Fuat Bol

Bugüne kadar hep aynı şey yapılmadı mı? Ne zaman bir hayırlı işe teşebbüs ettikse veya herhangi bir problemimizin çözümüne dönük adım attıkça, hep önümüze çeşitli engeller çıkarılmadı mı? Gelip geçen onca iktidarlar da, hep o engelleri bertaraf etmekle uğraşıp; hayırlı işi ve o problemi unutmadı mı? Kendisine unutturulmadı mı?!.

Türkiye'miz tarihinin çok önemli sürecinden geçiyor. Toplum önderlerinin, özellikle devleti idare edenlerin, karar almada kılı kırk yarmaları gerekmektedir! Zira; devlet ve millet hayatımızda; Osmanlı'nın duraklama ve gerileme devirlerinden itibaren ilk kez kendimizle ve kendi meselelerimizle yüzleşiyoruz, yüzleşebiliyoruz!

Evet; ferdin hak ve hukukunu öne çıkaracak ve onu devlete karşı kollayıp koruyacak; kısa, özlü ve her şeyden önemlisi nelerin nasıl yapılacağından ziyade nelerin yapılamayacağını gösterir bir anayasa...

Demokrasi tarihimiz boyunca siviller tarafından yapılan bir anayasa ile idare edilememe ayıbı bize yeter de artar bile! Maalesef askerî vesayetle ma'lul anayasalarla idare edile geldik.

CHP iktidar olmak istiyorsa, derin bir muhasebeye girişmeli ve evvelemirde şu sualin cevabını bulmalıdır:

Kemal Kılıçdaroğlu 'yeni' CHP diyerek yola koyuldu. Daha doğru ifadesiyle; Deniz Baykal ve ekibinden iktidar ümidini ebediyen yitiren kesimler tarafından yola koyduruldu.

Seçimlerde millet, yüzünün akıyla görevini yaptı. Seçimlere katılım oranıyla Meclis'in temsil oranı Avrupa demokrasilerine bile parmak ısırttı.

Siyaset, uzun soluklu ve zor zenaattır. Zira bütün bilimlerin fevkindedir.

Siyaset ve hukuk kurumlarının görevi çözüm üretmek ve sorun çözmektir dedik. Siyasetin en üstün icra yeri ise Meclis'tir. Her türlü problemin çözüm yeri olan parlamentoyu, bir siyasi partinin boykot etmesini anlamak mümkün değildir. Daha açık ifadesiyle o siyasi partinin niyeti bozuktur! Milletin emanetine ihanettir

Milletimiz seçimin gereğini yaptı; yüzde seksen üç gibi çok yüksek bir oranda sandığa gitti ve verdiği oylarla da yüzde doksan altı buçukluk bir temsili parlamentoya yansıttı.

Milletimiz seçimlerde görevini bihakkın yerine getirdi ve istikrarı temin maksadıyla bir partiyi tek başına iktidara taşıdı.

Malum; 20. asır hüsran çağımızdı; üç kıta yedi iklimde hüküm perva olan Cihan Devleti'mizi kaybetmiştik. Cihan Devleti'miz öylesine büyüktü ki, yıkılışı bir asır sürmüştü. Yıkılışı üzerinden bir yüzyıl daha geçmesine rağmen, yayılmış olduğu coğrafya üzerindeki yansımalar; yalnızca bulunduğu bölgeyi değil bütün dünyayı derinden etkileyerek devam etmektedir.

Milletin iktidarını manasız ve işlevsiz kılan vesayet anayasaları ile millete pösteki saydırarak 'milenyum' çağına sıfırı tüketerek girdik!

Milletimiz girdiği demokrasi sınavından yüzünün akıyla çıktı. Öyle ki; dost ve düşmana 'işte millet!' dedirtti.

Sadece bugün değil; dün, bugün ve gelecekte her daim dünyanın gözü-kulağı ülkemizin üzerindedir. Türkiye, ne zaman ayaklarının üzerinde durup doğrulmaya kalksa; bilinemeyen ve anlaşılamayan bir yerlerden başına çorap örüldüğü, hep bildiğimiz hikâyedir.

Üstad Necip Fazıl'ı 25 Mayıs 1983'te Hakk'ın rahmetine uğurlamıştık. Zaman su gibi akıp gidiyor; tam 28 sene oldu; onun tabiriyle: "... Çent zamandır şu topluluk nizamı içinde buluşamadık. Ben biraz daha ihtiyarladım, sizse. Daha tazeleştiniz. Fakat, bende ihtiyarlamayan ve son nefesime kadar gitmesi icab eden bir hal, beni size sizi bana kavuşturuyor!"

Başta ABD olmak üzere birçok batılı ülkenin, İslamiyet'le terörü birlikte düşündürtmesinin sebebi açıktı.

Terör, insanlık kadar eskidir ancak, terörün organize suç örgütleri şeklinde devletlerin başına bela olması, son yüzyılın konusudur.

Siyasi liderlerin meydan mitinglerinde birbirlerine karşı etmekte oldukları lafları ibretle izliyoruz. Seviyenin hiç bu kadar düştüğüne şahit olmamıştık.

Herkes genel başkan olabilir ama liderlik ayrı bir iştir ve herkesinin harcı değildir. Dolayısıyla her genel başkan lider değildir. Lider; nisan yağmuru damlasının istiridyenin karnında seneler senesi için için imbiklenerek inciye dönüşmesi misali oluşur.