Mehmet Oruç

Hazreti Ömer seher vaktinde mescid-i şerifte namaz kılmaya giderken, Yahudi Ebû Lü'lü, tarafından karanlıkta bıçakla, mubârek karnından yaralanınca Emîr-ül mü'minîn yardım istedi. Adamları geldiler. Emîr-ül mü'minîni bu hâl içinde görüp, ağlaştılar.

Bazen gazetelerde insanı derin düşünceye sevkeden, ibretli haberler çıkıyor. İşte size birkaç örnek: "Tek kişilik dans şovlarıyla ün kazanan 83 yaşındaki Şemsettin Ünlü, hayata gözlerini bir dans pistinde yumdu.

Bir Yahudi olan Ebû Lü'lü, Mugîre tebnî Şûbe'nin kölesi idi. Efendisini Hazreti Ömer'e gelip şikâyet etti: Efendim benden haddimden fazla harc ister, dedi. Hazreti Ömer buyurdu ki: Ne miktar ister? Dedi ki: Her gün iki dirhem, ister.

Hazreti Ömer halife iken, bir cuma günü, temiz, güzel bir elbise giyip, namaza gidiyordu. Hazreti Abbâs'ın evi bu yol üzerinde idi. Hazreti Abbâs, bir güvencini boğazlayıp, dam üzerinde yıkayıp, kanlı suyunu, oluktan yola dökmüş idi.

Medîne-i Münevverenin taşrasına akşam namazı vakti bir kâfile gelip, konmuştu. Hazreti Emîr-ül mü'minîn Ömer giderken, Abdürrahmân bin Avf hazretlerine rast geldi. Dedi ki: Gel seninle bu gece, bu kâfileyi bekleyelim.

Her kişinin zühd ve takvâsı ve Allahü teâlâdan havf ve recâsı (korku ve ümidi), şu şekilde ve i'tidâlde olmalı ki, ne bir ân ümitsizlik hâli olsun. Ne de bir ân korkusuzluk hâli olsun.

Hazreti Ömer Irâk vilâyetine Eshâb-ı güzîn ile asker gönderdi. Az zamanda Allahü teâlânın izni ile vilâyetleri feth edip, kiliseleri câmi, puthâneleri mescid yapıp, sâlimen ve ganîmetler ile Medîne-i Münevvereye döndüler. Halife ile buluştular.

Hazreti Ömer, Medîne-i Münevvereden hac yapmak üzere, Mekke-i mükerremeye gitmişti. Varıp gelinceye kadar hesâb ettiler. Seksen dirhem harcanılmış.

İnsanoğlunun en büyük eksikliklerinden biri de, sahip olduğu nimetlerin kıymetini bilmemesi ve bu nimetleri sahiplenerek elinden çıkabileceğini düşünmemesidir. Halbuki verilen her nimetin bir veriliş maksadı vardır.

Hazreti Ömer hilâfeti zamanında, bir gazadan çok mal getirmişlerdi. Bu malın beşte birini hakkı olanlara taksîm ederken, Hazreti Hasan bin Ali bin Ebû Tâlib'e bin dirhem gümüş verdi.

Hazreti Ömer hilâfeti zamanında, birkaç bin askeri gazâya gönderdi. Âdet-i şerîfleri şöyle idi ki, gazâya giden askerlerin evlerine adam gönderip, durumlarını sorardı.

Çocukların suç işleme oranının her gün arttığını günlük haberlerde açıkça görüyoruz. Önceleri hırsızlık, gasp, cinayet, alkol, uyuşturucu kullanma suçları görülürken son zamanlarda çocuklarda fuhşun da yaygınlaşmaya başladığını basından takip ediyoruz.

Hazreti Ömer hilâfeti zamanında, Şâm şehrine gitmek îcâb etmişti. Saadet ve izzetle, Eshâb-ı güzînden bir cemâati de yanlarına alıp, Medîne-i Münevvereden çıkıp, yola revân oldular.

Hazreti Ömer halife iken, bir gün mescidde oturuyordu. Rum kayserinin elçisi geldi. Bazı hediyeler ve bir doğan, bir tazı, bir şişe zehir de getirdi. Dedi ki: Yâ halife. Bu tazı öyle bir tazıdır ki, her nereye salar isen, avını yakalar, kaçırmaz. Avı ondan kurtulmaz.

Hazreti Ömer, halîfeliği zamânında Bizans imparatoruna elçi gönderip dîne dâvet etti. Bizans elçisi Medîne-i münevvereye geldi. Hazreti Ömer, ihtiyar bir kadının duvarını yaptırıyordu. Elçinin geldiğini haber verdiler. "Buraya gelsin" buyurdu. "Efendim, ellerinizi yıkayıp bir yere otursanız nasıl olur?" dediler.

Hazreti Ömer'in manevi halleri, rûhâniyyetleri bu mertebe idi ki, her kim karşısına gelse, yalan söylemek kastetse, dili varmaz idi. Doğru söylerdi. Bir mü'min ile bir münâfık karşısına varınca da, söylemeden onları fark ederdi.

Hicretin yirmi üçüncü senesi idi. Bir gün Ömer bin Hattâb'a bir aşîretin zulmünden şikâyet ettiler. İrân tarafında bir aşîret vardır. San'atları harâmîliktir. Müslümanların yollarını basarlar. Mallarını alırlar. Îmâna gelmezler. Müslümanlara karışmazlar.

Hazreti Ömer halife iken, Hazreti Nu'mân'ı serdâr yapıp, Acem diyârına gönderdi. Nihâvend ile Hemedân'ı fethettiler.

Hazreti Ömer, Eslemî'yi beytül-mâla emîn tayîn etmişti. Bir gün Eslemî'den sordular ki, hiç Hazreti Ömer'in beytül-mâldan herhangi bir şey aldığı oldu mu? Dedi ki: Eğer, ehl ve ıyâlinin nafakaya ihtiyâcı olursa, beytül-mâldan ödünç alırdı. Eline mal geçince, yine yerine koyardı.

İnsanlar bir âlem oldu! Artık, kimin ne zaman, nasıl tepki vereceğini tahmin etmek pek kolay olmuyor. Daha da ilerisi, bakıyorsunuz olumlu tepki vermesi gereken tam tersine olumsuz tepki veriyor; olumsuz tepki vermesi gereken de olumlu tepki veriyor.