Bekir Boran

"Tencere dibin kara" diye ne güzel söylemişler. İstediğin gibi kullanabilirsin, nereye çekersen çek "cuk" diye oturur. Ben de yazımın kurgusunu tencereye göre kurdum. Okudukça hak vereceksiniz. Hazırlık maçlarını takip ediyorum. Ne tat var ne de tuz.

UEFA Kupası'na katılabilmek için Trabzonspor geçtiğimiz sezon işi biraz sıkı tutsaydı İntertoto Kupası'nı oynamadan maçlarına devam ederdi. Ancak kurallar bu maçları oynatıyor. Peki rakip çok mu güçlü?. Trabzonspor'dan daha mı iyi futbol oynuyor? Kocaman hayır! Ancak anlayamadığım neler oluyor aktarmaya çalışayım. İnanın bordo-mavili ekipte karmakarışık olan çok şey var.

Geçtiğimiz pazar günü yine tarihi bir gün yaşadık. Beş yıllık sözleşme ile yönetimi yeniden ele alan Recep Tayyip Erdoğan'ı kutluyorum.

Yaz aylarının değişmez tutkusu "Şöhretler Futbol Turnuvası" adı altında yapılan semt sahalarındaki futbol maçlarıydı. Bu maçlar özellikle yaz aylarının patronu Temmuz aylarında gerçekleşirdi. Yalnız İstanbul'a mahsus değildi, her ilde oynanırdı. Bunların en şöhretlilerinden birisi olan "Zuhuratbaba Turnuvası" bir nevi futbolcu pazarına dönüşürdü...

Beğenmediğimiz, canımızın sıkıldığı, istemediğimiz, hoşlanmadığımız zamanlarda kullandığımız bir söz vardır. "Bitse de gitsek". Bu iki kelimeyi maçlarda bile çok kullanırız.

Jupp Derwall'in kariyeri ile ilgili futboldan ister anla, ister anlama ne yazarsan yaz okunur. Ancak araştırmadan kafadan yazmaya kalkarsan biraz komik duruma düşersin. Hani derler ya "Bir bilene sor" diye. Bekledim ve "sıra galiba bana geldi" diyerek Derwall yazıyorum. İlk olarak Derwall'in Türkiye'ye gelmesinin mimarı, arkadaşım Erdoğan Şenay'ı aradım.

Kavurucu sıcaklar geldi mi gözümüzü Afrika'ya, soğuklar gelince de Balkanlar'a çeviririz. Bu ikili bizim hava raporumuzu belirler.

Akdeniz Oyunları'nın yapıldığı günlerdi. Ülkemizin en çok madalya kazandığı bu oyunlar yapılırken bendeniz de "LİBERO" adı altındaki TV programımı bugün kepenklerini indirmiş ama akıllarda "İYİ TV" sloganı ile kalan kanalda, her hafta canlı yayın olarak sporumuza hizmet yarışındaydım. Sene 1995 veya 1996.

Yaz aylarında sıcak rüzgârlar esmeye başlayınca biz de rotamızı denizlere doğru çevirip futboldan biraz uzaklaşalım dedik. Ancak sevgili F.Bahçe yakamızı bırakmıyor. Real Madrid' in iskeletinden kopardığı Roberto Carlos'la yeni sezonda epey caka satacak, helâl olsun...

Bu deyimi çok duymuşuzdur. Yazımın başlığı olarak düşündüğüm zaman bile kendi kendime söylendim; "Baban muhtar mı " diye.

Ligi dördüncü sırada bitiren Trabzonspor'a "Dört büyükler" tabirini yakıştırırken ne kadar haklı olduğunu bir kez daha gösterdi. Aralarına bir başka takım sokmayan dört büyüklerden, Trabzonspor'la ufak bir tura çıkalım... Hemen hemen her hafta bu takımla yattım, kalktım.

Galatasaray-Fenerbahçe maçı sonrası ile, kafalarınızı karıştırmak yerine, biraz bile olsa çuvaldızın ucunu bir taraflarımıza batırmak istiyorum. Canımız yanacak ama olacak o kadar... Yazıyoruz, yazıyoruz anlayan yok ama okuyanımız çok. Gelen e-mailler, telefonlar bunu gösteriyor. Gelelim konumuza...

Yapılan her büyük spor organizasyonu sonunda adettir. "Ardından" başlığı altında yorum ve görüşlerimizi kaleme alır, siz saygı değer okuyucularımızla paylaşırız. İşte bunlardan birisine aynı başlıkla devam ediyoruz.

Şampiyonluk yarışının son durağının İzmir olacağı hiç aklıma gelmezdi. Altay-Göztepe-K.Yaka'ya yıllarca ev sahipliği yapan İzmir Atatürk Stadı iki yabancıya "kozunuzu burada paylaşın" dedi. F.Bahçe 100.yıl aşkına varını yoğunu ortaya koyarken, Trabzonspor UEFA sevdasıyla öyle hızlı başladı ki, Hüseyin şipşak bir gol attı. Genç kaleci Serdar bacaklarını kapatsa top adres değiştirirdi, gol olmazdı. Son günlerde adını Yunanistan basınında gördüğümüz Tuncay evlere şenlik Trabzon defansını geçti, durumu eşitledi ve maç sanki yeniden başladı.

Yıllardır yabancı spor dergilerini beğenmekten, onlardan derlediğimiz haberleri sayfalara yüklemekten bıkmıştık. O günlerdeki spor müdürümüz Necmi Tanyolaç kulakları çınlasın Alman, İtalyan, Fransız dergilerini bizlere didik didik okuturdu.

Her sene nisan veya mayıs aylarında dünyanın en büyük spor organizasyonlarından birine ev sahipliği yapıyoruz. Evet, yanlış okumadınız "dünyanın en büyük" dedim.

Kupadan elendikten sonra Avrupa kupalarına katılmayı hayalleri kuran Trabzonspor, Antalya deplasmanında neredeyse günah çıkardı. Her hafta ayrı bir on birle ve ayrı bir oyun anlayışıyla sahaya çıkan bordo-mavililer, şampiyonluk ve düşme düşüncelerini bir kenara bırakınca rahat oynadı.

Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı kutlamaları her Türk insanının anılarında kalan hatıraları ile doludur. Çocukluğumuz daha doğrusu siyah önlük, beyaz yaka takarak gittiğimiz ilkokullardan başlayan bu anılar, yaş ilerleyip, çoluk çocuğa karışınca yerini hep değiştirir.

Türkiye Kupası finaline uzanan 90 dakikaya Kayseri Erciyes ve Trabzonspor itiraz etti. "Bu işi uzatalım" dediler, doymadılar oynamaya.

Sakaryaspor mutlak kazanması gereken maçına çıkıyor, ancak yapacak hiçbir gücü kalmamış. Türk futboluna sanki fabrika gibi futbolcu yetiştiren Körfez'in temsilcisi teleferik gibi olmuş. 1. Lig ve 2. Lig arasında gidip geliyor. Sakaryaspor hükmen galip geldiği Vestel Manisaspor'dan aldığı 3 puanı galiba bir daha göremeyecek gibi. Futbolcuların bundan sonraki maçları angarya gibi düşüneceğini hissettim. Bu atmosferde Trabzonspor deplasmanından neler beklediğini anlamak için gözümüzü sahaya çevirelim.