Behçet Fakihoğlu

Son dönemde, konumları ve meseleleri oldukça benzeşen iki kesim bunlar, bakkallar ve doktorlar. İlgililerin bakkallarla alakalı değerlendirmelerinde, bunların bir araya gelerek, güçlerini birleştirmeleri çağrısı yapılıyor. Bundan sonra ne yapacakları belirtilmiyor. Ancak, tahmin edildiği üzere, büyük alışveriş merkezlerine (AVM) direnmemeleri, kendi iş yerlerini tasfiye ederek, bu AVM'ler içinde işçileşmeleri ima edilmekte.

Malatya merkez Tecde Mahallesi'nin imara açılıp, şuyulandırma yapılması sebebiyle, mahalle sakinleri olarak, yeşil dokunun yok olacağı endişesini taşıyoruz..

Bendeniz, Hakkâri'de görev yapan bir Türkçe (aynı zamanda Türk Dili ve Edebiyat derslerine girmekteyim) öğretmeniyim. Görev yaptığım okulda, öğrencilerimin ve şahsımın yaşamış olduğu bir sıkıntıyı sizlerle paylaşmak istiyorum. Aslında yazıma başlamadan evvel, insanımızın okumaya ne kadar ihtiyaç duyduğu, fakat imkanlarının sınırlılığı sebebiyle bu ihtiyaçtan ne kadar uzak olduğu hakkında uzun ve dokunaklı cümleler kurmayı düşünüyordum. Bilgisayarın başına oturduğumda ise, yapacağım şeyin "malumu ilam"dan öteye geçmeyeceğini anladım. Bölgemizin ve ilimizin şartları hakkında çok şey söylemeye gerek yok sanırım.

Komşu ve diğer ülkelerle iyi ilişkiler içinde olmamıza rağmen, ülke içinde yaşanan sen-ben kavgaları, gerekçelerine inmeyi zaruri hale getirmiştir. Politikanın da, ülke rotasını belirleme ve problemlerini çözme yönleri bulunduğuna göre; konjonktür, insanı politikadan istese de soyutlayamıyor.

Bilindiği gibi, tatil beldelerinde kamuya ait birçok dinlenme tesisleri bulunmakta. Deniz, kum ve güneşten faydalanmak isteyenler yazın bu tesisleri kullanıyor. Diğer mevsimlerde bu tesisler kilitli, kapalı. Bu, bir bakıma potansiyeli heder etmek oluyor. Oysa halkımızın çoğu diğer mevsimlerde, tesislerin bulunduğu mekanların suhulet ve sükunetle beraber temiz havasından faydalanmak ister. İnsan sağlığı için çok önemli mekânlar.

1949 yılından beri Çin işgali altında bulunan Doğu Türkistan'ın Gulca vilayetinde Çin işgalcileri tarafından 05.02.1997 tarihinde, bir katliam gerçekleştirildi.

Sayın Başbakan'ın ve YÖK Başkanı'nın dikkatine; Bizler, Türkiye Cumhuriyeti Milli Eğitim Bakanlığı'nın izni ile, resmî öğrencisi olarak, komşu Suriye Üniversitelerinde eğitim görmüş ve eğitimlerini başarı ile bitirmiş 117 doktor, eczacı ve diş hekimi Türk vatandaşıyız. Eğitim gördüğümüz zaman süresinde, Suriye Üniversiteleri YÖK tarafından tanınıyor olmasına rağmen, YÖK'ün 1998 yılında aldığı kararların uygulaması sonucu, "diploma denklik" talebimiz reddedilmiştir. Kazanılmış haklarımız olmasına rağmen, çok mağdur duruma düşmüş durumdayız. Arabistan, Suriye, Kanada, Amerika ve Bahreyn'de memleketimizden ve çocuklarımızdan uzaktaki hastanelerde çalışmak zorunda bırakıldık.

Diyanet İşleri Başkanlığı, yurt içinde ve yurt dışında hizmet sunan, Başbakanlığa bağlı, ülkemizin önemli ve güzide kurumlarından birisidir. Yaklaşık 30 yıldır, Teşkilat Kanununun günümüz şartlarına göre hâlâ çıkarılamamış olması da çok üzüntü verici bir durumdur.

Yemek deyip de geçmeyelim ve nimetlere karşı nankörlük etmeyelim. Canlılar için Cenab-ı Hak tarafından ihsan edilmiş, sunulmuş, nice nimet ve gıdalar var. Bu nimetleri yememiz için ağız, diş, dil ve yutak gibi uzuvlar yaratılmış, iştah verilmiş...

