Fuat Bol

İbret alınmadığı müddetçe, tarih; gerçekten tekerrürden ibarettir. Turgut Özal'ın döneminde de; 'Çekiç Güç'le alakalı 'Tezkere', ilk seferinde Meclis'te kabul edilmemişti. Zamanın muhalefet liderlerinden Süleyman Demirel, tabir caizse; gök kubbeyi iktidarın başına yıkıyordu! Yabancı bir askeri gücün topraklarımıza mevzilenmesi ve oradan Kuzey Irak'ı kontrol altında tutması, ülkemiz için, tek kelime ile felaketti! Bağımsızlığımızın ortadan kaldırılması ve onurumuzla oynanması demekti!

3 Kasım seçimlerinden sonra iktidara tek başına gelen AK Parti Hükümeti; kendisinden önce, yönetilemeyen Türkiye'miz için umut olmuştu. Çünkü; bu asil millet, seneler senesi koalisyonlarla idare edilmeye çalışılmış ve her gelen yeni koalisyon gideni aratır olmuştu!

Türkiye'de yabancı asker bulundurulması, Türk askerinin yabancı ülke topraklarına gönderilmesi ile ilgili 'Hükümet Tezkeresi' Meclis'ten şimdilik tasvip görmedi! Şimdilik dememizin sebebi; bu 'Tezkere'nin geçmesi gerektiği hususudur.

AK Parti hükümeti değil; onun yerine başka hangi hükümet iktidara gelseydi, şimdiki netameli konuları kucağında bulacaktı. Buna isterseniz şans, isterseniz şanssızlık deyin. Ne var ki, bu denli netameli konular bilinerek iktidar olundu.

Yazarımız Fuat Bol, seyahate çıktığından, yazılarına kısa bir süre ara vermiştir. Okuyucularımıza duyururuz.

Savaş karşıtı gösterileri ibretle izliyoruz! Üstelik bu gösterilerin hedefine, haksız yere AK Parti iktidarı oturtulmuş durumda. Bu yanlış yaklaşımda en büyük pay ve vebal, sorumsuz muhalefetin öncüsü CHP'ye ve onun Genel Başkanı Deniz Baykal'a düşüyor!

Çiçeği burnunda AK Parti iktidarı, önüne gelen devasa konularla; 40 yıllık tecrübeli siyasi rakiplerine taş çıkartırcasına boğuşuyor. Genç Başbakan Abdullah Gül; milletçe tarihî misyonumuza yakışan üstün, atak ve emin bir performans sergiliyor.

Türkiye'nin içinde bulunduğu durum; bütün bir milletin kaderini ilgilendiren çok önemli kararlara melce teşkil edeceğinden burada iktidar-muhalefet ikileminden bahsedilemez. Savaş gibi hayati öneme haiz bir konunun münakaşası yapılırken; iç politika hesapları, ucuz ve sahte kahramanlık gösterileri sergilenmez!

"Hak şerleri hayreyler; zannetme ki, gayreyler.. Mevlam görelim neyler, neylerse güzel eyler!" ABD'nin başında patlayan '11 Eylül' kabağını; bir kısım ABD'li, İngiliz ve İsrailli'nin dışında hiç kimse tam olarak anlayamadı ve gereği gibi açıklayamadı! 11 Eylül olayı, sıradan bir terör hadisesi değildir. Görünürde ABD'nin başında patlatılan bu kabak, gerçekte bütün insanlığın başına patlatılmıştır!

