Fuat Bol

Bu referandum tam bir milat olacak. Demokrasi tarihimizin önemli dönüm noktaları var. Daha açık ifadesiyle; demokrasiye geçişte atılan önemli adımların başlıcaları:

Nihayet baklayı ağızlarından çıkardılar. Referandumda niçin 'hayır' diyeceklerini, hazırladıkları kitapçıkta anlatıyorlar. Anlatanlar da yüksek yargının tepesindeki insanlar. Ne diyorlar biliyor musunuz? Bu ülkede demokrasi ve hukuk kültürü gelişmemiştir. Burası bir Avrupa ülkesi değildir. Dolayısıyla, o ülkeler bizim için örnek de olamazlar. Oralarda var diye, bizde de olması gerekmez.

ABD, Irak'tan 50 bin kişilik son muharip gücünü de çekti. Böylece başkan Obama vermiş olduğu sözde durmuş oldu.

Sağır sultan da biliyor ki; TBMM'nin yapıp halk oylamasına sunduğu bu kısmi anayasa değişikliği milletimizin hak ve hürriyetlerinin artması ve sadece adı demokrasi olan sistemimizin vesayetten kurtulmasının kapılarının aralanması ve gerçek demokrasiye doğru önemli bir adımın atılması içindir. Yapılmak istenen her şey milletimiz ve milletimizin yüksek menfaatleri içindir. Üzerinde değişiklik yapılmak istenen 26 maddeyi tek tek okuyun; böyle olduğunu görürsünüz.

Vesayet rejiminin savunucuları, referandumda 'evet' denirse yargının AK Parti'nin eline geçeceğini ileri sürüyorlar.

Türkiye'mizdeki sistemin kurgusu çok enteresan bir manzara arz ediyor. Dışı seni, içi beni yakar misali;

Referanduma bir ay gibi bir zaman dilimi kaldı. Dile kolay; milletimiz, kendi dediğinin olması için tam elli senedir bekliyor.

Toplumların demokrasiye kavuşmaları kolay olmuyor. Bu süre zarfında epeyce bedeller ödeniyor. Ödenen bedellerin azlığı-çokluğu, toplumdaki fertlerin demokrasiyi hazmetmeleri ile yakından ilgilidir. Fertler ve onların meydana getirdiği müesseseler, çoğunlukla demokrasiye hazımsızsa bedeller ağır olur. Tıpkı bizdeki gibi; statükonun çetin direnişi bütün hızıyla sürüyor!

Meclis tarafından yapılan anayasa değişiklikleri tamamen milletimizle, milletimizin geleceğiyle; demokrasimizin yani milletimizin hak ve hürriyetlerinin gelişmişliğiyle ilgilidir.

Sevgili okuyucularım; her şey sizlerin gözleri önünde cereyan etti. Nasıl referanduma gidebildiğimizi çok iyi biliyorsunuz.

Hangi işte olursa olsun, insanlar şahsiyete meftundur. Seneler senesi, Türkiye'nin dış politikasının şahsiyetli olmasını dillendirip dururduk.

Muhalefeti oluşturan CHP, MHP ve BDP kısmi anayasa değişikliğine 'hayır' demekle kendilerini, daha açık ifadesiyle varlık sebeplerini inkâr etmektedirler. Ne denli samimiyetsiz oldukları şuradan belli ki, anayasanın yapıldığı 1982 senesinden beri, kendilerinin bu anayasanın mağduru olduklarını ve topyekûn bu anayasaya karşı olduklarını ileri sürerek milletten oy aldılar.

Sırbistan Cumhurbaşkanı tarihî sorumluluğu omuzlarına alarak Srebrenica'ya geldi. Yine de yuhalanmaktan kurtulamadı. Törende her lider konuştukça Tadiç, renkten renge giriyor ve belli ki, hayatının en zor günlerinden birini yaşıyordu. Onu bu zor durumdan, Bosna-Sırbistan barışının gerçek mimarı Türkiye Başbakanı Tayyip Erdoğan kurtardı.

Başbakan'ımızın, 10-12 Temmuzda gerçekleştirdiği; Srebrenica katliamının 15. yıl dönümü anma törenleri vesilesi ile Bosna-Hersek ve Sırbistan ziyaretlerine, İstanbul milletvekili olarak iştirak ettim. Ziyaret, benim için çok önemli idi. Zira, Bosna'daki katliamları, televizyon habercisi olarak dünyaya duyurmak suçundan (!) dolayı işimden olmuş ve Türk adli makamlarınca; (Taksim'de yapılan tel'in mitingini alt yazıyla halka duyurmak ve bu şekilde milleti galeyana getirip infiale sebep olmaktan) 6 sene hapsim istenmişti.

Seneler senesi, bu milletin sorunları hep görmezlikten gelindi. Tabir caizse, bu toplum hep 'cambaza baktırıldı'! Sorunların çoğu inkar edildi;

Demokratik ülkelerin ne idüğünü gösteren en iyi boy aynası, o ülkelerin medyasıdır. Yazılı veya görsel medyayı, yalnızca bir günlüğüne incelemek; insanların ve özellikle yönetici konumundaki insanların nelerle ilgilendikleri ve neleri konuştukları hakkında yeterli bilgiyi verir.

Siyasetin kendi mecraında yön bulmaması, bugünün meselesi değildir. Dışarıdan dizayn, bizim siyasetimizin geleneğinde vardır.

Demokrasi zor bir idare tarzıdır. Bundan dolayıdır ki, toplumlar geliştikçe gerçek demokratik idareye kavuşuyorlar.

CHP'nin bu millete en büyük kötülüğü, yıkıcı ve kışkırtıcı muhalefet anlayışıdır. Yani; benim olmadığım yerde kimseye hayat hakkı yoktur, mantıksızlığıdır. CHP'nin bu tavrı, zamanla diğer muhalefet partilerine de kötü örnek oldu. Bu gidişle, bizim parlamentomuzda yapıcı muhalefeti daha çok arayacağız.

Tayyip Erdoğan'ı ve onun AK Parti iktidarını, ABD'nin ve AB'nin dümen suyunda olduğunu iddia edip suçlayanlar; birdenbire ABD'ci ve AB'ci kesildiler ve bu sefer Başbakan'ı ve onun iktidarını, Türk dış politikasında eksen kaydırıyor diye suçluyorlar.