Rahim Er

Haber şöyle... "Turizm Bakanı Mustafa Taşar, tartışmada son noktayı koydu. 'İsteyen istediği yerde dansöz oynatabilir; Türk gecelerindeyse dansöz oynatmak kesinlikle yasaktır'.

Cumhurbaşkanı Özal'ın ölümü, millet nezdinde daima şüpheli kalmıştır. Bu bizim milletin bir hususiyetidir. "İsbat et" deseniz belki isbat edemez ama inançla aynı sözü sarfeder "öldürdüler". Evet. Turgut Özal için milletin hükmü budur. "Öldürdüler". Buna samimiyetle inanır. Aynı şüpheyi taşıyanlardanız. Yazılarımızda da hep ifade ettik..

1 Mayıslar, biz nesiller için hep bir iç ürpertisi ola gelmiştir. 1 Mayısların ismi bayramdı, fakat dehşet dolu günler olurdu. Orak-çekiçli kızıl bayraklar çekilir, Marx, Engels, Lenin, Mao vs. posterlerinin altında yürünürdü.

Herkes, soygunlardaki tehlikeli artışı endişeyle takip ediyor. Nihayet poliklinik bile soyuldu. Bir sağlık kuruluşunun soyulması, sıranın Doğubank gibi bir adreste olduğunun habercisiydi. Seçilen merkezin Doğubank olması bilhassa değildir.

Kamuoyu, birdenbire karşısına çıkan af münakaşasını şaşkınlıkla takip ediyor. İsmine "Rahşan Ecevit affı" denen o yersiz salıvermenin yaraları daha tamir edilmemiş ve o affa bir mazeret ve sahip bulunmamışken bir başka şartla salıvermeyle yüz yüze geldik. Birincide affı hak etmeyenler, toplumu affetmediler. Kısa sürede olmadık cinayetler işleyerek affa sebep olanları utandırdılar. O yüzden o af, sahipleri tarafından bile sahiplenilmedi. Sanki kendiliğinden öyle bir kanun çıkmıştı.

TRT'nin siyah-beyaz günleriydi. O zamanlar, televizyonda açık oturum olması günün hâdisesini teşkil ederdi. Onlardan biriydi. Konuşmacılar, Kâmran İnan ve Turan Güneş'ti. Programı Hüsamettin Çelebi idare ediyor olmalıydı..

"Daha "dün" denecek kadar yakın bir geçmişte oralar da parçamızdı. Vatanımız yani... şimdi biz, bir bayrak altında hür yaşarken onlar, bayraksız ve vatansız.

Babası işsiz, babası iş bulamayan, babası iş bulamadığından çocuklarına harçlık veremediği için öfkeli. O çocuğun dünyasında bayramlara yer olabilir mi? Çocuklar, şu televizyonlarda, gazetelerde görülenlerden ibaret değil. Çocuklar, bir kaç büyük şehrin, bir kaç zengin semtinin şanslılarından ibaret değil. Milyonlarca çocuğumuz var.

Cuma ve Cumartesi günü Erzurum'daydık. Atatürk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi öğrencileri, bir panel düzenlemişlerdi. Panele değişik üniversitelerden çok sayıda talebe ve medya ve parlamentodan bir çok konuşmacı katıldı. Toplantı oldukça büyük bir sinema salonunda yapıldığı halde içeri giremeyen çok sayıda dinleyici oldu.

İhtiyar Asya kıtasının bir ucunda Doğu Türkistan yer alıyor, diğer ucunda da Türkiye. Her iki ülkenin de komşularından görmediği zulüm kalmadı. Biri Çin'den çekti, diğeri Rusya'dan. Her iki komşu da zaman zaman Türk illerini işgale kalkıştılar. Çin sarı komünizmi benimsedi. Rusya kızıl komünizmi. Rejimlerini terk ettiler, fakat emellerini terk etmediler.

Turgut Özal'ın geçen zaman içinde daha iyi anlaşıldığı kanaatindeyiz. Daha doğrusu anlaşılmalı, bu yönde gayretler sarfedilmeli. Onu anlayanlar, meslektaş ve yaşıtlarından çok yetişmesinde emeği geçen çocuklardır. Çocuk diyorsak da şimdi onlar artık çocuk değiller. Yavaştan yavaşa Türkiye yönetiminde varlıklarını hissettirme gayretinde gençler.

Geçen günlerde şöyle bir teklifimiz olmuştu. Bir tv kanalı Demirel'le anlaşarak kendisine haftada 5 akşam, 5'er dakikalık sohbetler yaptırtmalı. Tek şart, politika konuşulmayacak. Hem Demirel, hem siyasetin olmaması.

Yazının başlığını gören internet yayıncıları, 'işte bize destek' kabilinden sütunun içine girercesine gazeteyi kendilerine daha bir yaklaştırdıklarını görür gibiyiz... Fakat....

İstanbul Ruhu, medeniyetler buluşmasıyla 11 Eylülden sonra bir karabasan gibi dünyanın üzerine çökertilen medeniyetler savaşı kavramını tekzip etti. İstanbul Ruhu, bir bayram sevinciyle karşılandı.

Birinci kriz, ekonomik; o malum, iki yıldır çekiyoruz. Vatandaşta dayanacak hal kalmadı. İkinci kriz, İsrail-Filistin savaşı. O da yıllardır sürüp gidiyor.

Filistinli Araplar, istiklal savaşı vermekteler. Memleketleri işgal edilmiş durumda. Bunu görmek lazım. Adaletsizlik sürdükçe intihar saldırılarının ardı-arkası kesilmez. Ne yazık ki bu saldırılar, sivil hedeflere karşı yapılıyor. O bir hata, hiç bir muharebede sivil halk hedef olamaz. Her ne kadar dünyanın "intihar" dediğine o toprakların insanları "Şehidlik hareketi" diyorsa da sivil halkın katli tasvip edilemez.

Türk Dışişleri Bakanı İsmail Cem'le Yunan Dışişleri Bakanı Yorgo Papandreu'nun isabetli bir teşebbüsleriyle karşı karşıyayız. İki bakan, ABD Dışişleri Bakanı Colin Powell'la beraber İsrail ve Filistin'de olacaklar.

Hazreti Musa'nın şeriatine mensup Yahudi asıllı vatandaşlarımıza mühim vazifeler düştüğü kanaatindeyiz.

İsmet İnönü, "Turkiya" diye konuşurdu. Nihat Erim de "Türkiya" demekteydi. O nesilden daha başkaları da devletin ismini böyle telaffuz ediyorlardı. Bizse önceleri çocuk sonra da genç halimizle bu ağzı yadırgıyorduk.

Ben, Ramallah'taki Halil Sakakini Kültür Merkezi Müdiresiyim. Bu elektronik postanın daha fazla kişiye ulaştırılması ricasıyla sizlere yolluyorum. Mesajın internette zincir e-mail haline getirilmesini beklemekteyiz.