Yılmaz Öztuna

Terör örgütleri, siyasallaşmak istiyor. Vurucu güçlerini ve eylem tecrübelerini bırakmaya yanaşmaksızın, seçimlere girip siyasallaşmak yolunu tutmaya başladılar.

Lübnan'da ateşkes, İsrail'le Araplar arasında barış falan değildir. Bu coğrafyada barış, öyle birkaç yıl içinde gerçekleşmez. Hiçbir zaman gerçekleşmez şeklinde karamsar olduğu kadar fütürizmin sınırlarını zorlayan ilim dışı tahminlerde bulunmak da istemeyiz. Bütün mesele şudur: Pax Ottomana'nın yerini Pax Britannica alamadı, acaba Pax Americana alabilecek midir?

Herkes ümide kapıldı, bu sabah Lübnan'da ateşkesin gerçekleşmesini bekliyor. İsrail'in bu defalık bu kadar deyip ateş keseceği sanılıyor.

İsrail'in Lübnan'ı kara, deniz, bilhassa havadan vurması, ilk ayını tamamladı. İkinci ay başlıyor. İsrail, Lübnan'a resmen harb ilân etmiş değil. Lübnan'da üstlenen Hizbullah örgütüne karşı temizlik harekâtı yapıyor. Hizbullah'ı ne derecede temizlediğini henüz bilmiyoruz. Ama Lübnan, onulmaz felâkete uğradı.

Ağabeyi Kral Fahd'ın uzun yıllar rahatsızlığı sebebiyle Kral Abdullah veliahd, nâib ve başbakan sıfatlarıyla devleti yönetiyordu.

Fransa -bir iki ada dışında- Afrika kıtasından çekildi. Afrika'da tam 20 devlete Fransızca'yı hem de tamama yakınına resmî dil şeklinde bıraktı, Belçika hâtırası Fransızca konuşan 3 Afrika devletini ekleyiniz.

Amerika, müttefikleri ile beraber, haydut devletler listesine aldığı devletlerle savaşmıyor. Kuzey Kore, Küba, Suriye, İran bu listededir.

Lübnan'ın maruz kaldığı trajedi, dünyayı etkiledi. Dünyada en büyük tepki Türkiye'de oluştu. Arap ülkelerini gölgede bıraktık. Hiçbir Arap devletinin Bosna'da, Kosova'da, Kıbrıs'ta, PKK konusunda kılını kıpırdatmadığını, Türklerin meselesidir diyerek pas geçtiklerini hatırlıyorum.

Türk Müslümanlığı tabirini önce, bütün zaman ve mekânlarda Türkçe şiir söyleyen en büyük şairimiz Yahyâ Kemâl kullandı. 86 yıl önce, 1920'de... Üstâdım Yahyâ Kemâl, aynı zamanda müstesna bir mütefekkirdir. Osmanlı ve Fransa tarihlerini derinlemesine, siyasî ve kültürel bütün unsurları ve detayı ile biliyordu.

Ilımlı ve radikal İslâm kavramları, son yıllarda milletlerarası siyasî terminolojiye girdi. Daha çok Batılılar, bilhassa Amerika kullanıyor.

Orta Doğu'da demokrasi, 21. yüzyılın, hiç olmazsa bu yüzyılın ilk yarısının işi değildir. Göstermelik değil, gerçek demokrasiden bahsediyorum. Asya'da Japonya, Kore, Tayvan, Singapur, Hindistan, İsrail demokrasiye ulaşmayı başardılar. Ancak 60 Müslüman devlet içinde yalnız Türkiye için demokrasi denebilir. Bizim bile eksiklerimiz var, ârızaya takılmazsak, tamamlamak üzereyiz.

Eski coğrafya veya yeni tarih atlaslarına merak edip bakmayanlar, bugünkü 200 devletin sınırlarının değişmez olduğu duygusuna kapılırlar. Geçmiş çoktan unutulmuştur. Babam, Mercan Îdâdîsinde (lisesinde) okurken, Türkiye, sınırlarının Adriyatik'ten Meriç'e gerileyeceğini, Libya'nın, Yemen'in imparatorluğumuzdan kopacağını söyleseniz, inandıramazdınız. Tarih ilmi ile ilgilenmeyenler, devlet sınırlarının ne derecede değişken tabiatlı davrandığını kestiremezler.

ABD Dışişleri Bakanı Prof. Dr. Miss Condoleezza Rice'ın yeni bir Orta Doğu oluşturmak sözünü, anlayabildiğim kadarıyla, açıklamak istiyorum: Birleşik Amerika'nın devlet projesine göre Orta Doğu planı iki şekilde uygulanıp gerçekleştirilebilir: 1) Türkiye ile birlikte, 2) Türkiyesiz.

İran'a bağlı terör örgütleri ile görüşmemiz, İsrail'de ve Amerika'da büyük tepki yaptı. Gazze ve Lübnan facialarından, bütün Arap ülkelerinden çok daha fazla ve dengesiz etkilenmemiz, tepkiyi arttırdı. Bizim psikolojimiz bakımından da sebepleri incelenmeye değer.

Avrupa Birliği muhalifleri, Türkiye'de otoriter bir yönetim istiyorlar. Aynı zamanda Amerika'ya, dolayısıyla NATO'ya karşılar. Sırbistan, Makedonya, Arnavutluk, bütün güçleriyle Avrupa Birliği üyeliği için çalışıyorlar. Dışarıda kalan Türkiye, âşikârdır ki, Asya devleti hâline gelir. Zaten Anadolu'nun yanında Rumeli anılmaz oldu.

Lübnan'da savaş haftalardır aynı şiddetle sürüp gidiyor. Condoleezza Rice'a bakılırsa, İsrail, Hizbullah'ın işini bitirince sona erdirilecek!

Beyrut bombardımanı, çok kötü, çok çirkin bir olaydır. İsrail'in öz menfaatleri bakımından savunulacak tarafı bile şüphelidir. Akılları ile meşhur Yahudilerin böyle bir şey yapmaları hayret veriyor.

Genelkurmay Başkanı Orgeneral Hilmi Özkök, 1 Mart tezkeresi, Meclis'te oyların sayılması ihtilâfı sebebiyle reddedilince, bunun, zaman içinde ABD ile ilişkilerimizde vahîm sonuçlar doğuracağını söylemek öngörüsünde bulunmuştu.

Devletler arası ilişkiler; hak, hukuk, doğruluk, din, ahlâk ilkeleri içinde yürümez. Bu yüce kavramlar, çok defa paravana gibi kullanılır. Milâd'ın 3. bin yılında insan ırkı, hâlâ bu çizgidedir. Maalesef...

Kuzey Irak'a girelim mi? muammasının mantıklı cevabı, PKK'yı bitirebileceksek hemen girelim. Bu takdirde, çıkabilecek her türlü ihtilâtı göze almaya değer şeklindedir.