TV'lerde seyrederken tüylerimiz ürperiyor.

Hazreti Zülkarneyn'i, Allahü teâlâ, yeryüzündeki insanlara, emir ve yasaklarını tebliğ ile vazifelendirdi.

Hazreti Zülkarneyn'in Kur'an-ı kerimde kıssası, Doğuya ve Batıya seferleri zikredilmiştir. Peygamber veya velî olduğu bildirilmiştir.

Salih aleyhisselamın gönderildiği Semud kavminin yaşadığı yerlerde, hamt diye bilinen dikensiz ve meyveleri olmayan ağaçlar vardı.

İlk gün yüzleri sararan Semudluların ikinci gün de yüzleri kana boyanmış gibi kıpkırmızı oldu. Azabın geleceğine kanaat getirip feryat ettiler, bağrıştılar, ağlaştılar.

Allahü teâlânın, Salih aleyhisselama, kavmine azabın geleceğini bildirmesini vahyettikten sonra, Salih aleyhisselam kavmine şöyle dedi: "Evlerinizde üç gün yaşayınız.

Salih aleyhisselamın devesini kesmek isteyen dokuz kişi plânları gereği, devenin geçeceği yolda pusuya yattılar. Deve yaklaşınca, Mısda bir ok atıp, deveyi yaraladı ve yere düşürdü. Kıdar ve yanındakiler de üzerine atılıp boğazladılar.

Salih aleyhisselama iman etmeyenler, O'nun devesinden rahatsız olmaya başladılar.

İmâm-ı azam Ebu Hanefi hazretleri, Allahü teâlânın rızasından başka bir düşüncesi olmayan büyük bir âlimdi. Dinden soranlara İslâmiyeti dosdoğru şekliyle bildirir, tâviz vermez, bu yolda hiçbir şeyden çekinmezdi. Onun kitaplarına, ders halkasına ve fetvâlarına herhangi bir siyâsî düşünce ve güç, nefsânî arzu ve menfaat, şahsî dostluk ve düşmanlık gibi unsurlar aslâ girmemiştir.

Dün, İmam-ı azam Ebû Hanife hazretlerinin ölüm yıl dönümüydü. Ölüm yıl dönümleri vesilesi ile birçok kimse anılmakta, hatta anma haftaları düzenlenmektedir.

Semud kabilesi insanlarının yavaş yavaş iman ettiklerini gören puthane muhafızı Darid, yüksek bir sesle bağırdı: "Ey Semud kabileleri! Sihir olan bir şeye ne kadar çabuk meylediyor ve Salih'i peygamber kabul ediyorsunuz. Gelin putlarımıza gidelim de, bundan daha acayibini onlar bize göstersin!"

Salih aleyhisselam ile kararlaştırılan gün gelince, bütün Semudlular eğlence yerinde toplandılar.