Mehmet Oruç

Sene 1970 veya 71 idi. Kasabamızın merkez camii minaresine din görevlilerinin arzusuyla hoparlör yeni takılmıştı. Hoparlörden çıkan gür sesi işiten halk sevinç içindeydi.

Allahü teâlâ herşeye kâdirdir. Dostlarına hem dünyada, hem de âhırette rahatlık verebilir. Fakat, âdeti böyle değildir. Kudretini, hikmeti ve âdeti altına gizlemeyi sever. İşlerini, yaratmasını, sebepler altında gizlemiştir.

Allahü teâlânın dostlarının dünyada başlarına gelen, belâlar, sıkıntılar, câhil için sıkıntı ise de, bu büyüklere, sevdiklerinden gelen herşey, tatlı olmaktadır. Nîmetlerden lezzet aldıkları gibi, belâlardan da lezzet duyarlar. Hattâ, belâ sâdece sevgilinin arzusu olup, kendi istekleri karışmadığı için, daha tatlı gelir. Nîmetlerde bu lezzet bulunamaz.

İslam âlimlerinin büyüklerinden İmam-ı Rabbani hazretleri sıkıntıların hikmetlerini şöyle anlatır: Peygamberler ve velîler, hep dert ve belâ içinde yaşadı. Hattâ "Belâlar, mihnetler, en çok Peygamberlere, sonra Evliyâya, sonra bunlara benziyenlere gelir" buyuruldu. Çünkü, dünya, zevk için, lezzet için yaratılmadı. Âhıret, bunun için yaratılmıştır.

En çok sıkıntı, Peygamberlere ve onları sevenlere gelmiştir. Adamın biri, Peygamberimize: "Ey Allah'ın Resulü, ben seni seviyorum!" demiş. Efendimiz de buyurmuşlar ki: "Eğer beni seviyorsan, sana hücum edecek fakirlik için bir zırh hazırla!"

Enes bin Mâlik hazretleri yüksek bir ahlâka sâhipti. Son derece nâzik, güzel sözlü ve güler yüzlü idi. Resûlullah'ı çok sever, sünnete uymaya çok dikkat ederdi. Sabah namazının vakti girmeden önce uyanır, Mescid-i Nebeviye gider, Resûl-i Ekrem'e hizmet için can atardı. Resûlullah'ın sesini duymak ve Ona hizmet, onun için en büyük sürûr ve neş'e kaynağı idi. Resûl-i Ekrem de onun hakkında iyilikle bahsedip, yaptığı hizmetlerden dolayı duâ buyururlardı.

Osmanlı tarihinin son devrinin en önemli olaylarından biri "Otuzbir Mart vak'ası"dır. Bu, dış güçlerin desteği ile yerini sağlamlaştırmak için İttihat ve Terakki tarafından tertiplenen sinsi bir plandı. Rûmî takvimle 31 Mart 1325'te olduğu için Otuzbir Mart Olayı denilmektedir.

Enes bin Mâlik hazretleri uzun ve bereketli bir ömür yaşamıştır. Basra'da vefâtına yakın hastalandı.

Enes bin Mâlik hazretleri, Resûlullah efendimiz, Medine-i Münevvere'ye teşriflerinde 9-10 yaşlarında idi. Hemen annesi Ümm-i Süleym kendisini alıp, Resûlullah'ın huzur-u saâdetlerine getirdi. Hizmetlerine kabul buyurmasını istedi. "Yâ Resûlallah! Ensâr erkek ve kadınlarından sana hediye vermiyen kalmadı.

Osmanlının son zamanları, tarih kitaplarında flû olduğu için net olarak görülemedi bugüne kadar. Bunun için bu devre ait olaylar sık sık tartışma konusu oluyor. Bugünlerde yine bu tür bir tartışma yapılıyor. Gazeteci-yazar Ahmet Altan'ın ortaya attığı, "Otuzbir Mart Vak'ası" nın perde arkası günlerdir, gazetelerde, TV'lerde tartışılıyor. Yılların gazetecisi Sayın Altan, bile bugüne kadar bu olay, "Dincilerin ayaklanması" olarak öğretildiği için, toplum olarak "aldatıldığımızı" söylüyor.