Sağlık Bakanlığı'na; Bildiği gibi, "tam gün yasası" TBMM Genel Kurulu'nda görüşülerek kabul edildi. "Tam Gün" çalışma prensibine, sonuna kadar katıldığımı ve desteklediğimi söylemeliyim. Ben de tek bir işte çalışarak evime, aileme, kendime daha çok zaman ayırmayı istemez miyim!

Öğrenci sayımız 15 milyon, 18 Avrupa ülkesinin toplam nüfusundan daha fazla. Mecburi eğitim 8 yıla çıkarılmış olmasına rağmen, halen istenilen seviyede kalite yakalanamamıştır.

Teknolojik gelişmeler baş döndürücü bir şekilde devam ediyor. Her geçen gün bizleri hayrete düşüren bir başka yeni buluşun hayatımıza girdiğini görüyoruz. Bu gelişmeler birtakım çok bilinen mesleklerin pabucunu dama atarken birtakım yeni yeni meslekleri de gündeme getiriyor. Gelecek için çok önemli olacak iki yeni mesleği kamuoyunun bilgisine sunmak istiyorum: Yatırım Kalkınma Mühendisliği ve Şehir İşletmeciliği...

Makam, şöhret, para hırsı ile kişilik bozukluğu olan tipler; ajanlık, iş birlikçilik için en uygun tiplerdir. Bunlara siyasi lider, din adamı görüntüsü ile saygınlık kazandırılmaya çalışır...

Sayın Nimet Çubukçu ve eğitim danışmanlarına; Ücretli öğretmenlik saçmalığını hiç gündeme getirmeden, sürdürülen bu sistemde, artık bu garabeti görün lütfen. Sene başından beri, derslerine ücretli öğretmenlerin girdiği ve bu giren insanların hiçbirinin öğretmen olmadığı bir eğitimsiz eğitim sistemimiz var. Çocuklarımızın derslerine giren; kanatlı hayvan yetiştiriciliği ya da su ürünleri fakültesinden mezun, 2 yıl kendi alanlarında eğitim görmüş, öğretmenlikle alakası olmayan 50 binden ziyade insandan bahsediyoruz .

700 bin öğretmen, 350 bin civarındaki emekli öğretmen ile öğretmenevlerine üye olabilen 1 milyonun üzerindeki kişiyle birlikte, toplamda 2 milyonu aşkın kişiyi ilgilendiren öğretmenevi tartışmalarıyla ilgili sunulan rapor ve şikayetlere karşılık, Milli Eğitim Bakanı Nimet Çubukçu'nun attığı adımlar ümit vericidir.

60 yıldır yapılamıyor. Ülkenin enerji üretiminin %2'sini tek başına gerçekleştirecek, yaklaşık 150 bin hektar araziyi sulu tarım imkânına kavuşturacak, binlerce insana istihdam imkânı oluşturacak, bölge güvenliğine katkısı olacak bir baraj... Nerede bu baraj? Türkiye'nin en problemli bölgesinde; üretime, istihdama, istikrara, güvenliğe en çok ihtiyacı olan bölgesinde...

Biz, özelleşen Tekel İçki Fabrikasının, şimdiki adıyla "Mey İçki"nin personeli idik. 2004'te yapılan özelleştirme sonunda, özelleşme kapsamındaki bu kurumda kalmamak ve devletin özelleşmemiş kurumlarında çalışmak istediğimizi belirtir bir dilekçe ile kurumumuza müracaat ettik.

Gençlerimizin başıboş bırakılması halinde, teröre her zaman bulaşabilecekleri akıldan çıkarılmamalıdır. Nitekim günlük yaşantımızda, terör olgusuyla karışık gençlerimizi medyadan hep üzülerek izlemekteyiz.

Diyanet İşleri Başkanlığı'na; Bu yıl hac farizamızı yerine getirmek üzere kutsal topraklara gideceğimiz için, çok sevinmiştik. Ama yolda yaşadıklarımızdan dolayı çok sıkıntı çektik, çok yorulduk, manen yıkıldık.

Niçin tarihimize ve özümüze dönüp bakmıyoruz? Niçin çocuklarımızın bir "mal" ile uyutulmasına müsaade ediyoruz. Neden çocuklarımıza Nasrettin Hocamızı öğretmiyoruz? Bizden olan, içimizden biri olan, etiyle-kanıyla insan olan ve hayal olmayan Nasrettin Hoca'yı neden örnek göstermiyoruz çocuklarımıza, neden?