Yılmaz Öztuna

Krizin sebepleri ne olursa olsun, millet önünde sorumlusu hükûmettir. Buna rağmen -hiç olmazsa ortalık duruluncaya kadar- hükûmetin devamı gerekir. Bir hükûmet buhranında, krizin boyutları büyür.

Ekonomik krizde dış etkenler ve etkiler bulunduğu kesindir. Hem ABD, hem AB, Ankara'nın hareketsiz, durgun, zaman kavramına bigâne, statüko değişikliğinden nefret eden bir politika izlediği kanaatindedirler. Ve bu durum, onları hiç memnun etmiyor, Batı'ya göre Türkiye, zamanı dondurmak ve durdurmak peşindedir, dengenin değişeceğinden ve her değişen dengenin Türkiye'nin aleyhine olacağından çekiniyor.

Türkiye, üst üste ekonomik krizlere maruz kaldı. Halbuki hemen her şeyi vardı, bugün de vardır. Üstelik muazzam bir potansiyeli mevcuttur ki, dar görüşlü kadrolar bir türlü açığa çıkartamamışlar, harekete geçirememişlerdir.

Türk politik hayatı, 30 yıl önce bir Atilla Karaosmanoğlu olayı yaşadı. Süleyman Demirel'in yüzde 5 enflasyon ve yüzde 7 kalkınma hızı ile bıraktığı ekonomimizi düzenliyecekti. Ortada düzenlenecek bir şey yoktu. Ama politika tarihimiz garabetlerle doludur. Bu garabetler silsilesidir ki bizi bugünki çizgiye kadar düşürdü.

Politikacı ve bürokrat, kısmen de olsa, açık veya örtülü şekilde, çoğu komedi derecesinde bahanelerle, özelleştirmeye karşı çıkıyor. Avrupa Birliği'ne de karşı çıkıyor. Zira özelleştirme tamamlanmadan Avrupa Birliği'ne katılmak mümkün değildir.

Ekonomik kriz bize temel hedefimizi unutturmamalı. Bu hedefe Üçüncü Selim 1793'te Nizam-ı Cedîd/Yeni Düzen dedi. Nihaî olarak Büyük Atatürk muâsır medeniyet seviyesi/çağdaş uygarlık düzeyi şeklinde, en kalın ve küflü kafaların bile kavraması gereken kavram açıklığı ile ifade etti.

Türkiye Büyük Millet Meclisi, çok hızlı davranmalı, gündemin odağı olmalı, milleti sevindirmeli. Nasıl mı? Yasaları biribiri ardı sıra çıkartarak...

Cumartesi günü Demirel'le Ecevit, muhtasar müfit bir görüşme yaptılar. Demirel, ekonomik krizin sosyal krize dönüşmemesi için dikkat edilmesini söyledi.

Ne bu krizle, ne başka krizlerle Türkiye batmaz. Sınırları değişmez. Ama Güneş'te yerini alamaz. Dünya ilerlerken yerinde sayar. Gerilere düşer. Türk, buna müstahak değildir. Türkiye Cumhuriyeti bunun için kurulmadı.

İhtisas tarihçiliğinden gelmeyen bazı kişiler, ortaya fantastik fikirler atarlar. Medya, bu saçmalıkların üzerine kapanır. İzleyicinin, okuyucunun aklı karışır.

Ekonomik krizi kısa zamanda atlatabilmemiz için âcilen 15 yasanın çıkartılması gerekiyor. Hükûmet kabûl etti. Yasaların Meclis'e sevki lâzım. Sonra sırada çağa adım atabilmemizi sağlıyacak 180 kanun var. Bunların hepsini çıkar çıkmaz uygulamıya başladığımız takdirde, içeride huzur ve refah, dışarıda takdir ve saygı kendini gösterecektir.

Başbakan Bülent Ecevit, yaşadığımız krizden kurtulmak mücadelemize İkinci Kurtuluş Savaşımız dedi. İtiraz gelmediğine göre bu tanımlama onay gördü. İkinci Kurtuluş Savaşımız demek, birinci ve gerçek kurtuluş savaşımızı hafife almak değildir. Ne derecede önemli günlerde bulunduğumuzu vurgulaması bakımından uyarıcıdır.

Gerçek manada Meclis'i çalıştırmak ve hızlı çalıştırmak, grubu bulunan 5 partinin genel başkanlarının elindedir. Genel başkanın iradesi, milletvekiline intikal eder. Genel başkan, grubunun da başkanıdır.

Orta Doğu ve Kafkasya gibi Balkanlar da daha uzun müddet barışa kavuşmaz. Bu topraklarda Osmanlı'nın âhı vardır.

Millî Kurtuluş Savaşı'nı kazanmak için önce millî seferberlik gerekir. Avrupa Birliği Programı'nı olanca varlığımızla ve bize tanınan müddetten çok önce hayata geçirmeliyiz. Ekonomik krizi atlatmak -ki atlatacağız- yetmez.

Evvelsi akşama doğru, Avrupa Birliği için Türkiye Ulusal Programı, hükûmet tarafından resmen kabûl ve ilân edildi. Bu konu ile ilgili Başbakan yardımcısı Mesut Yılmaz programı, mükemmel bir üslûpla sundu.

Önce Türkiye Büyük Millet Meclisi kuruldu. Bu Meclis, İstiklâl Savaşımız'ı yönetti ve kazandı. Sonra Türkiye Cumhuriyeti'ni kurdu. Türkiye Cumhuriyeti, TBMM'yi kurmuş değildir. İnsanlar gibi meclisler ve devletler de hata yapar.

2000-2001 Krizi, ileride Türkiye Cumhuriyeti tarihini yazanlarca, özenle ele alınacak bir oluşumdur. Hem politik, hem ekonomik tarih bakımından...

Ekonomi, sonuna geldiğimiz haftada da esenliğe çıkamadı. Piyasa önünü göremedi. Dolar çok fırladı. Kemal Derviş'in kısa açıklama ve temasları kifayet etmedi. Daha kapsamlı taahhütlere ihtiyaç bulunduğu anlaşıldı.

Kendini Stalin sanan bazı Ermeniler, Türkiye'den toprak istemek derecesinde azıttılar. Âzerî topraklarını boşaltıp Türkiye ile anlaşarak refahlarını on misli katlayacakları yerde, yeni bir ders almaya hevesleniyorlar. Eski politikaları gereği Batı'yı kullanıyorlar.