Allah dostları mal ve diğer dünya nimetlerinden yana selâmeti tercih ederlerdi. Gönüllerinin ve ellerinin dünyalıklardan boşalmış olmasını isterlerdi. Ellerinin böyle boş ve selâmette olmasını, mal yığmağa ve bunu Allah yolunda harcamaya tercih ederlerdi.

Allah dostları, dünyaya önem vermezlerdi. Dünyanın ahıret için olduğunu bilirler, hazırlıklarını buna göre yaparlardı. Bu hususta Peygamber efendimizin, "İnsanların bir kısmı "Dünya çocuğu", bir kısmı da " Âhiret çocuğu"dur.

Bu dünya imtihan yeridir. İmtihana giren herkes kazanacak diye bir şey yoktur. Kazanan da kaybeden de olacaktır. Bunun için imtihanı kazanmak için çok çalışmamız, sebeplere yapışmamız ve ayrıca Cenab-ı Hakka razı olduğu yolda bulundurması için dua etmemiz gerekir.

Alkame bin Muhrez'in emri altında küçük bir sefere çıkılmıştı. Bu seferi Hz. Ebû Said'i Hudrî şöyle anlattı: "Resûlullah Alkame'yi bir sefere göndermişti..."

Ebû Said'i Hudri hazretleri, hadîs-i şerîf ve fıkıh ilimlerinde çok üstün derecelere sahipti. 1170 adet hadîs-i şerîf rivayet etmiştir. Rivâyet ettiği hadîs-i şerîflerden bazıları: "İnsanların yaptıklarını yazan meleklerden başka melekler de vardır. Yollarda, sokak başlarında dolaşırlar.

Dün, son günlerin tartışma konusu olan homoseksüelliğin sosyal boyutunu ele almıştım. Bugün de konuyu dini açıdan ele almak istiyorum. Homoseksüellik (Lutilik) ilk defa Sedum halkında görüldü. Bunlar, Kur'an-ı kerimde; "El-mü'tefikât = Alt üst edilen yer" olarak bildirilen bölgede yaşarlardı.

Hz. Ebû Said'i Hudri, doğru bildiği bir hususu söylemekten çekinmezdi. Çok cesur, fedâkâr ve sabırlı bir zât idi. Temiz ve sade bir yaşayışı vardı. Böyle olmayı severdi. Muhtaç olanlara yardım eder, onları evine alıp terbiye ederdi.

Bir hikâye anlatılır: Bir beldede bir su varmış. Bundan içenin huzurlu olacağına inanılırmış. Fakat içenin aklî dengesi bozuluyormuş.

Ebû Said'i Hudri, Peygamberimizin hicretinden sonra yapılan Medine'deki Mescid-i Nebevi'nin inşasında çalışmıştı. Babası Hz. Malik bin Sinan da Uhud Gazâsında, Resûlullah efendimiz yaralanınca, mübarek yanaklarından akan kanı yutmakla şereflenmiştir. Bunun üzerine Peygamberimiz, Hz. Malik için: "Kanım, kanıma dokunan, karışan kişiye Cehennem ateşi dokunmaz." buyurdu. Babası Malik bin Sinan bu gazada şehid oldu.

İmam-ı Gazali hazretlerinin nefs muhasebesi: "Dünyayı terk etmek demek, kalbin onu sevmemesi, ona düşkün olmaması, kıymet vermemesi demektir. Ona düşkün olmamak da, varlığı ile yokluğu müsâvî olmaktır. Bazı şeyler vardır ki, bir bakımdan dünyadandır, başka bir bakımdan âhırettendir.