Abdüllatif Uyan

Gaziantep velîlerinden Ebû Bekir bin Mehmed hazretleri, bir sohbetinde; - Müslüman, "Emr-i mâruf" ve "Nehy-i münker" yapmayı âdet edinmelidir, buyurdu. Ve ekledi: - Her hareketinde Allahü teâlânın emir ve yasaklarına uymalı, günah işlememeli, Allahü tealanın rızasını almaya bakmalıdır.

Abdülhakîm Efendi, Seyyid Fehîm hazretlerinin talebesiydi. Bir gün atına binip, Başkale'den Arvas'a gitti. Maksadı, üstâdını ziyaret etmekti.

Siirt evliyâsından Şeyh Sabri Efendi, bir gün cemaatine; - Kardeşlerim, olayların değişmesi, sizde değişiklik yapmamalıdır, buyurdu. Kimsenin ayıbına bakmamalı, kendi ayıplarınızı görmelisiniz. Sözüne devamla;

Seyyid Fehîm hazretlerinin her duası kabul olurdu. Vefâtından sonra da, "Onun hâtırı" için dua eden, muradına kavuşur. Bir misâl arz edelim: "Hizân"da, bir kimsenin hiç çocuğu olmuyordu.

Hindistan evliyâsından Şeyh Nûreddîn hazretleri, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, din işlerinde, câhil ve fâsık olan din adamlarına danışmayınız, buyurdu. Dünyâya düşkün olanlarla birlikte bulunmayınız. Her işte, sünnete uyup bid'atten sakınınız.

Seyyid Tâhâ hazretlerinin oğlu Seyyid Ubeydullah, umre yapmak istedi bir zaman. Ve "Bu yolculukta, yanımda derin ilmi olan bir âlim olmalı. Bu, olsa olsa "Seyyid Fehîm" olabilir" diye geçirdi içinden.

İstanbul'da yaşayan âlim ve velîlerden Ahmet Mekkî Efendi hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine: Kureyş müşriklerinden Velîd bin Mugîre ile bâzı müşrikler, bir gece vakti Efendimizin huzuruna geldiler. Hava açık, "Ay" tepsi gibiydi.

Seyyid Fehîm hazretlerini çok seven ve özel hizmetlerini yapan Hacı Ömer Efendi anlatıyor: Bu fakir, yirmibeş sene hizmet ettim bu zâta. Mübârek yüzü öyle nûrlu, öyle heybetli idi ki, bakamazdım. Kendi kendime; "Yüzünü bir defacık görseydim" derdim.

Kabr-i şerîfi Bilecik'te bulunan Hak dostlarından Şeyh Muhlis Dede, bir sohbetinde; - Allahü teâlâ ile insan arasında olan en büyük perde nedir, biliyor musunuz? diye sordu. - Bilmiyoruz, nedir? dediler.

Seyyid Fehîm, kendi üstadı olan Seyyid Tâhâ hazretlerini çok severdi. Öyle ki, daha fazlası mümkün değildi.

Mardin evliyâsından Şeyh Muhammed Biserî hazretlerinden bâzı gençler nasîhat istediler. Cevabında; - Az konuşmalı, az uyumalı ve az gülmelisiniz, buyurdu. Kahkaha ile gülmek, kalbi karartır.

Seyyid Fehîm hazretlerinin bir talebesi anlatıyor: Bir gün çıktım köyümden. Arvas'a gidiyordum.

Anadolu Evliyâsından olup kabr-i şerîfi Eruh'ta bulunan Hak dostlarından Şeyh Muhammed Aynî hazretleri, bir günkü sohbetinde;

Seyyid Fehîm hazretleri, bir sene Van'a gelmiş, oradan da Edremit denen bir nahiyeye gitmişti. Bağlık bahçelik, şirin bir yerdi burası.

Urfa Evliyâsından Şeyh Mesut Horasânî hazretleri, bir gün sevdiklerine; - Kardeşlerim, İslâmiyete uymayanlardan, bid'at ehli ve günah işleyenlerden uzak durun, buyurdu. Onlarla görüşmeyin. Hadîs-i şerîfte; (Hikmet, on kısımdır. Dokuzu uzlette, biri de az konuşmaktadır) buyuruldu. - Böyleleriyle hiç mi görüşmeyelim? dediler.

Abdülvehhâb adında biri şöyle anlatıyor: Medrese tahsîlini Erzurum'da bitirdim. Daha ilerisini kimden okuyabilirim? diye sorup soruşturdum.

Gençten bir kimse vardı Van'da. Adı Fehîm. Seyyid Fehîm hazretleri de Arvas'tan Van'a gelmişti o günlerde. Ve bunaltıcı sıcaklar vardı.

Denizli Evliyâsından Şeyh Mehmed Şirvânî hazretleri, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, müslüman, bütün ibâdetlerini, iyiliklerini kusurlu bilmeli, Allahü teâlânın emirlerini tam yapamadığını düşünmelidir, buyurdu.

Büyük Velî Seyyid Fehîm Efendi, her sene, Müks'ten Van'a gelir, sohbetleriyle feyz saçardı Van halkına. Kendisini çok seven, bir "Ahmet Bey" vardı ki, onun evinde kalırdı ekseriya.

Kabr-i şerîfi İstanbul-Galata mevlevîhânesinde bulunan Şeyh Mehmed Rûhî Dede, bir gün günahlardan kaçmanın fazîletini anlatırken; - Hadîs-i şerîfte; (Kıyâmet günü Allahü teâlânın huzuruna kavuşanlar, verâ ve zühd sâhipleridir) buyurulduğunu nakletti.