Anadolu'da 'iki dere arasında kalmak' diye bir deyiş vardır; Irak krizinde Türkiye'nin konumu aynen bu durumu yansıtmaktadır! Bir tarafta; ceberut tavrı içinde, dost ve müttefikimiz ABD, diğer yanda; bölgesinde tehdit unsuru olan komşumuz Irak ve onun başında malum Saddam bulunmaktadır. Saddam, yönetimi süresince kendi halkına zulmetmiş; gözünü kırpmadan Irak halkını bir

Irak halkı, kurbanlık koyunlar gibi tepelerine inecek bombaları bekleyedursun; İslam Âlemi Kurban Bayramını kutluyor! Savaş tamtamlarını ayyuka çıkaran ABD, NATO içindeki müttefiklerini kaybetme pahasına; yeni senaryoları peş peşe sıralamaya başladı.

Bu mübarek bayram günlerinde biraz siyasetin dışına çıkalım dedik ve kendimize dönük özeleştirilerimize, tahlil ve terkiplerimize devam edelim istedik. İnsanoğlu yaptıklarını çekiyor; bedel ödüyor. Kıyamete doğru gittikçe, dünyayı yaşanamaz hale getirecektir.

Ağız tadıyla kutlanılan; sevginin ve paylaşımın şahika noktasına çıktığı gerçek bayram günleri çok gerilerde kaldı! Bugün; bir şeyi bütünüyle ele geçirememenin ve bütünüyle de elden çıkarmamanın yani; nasipte olanla yetinmenin çetin zamanıdır!

Artık; bundan böyle kimse dünyada huzur, emniyet ve rahatlık beklemesin! Bu hal, epeyce zamandır böyle olmasına rağmen; milenyumla beraber gemi azıya almıştır. Dolayısıyla; dünyada tek kabadayı kaldığını zanneden ABD'nin kurmaya çalıştığı Yeni Dünya Düzeni, gerçekte düzensizliğin ve kaosun yaldızlı ifadesinden başka bir şey değildir.

Biz, seneler senesi aynı partilerin, muhalefette başka iktidarda başka olduklarını gözlemleyip durduk. Bu durumun tipik örneklerini de aynı siyasi partilerin genel başkanlarının şahıslarında gördük. Öyle ki; bunlar, dün ak dediklerine bugün kara demeyi siyasetin gereği; bundan da ötesi maharet bildiler ve bunda yarıştılar!

ABD'nin Irak'a müdahalesi sıradan bir olay değildir. 89 sene önce cetvelle çizilen sınırların; bu kez yeniden belirlenmesi demektir ki, bundan anlaşılan; Orta-Doğu petrollerinin bütünüyle el değiştirmesi gündemdedir!

Türkiyemiz sistemli bir şekilde köşeye sıkıştırıldı. Bunda elbette ki geçen iktidarların rolü çok büyüktür. Mevcut AK Parti iktidarına körü körüne yapılmakta olan bir muhalefet var. Sanki Türkiye'yi mevcut konuma bu iktidar getirmiş gibi bir hava estiriliyor ve; geçmiş iktidarların yığınla oluşturdukları meseleleri bir çırpıda çözmesi isteniyor.

Bilindiği üzere ABD, Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluşunu temin eden Lozan Antlaşması'nı imzalamamıştır. Kendilerinin de içinde bulunduğu; şer ittifakının Türk'e reva gördüğü Sevr paçavrası ise, cümle alemin malumudur.

Malum hikaye: İki inatçı keçi, daracık köprünün ortasında karşılaşırlar. Boynuzlarını karşılıklı getirip itişmeye başlarlar. Birisi dayanamayıp kuvvetten kesilince; ikisi birden aşağı düşüp boğulurlar.

1991 senesine; o günün atmosferine yeniden döndük. Bu kez, aktörler ve şartlar değişik ama; mizansen ve hedef aynı: Saddam ve Irak Petrolleri!.. Türkiye açısından 1991'in şartları çok daha iyiydi. Bir kere, her şeyden önce ülkenin başında Turgut Özal gibi bir deha vardı. ABD Başkanıyla saat başı telefonla görüşen; Orta-Doğu gibi çetrefilli bir coğrafyada fikirlerine baş vurulan ve dünya politikasında ağırlığı olan gerçek bir liderdi Özal.