Resul İzmirli

Rahmetli babamı gel de hatırlama! İşin başından yani bir bıçkı bir planya ve birkaç çınar kütüğünden ibaret olan dükkânımızı memleketin hatırı sayılır bir kerestecisi hâline getirirken aynı mekânı kullandık.

Şimdi; ömründe çam ağacından yapılmış bir bardakla su içme zevkini tatmamış birine ben nasıl anlatayım bu atasözünü. Bilen bilir, mis gibi çam kokar o bardaktan su içerken. Bunu çok merak edenler benim gibi bir sürahinin içine küçük bir çıra parçası koyup sonra o suyu bakır bir kupaya doldurup gözlerini kapayıp kendini çamlı dağlarda hayal ederek içebilirler.

Bugüne kadar ilkokul çağından itibaren birçok 'takımın' içinde yer aldım. Kimi tiyatro, kimi spor takımları idi. Meslek hayatım içinde de birçok 'iş takımının' içinde bulundum.

"The National (Army) Training Center'da 14 günlük savaş oyunundan çıkarılan dersler":

Hatırlarsınız bir firmanın reklâm filminde uzun süre bu deyim kullanılmıştı. 'Gücü elime aldım!' ya da 'Gücü yakaladım!' 'Güç bende!' mânâsında İngilizce bir deyim... Annemin vatanı Tunus'tan başlayıp, babamın vatanı Mısır'a uzanan 'Arap Baharı' nihayet Libya'da da çiçekler açtı.

Bizim dükkân komşularının bir kısmı üzüm tüccarları idi. Bütün kış boyunca güzel günlerde mağazalarının önünde, soğuk günlerde sıcacık yazıhanelerinde oturur siyasetten, bağlardan muhabbet sardırırlar, çoğu zamanda dama oynarlardı.

Türkiye krizlere dayanıyor. Eskisi gibi havadan nem kapan, en küçük olaydan sonra bile çalkalanan ve durulması aylar yıllar süren bir Türkiye yok artık. Bunun birçok sebebi var tabii.

Bayatladı ama, şu meşhur 'Öğrenilmiş Çaresizlik' dedikleri durumu ben de bugün köşeme taşıyacağım...

Peter Drucker yönetim ilmi ve uygulamasına büyük katkıları olmuş bir insan, özellikle yönetimin geleceği hususunda öngörüleri sağlam biri. İşte onun yirmi birinci yüzyıl için tahminlerinden biri de 'bu yüzyılda, hatta gelecekte sivil toplum kuruluşlarının ekonomik ve sosyal hayatta daha etkili roller oynayacak olmalarıydı.'

Şirket yönetiminde başarılı olmanın en önemli yollarından biri şirket çalışanlarını işin içine katmaktır. Bu hususu bütün klasik ve modern yönetim modellerinde görebilirsiniz.

Yıllardır takım çalışması konusunda okuyup yazar konuşurum. Bu kavramı sadece beş on kişinin bir araya gelmesinden oluşan bir toplulukta olan biten olarak görmekten ziyade; her büyüklükteki organizasyonda bir yönetim kültürü olarak düşünmek bana daha yakın gelir.

Bu köşecikte etrafta olan bitene kulaklarımı tıkayarak yıllardır yönetim konusunda bilgi paylaşmaya çalışıyorum.

Yönetimde en önemli konulardan biri de yöneticinin 'kırmızı çizgiler'e sahip olmamasıdır.

Şirketleri aile şirketi ve aile şirketi olmayan diye ayırmak âdet olmuştur.

Bu sene Anadolu turu pek hoş başlamadı. Yalova çıkışında birkaç defa hızdan ceza yemişliğim olduğundan, hanıma 'Bak şimdi arabanın hız sınırlayıcısını 120 km'ye ayarladım buradan sular seller gibi geçeceğiz' dedim.

Mahallede en fazla can sıkanları hatırlayın bakalım. Mızıkçılardı değil mi? Gerçekten çocuk gönüllerimizin saflığında en fazla mızıkçılar yara açmıştır.

Rahmetli Turgut Özal 'Orta Direk' der dururdu. O zamanlar bunun mânâsını anlamakta güçlük çekerdik.

Tek kelime ile muhteşem bir kompleks Haliç Kongre Merkezi. Belki ayıp oldu ama bendeniz ilk defa gittim. Dünyada az bulunan bir güzellik Haliç ile ve Eyüp sırtlarının insana huzur veren manzarası ile, hizmetlerdeki kusursuzluk ile, yemeklerinin nefaseti ile. Düşünen, planlayan, inşa eden ve şu anda oradaki hizmeti devam ettiren herkese candan teşekkür ediyorum.

Babam rahmetli samimi bir adamdı. Yunan ordusu çekilirken altı yedi yaşlarında esir düşmüş, sonra bir şekilde kurtulmuş, tenekeci çıraklığı, ustalığı Devlet Demiryolları işçiliği, marangozluk, kerestecilik derken bir ömür boyu her an çalışarak, didinerek kimseye muhtaç olmadan ömrünü tamamlamış biriydi.

Şimdi herkes köyüne koşuyor. Bendenizin köyü maalesef yok ama köy hayatını herkes kadar ben de yaşamış sayılırım. Köy deyince aklıma ilk gelen 'ekmek' olur. Ekşi mayalıysa, hele bir de hamuru 'kara değirmen' unundan yoğrulmuşsa, tabii bir de iyi mayalanmış ve odun ateşiyle pişmişse bu ekmek yanına bir şey istemez emin olun.