Ahmet Sırrı Arvas

Fatih Sultan Mehmed Han, 22 Nisan gecesi 67 parça gemiyi dağlardan aşırtarak Haliç'e indirir. Bizanslılar arkalarındaki donanmayı görünce hayretten donakalırlar. Elleri ayakları buz keser, kafalarından buhar çıkar.

Hani Sultan Mehmed'in "Ya biz Bizans'ı alırız, ya da Bizans bizi" dediği kadar vardır, genç padişah boşa konuşmaz. Eh bir başbuğ başına kefenini sardıysa "kararlı" demektir, onun elinden "İstanbul" bile kurtulamaz...

Murad Han hasımlarının kızlarını alarak devleti korumaya bakar. Evet 4 hanımı olur ama ömrü Tuna'dan Fırat'a, Karadeniz sahillerinden Konya bozkırlarına koşmakla geçer bir çatı altında dört gün bile oturamaz.

Murâd Han Kosova'da zaferi görür ve şehid olur. Koca Hüdâvendigâr, Yüce Hüdâ'sına (Celle celalüh) kavuşur. Mekânı cennet ola...

Osman Gazi pazar vergisini anlamakta zorlanır. Adamları el birlik izah edince "Madem icmâ (ittifak) hasıl oldu itiraz etmem" der, "ancak yükünü satan vere, satamayandan bir şey istenmeye."

Afgan hükümet güçleri ağır silahlara sarılır tanklarla, tayyarelerle kendi halkını bombalarlar. Uçaklardan ekmek, şeker, oyuncak şeklinde tuzak bombalar döker, zehirli gaz kullanmaktan kaçınmazlar...

"Kur'ân-ı kerîmi okudukça, onun alelâde bir edebî eser olmadığını, hemen his edersiniz. Kur'ân-ı kerîm, kalblere nüfûz eder. Diğer bütün eserler, bu muazzam kitabın yanında, sönük kalırlar. O, doğru, mükemmel ve dürüst bir yol göstericidir. Bence, Kur'ân-ı kerîmin en büyük meziyeti de budur."

Bir zamanlar Arabistan'a kocaman bir ateş parçası düşmüş olsaydı kuru kum üzerinde kaybolup gidecek ve izi bile kalmayacaktı. Muhammed aleyhisselam gelince bu kum dolu çöl, sanki barut fıçısına döndü, Delhi'den Granada'ya kadar her yeri alev alev yaktı. O sanki bir şimşekti ve eshabı parlayıcı madde hâlini almışlardı...

Sokaklara düşen genç kadın zaman zaman Mazhar Osman'a gelip içini açar "keşke ünlü bir sanatkâr olacağıma çocuklarıyla boğuşan sıradan bir anne olsaydım, her akşam camın önüne oturup kocamın yolunu gözleseydim" diye dert yanar...

Âlemlerin Efendisi, Abdullah bin Cahş'ı (radıyallahu anh), dayısı Seyyiddüşşühedâ (şehidlerin efendisi) Hazret-i Hamza ile aynı kabre bırakırlar. Zaman zaman ziyaretlerine gelir, selâm verir ve selâm alırlar...

İşgal ordusu komutanı 160 bin altın gibi bir teklifle kütüphaneye dayanınca Ali Emirî Efendi ayağa kalkar "Eğer misafirim olmasaydınız bastonumu kafanıza patlatırdım" der, "ben bu kitapları devletimin verdiği maaşlarla topladım. İsterim ki milletin evlatlarına kalsın!"

Ali Emiri Efendi cildleri eline alınca bir hoş olur. Bunlar ulemanın asırlardır peşinde koştuğu "Divan-ı lügat-it Türk"ün ta kendisidir. Yeryüzünde bir başka nüshası yoktur, eşi menendi görülmemiş bir eserdir...

Ali Emiri Efendi, İşkodra-Yanya havalisinde müfettişlik yaparken eline değerli bir eser geçer, ancak kitabın ikinci cildinin San'a'da olduğunu öğrenir. O nüshayı istinsah edebilmek (yazabilmek) için tereddütsüz Yemen'e tayinini ister.

Pele gençlik yıllarında delicesine top oynayıp kendini hırpalar. Tribünleri ayağa kaldırır ama alkış karın doyurmaz. Santos yöneticilerinin etinden, sütünden ve yününden faydalandıklarını hissedince gözünü açar!..

Pele 16 yaşında çıktığı stadları 22 sene ayağa kaldırır ve 1363 maç oynayıp 1282 defa fileleri havalandırır. Düşünün 30 maça 4'er, 90 maça ise 3'er gol sığdırır, takımını 9 kez şampiyonluğa taşır...

Mümin Hoca bir anda söhret ve para sahibi olur ama paşa konaklarından beyzade davetlerinden sıkılmaya başlar. Gider köyüne talebe okutur, Rumlar onu bir yatsı namazı sonrası "cami kapısında" vururlar...

Babası "Aferin evlad, bu işin peşini bırakmayasın ha" dedikten sonra ellerini açar ve "ya Rabbi Mümin oğlumun sırtını yere getirme" diye yanık bir dua yapar. Hey gidi Mümin Pelvan... Artık seni kim tutar?

Minik medreseli defalarca tövbe eder, istiğfar çeker. Hiç mollalık pehlivanlıkla kıyas edilir mi? Böyle bir tercih yapmaktan şiddetle kaçar ama yeşil çayırlar sanki göz kırpar, Mümin'i çağırırlar...

Romalılar Kleopatra'dan hiç hoşlanmaz öldüğü gün bayram yaparlar. Batılı yazarlar da bu kini diri tutar, roman ve filmlerde "sinsi, içten pazarlıklı ve erkek delisi" bir kadından söz açarlar.

Kleopatra güzellikte ablası Arsione'ye yaklaşamasa da tavrıyla, edasıyla (hele hele diliyle) fark atar. Sarayda sadece Yunanca konuşulurken o, Akdeniz lisanlarının tamamını öğrenir ve çok sesli koro gibi şakırdamaya başlar...