Murat Başaran

Yadigâr... Ne güzel bir kelime...

"Okumuyoruz..." şikayeti, bizim klasik sızlanmalarımızdandır... Yayıncılarımız da hep "Battık, batıyoruz" edebiyatıyla, yukarıdaki şikayete gönderme yapmışlardır.

Evet itiraf ediyorum; İstanbulsuz olmaz...

Taş üstüne taş koymayanlara fırsat doğdu... Hep bir ağızdan höykürüyorlar. "Hızlı" değil, "hızlandırılmış" tren raydan çıktı ya, ortada kaybettiğimiz onca insan olmasa, zil takıp oynayacaklar; "İktidarı eleştirecek fırsat çıktı" diye...

Başlık, Tarih ve Düşünce dergisinin son sayısının kapağından... Derginin ana konusunun da başlığı... Batı'nın 700 yıllık zulüm karnesini çıkarmış araştırmacı Sefa M. Yürükel...

Köhne Bizans'tan, Peygamber müjdesiyle İslama açılan pencere...

Zaman geçiyor... Ve "son"umuza yaklaşıyoruz.

"Anladım işi, sanat, Allah'ı aramakmış; Marifet bu, gerisi yalnız çelik-çomakmış..."

Çanakkalelilerle Çorumlular birbirine girmiş ya "Aşil"in mezarı yüzünden... İnsan gülsün mü, ağlasın mı, şaşırıyor.

İstanbul halimizin aynasıdır!

Harem'i ve balık tuttuğum, olta sattığım Harem mendireğini yakıcı bir güneş altında ve kamyonlarla hatırlıyorum hep...

İstanbul'un sesleri vardır... Benzerlerini başka yerde duyduğum zaman, bana İstanbul'u veya İstanbul'un bir macerasını hatırlatır birlikte yaşadığımız... Ve sessizliği vardır...

Otobanları sevmiyorum... Belki yüksek hızla gitmek ve zaman kazanmak mümkün ama, yolculuk tadı yok...

Sevgili Cumhurbaşkanımız, belki herkes anlasın iyi niyetiyle, kimi çevrelerin "eski Türkçe" diye adlandırdığı kelimeleri tercih etmiyor; olabildiğince nesebi uydurma, şanı "öztürkçe" kelimeleri seçerek konuşuyor...

Ne yalan söyleyeyim, bendeki kitap merakında, okumakla biriktirmek atbaşı gidiyordu. Okunması gereken kitapları edinmek de, okumak kadar cazipti.

Dünya, akıl almaz bir maceranın sahnesi...

Uluslararası boyutta bir olayı, böyle bir yazıya giriş tümcesi yapmak olasılık kapsamında mıdır sonuçta bilmiyorum ama...

Bilgi çağında, bilgi travması yaşayan bir toplumuz...

Taki Doğan, rahmetli Sabancı'nın anlatıldığı programda, "Özal vefat ettiğinde de böyle olmuştu. Şimdi ne olacak? Şimdi biz ne yapacağız? Duygusu kaplamıştı beni" derken, tarifi zor ve karışık bir halin adını koyuyordu aslında...

Ondört yıl önceydi... Türkiye Gazetesi'nin Kültür-Sanat Servisinin kapısı açıldı ve bir beyefendi içeri girdi.