Mehmet Oruç

Huzeyfet'übnü Yemân'ın, Peygamberimizden bizzat işiterek rivâyet ettiği hadîs-i şerîflerden bazıları: "Resûlullah'a ileride hasıl olacak fitnelerden sordum, çünkü bunların şerrine yakalanmaktan korkuyordum.

Bir gün Hz. Ömer huzurunda bulunan bazı Eshâb-ı kirâma: "Resûlullah efendimizin fitne hakkında olan sözü hatırında olan var mı?" diye sordu. İçlerinden Huzeyfe ey müminlerin emiri!

Devlet büyüklerimiz devamlı sabır tavsiye ediyor; toplumumuzda yardımlaşma, dayanışma vardır, bu sıkıntıyı da, sabır ve dayanışma ile aşabiliriz, diyorlar. Birlik beraberlikten, fedakârlıktan dem vuruyorlar. Kemer sıkmamızı tavsiye ediyorlar...

Huzeyfet'übnü Yemân hazretleri, Eshâb-ı kirâm arasında Peygamberimizin sırdaşı olması vasfı ile meşhurdur. Peygamberimiz Ona, Eshâb-ı kirâm arasına karışarak kendilerini gizleyen ve böylece fitne çıkarmak isteyen münafıkların kimler olduğunu tek tek bildirmiştir.

Son aylarda ciddi ciddi "sosyal patlama" olur mu olmaz mı, konusu konuşulmaya, tartışılmaya başlandı. MGK'nın gündemine bile girdi bu konu. Yabancıların ölçülerine göre çoktan olması gerekirdi bu patlama. Nasıl oluyor da halkımız bu kadar, tahammüllü, sabırlı olabiliyor, yabancılar buna bir türlü akıl erdiremiyorlar.

Ey Âdemoğlu, kalblerinizde, niçin yalana yer veriyor da, şirklere sapıyorsun? Niçin, eşsiz hâkim olan, Hak teâlânın emirlerine uymuyor, O'nu mâbut tanımıyorsunuz da, binlerce, hâyal olan, mâbutlar arkasında koşuyor, hepiniz sıkıntılar içinde boğuluyorsunuz? Her neye koşuyorsanız, sizi sürükleyen bir emel, bir ihtiyâr, bir îman değil midir? Niçin o emeli Haktan başkasında arıyorsunuz? Niçin, o îmanı Hakka tahsîs etmiyor, o ihtiyârı bu îmana ve îmanın netîcesi olan amellere sarf etmiyorsunuz?

Ey insanoğlu, etrafın, arzularına uymaz, dış kuvvetler seni mağlup etmeye başlarsa, o zaman da, kendinde hasret ve husrandan, acz ve yeisten başka birşey görmüyorsun. Hiçbir irâde ve ihtiyâra sahip olmadığını, herşeyin cebr elinde esîr olduğunu ve varlığının, otomatik ve fakat zembereği kırık bir makina gibi olduğunu iddiâ ediyorsun.

Doğmadan evvelki, doğduğunuz zamanki hâlinizi düşünüyor musunuz? Üzerinde yatıp kalktığınız, yiyip içtiğiniz, gezip dolaştığınız, gülüp oynadığınız, dertlerinize devâ, korkulara, sıcağa, soğuğa, açlığa, susuzluğa, yırtıcı ve zehirli hayvanların ve düşmanların hücûmlarına karşı koyacak vâsıtaları bulduğunuz şu yer küresi yapılırken, taşları, toprakları hilkat fırınlarının ateşlerinde pişirilirken, suyu ve havâsı, kudret kimyâhânesinde inbiklerden çekilirken, siz nerede idiniz, ne içinde idiniz, hiç düşünüyor musunuz?

Allahü teâlâ, akciğerlerinizde kimyâhâneler açarak, burada kanınızın zehrini ayırıp, yerine oksijen yakıcı maddesini sokuyor.

Birgün Peygamberimiz Ebû Musa el-Eş'ari'ye "Cennet hazinelerinden bir hazineye seni irşad edeyim mi?" dedi. O da evet yâ Resûlallah irşâd buyur, deyince, Resûlullah efendimiz: "Lâ havle velâ kuvvete illâ billâh" de diye buyurdu.

Teknolojide, müspet ilimde değişme, gelişme esastır; dinde ise değişmemezlik esastır. Bu kurala uyulmazsa, mesela, esası değişmezlik olan din değiştirilmeye, zamana uydurulmaya çalışılırsa dün bahsettiğim garabetlikler ortaya çıkar. Din, din olmaktan çıkar, oyuncak haline gelir. Bunun için dinimiz, dinde değişiklik, dini tabirle "bid'at" üzerinde çok durmuştur.

Ebû Musa el-Eş'arî, Kur'ân-ı kerîm'in bütün sûrelerini ezbere bilirdi. Hz. Ebû Bekir'in hilafetinde Kur'ân-ı kerîm'i toplayan heyetteydi.

Geçenlerde, Alman Prof. Dr. Fritz Neumark'ın, "Sizi, geçmişte silahla yenemeyenler, kendilerine benzeterek hakimiyet sağlamaya çalışıyorlar. Bunun için Batı, her yerde yetiştirdiği adamları vasıtasıyla İslamiyete sapık inançları musallat etti." sözünü nakletmiştim.

Ebû Mûsel-Eş'arî hazretleri, güzel sesle Kur'an-ı kerim okurdu. Resûlullah mübârek hanımlarından Âişe-i Sıddıka ile bir gece bir yere gidiyorlardı. Ebû Mûsel-Eş'arî'nin evinin hizasına gelince durdular. O Kur'ân-ı kerîm okuyordu. Okumasını bitirinceye kadar beklediler. Resûlullah efendimiz, O'nu gündüz görünce akşamki hâdiseyi anlatıp, eshâbına "Buna muhakkak Davud'un güzel seslerinden bir ses verilmiş" buyurarak meth etti.

Siz, adem diyârından, bu varlık âlemine, kendiliğinizden gelmediğiniz gibi, oraya, kendiniz gidemezsiniz. Gördüğünüz gözler, işittiğiniz kulaklar, duygu edindiğiniz organlar, düşündüğünüz zekâlar, kullandığınız eller ve ayaklar, geçeceğiniz bütün yollar, girip çıktığınız bütün mahaller, hulâsa, ruh ve cesedinize bağlı bütün âletler, sistemler, hepsi ve hepsi, Allahü teâlânın mülk ve mahlûkudur.

İnsanın dünyada sıkıntı içinde olması, kendini bilmemesi, konumunu, dünyaya geliş sebebini bilmemesidir.

Dünyanın herşeyini kötü bilmemelidir. Dünyada öyle şeyler vardır ki; onlar dünya değildirler.

Dünyayı sevenler, dünya işleri ile meşgul olup âhireti unutanlar; gemide bulunup, bir adaya yanaşıp ihtiyaç için dışarıya çıkanlar gibidir. Kaptan, bağırır ve der ki: "Hiç kimse fazla kalmasın. İhtiyaçtan başka bir şeyle meşgul olmasın. Gemi hemen kalkacak."

Mescid-i Nebevi'de kendini direğe bağlatan Ebu Lübabe hazretleri, Allahü teâlâ hakiki bir tövbe nasib edip, tövbe edinceye kadar yerinden ayrılmayacağını, böyle olmadan Resûlullah'ın yüzüne bakamayacağını, yemin ederek, artık içinde Allah ve Resûlüne karşı hata işlediği bir memleketi görmek istemediğini söyledi.

Dün, neticeyi beklemeden erken karar vermenin yanlışlığından bahsetmiştim.