Mehmet Oruç

Resulullah Efendimiz, hazret-i Ali'ye buyurdu ki: Ya Ali! Halkın en iyisi, Allahü teâlâ hazretleri indinde o kimsedir ki, ömrü uzun olur ve ameli iyi olur.

Resulullah Efendimiz, hazret-i Ali'ye buyurdu ki:

Hazret-i Ali anlatır: Resulullah efendimiz, bir gün beni huzuruna çağırarak şöyle buyurdu.

Enes bin Malik buyurdu ki: "Resul aleyhisselam, insanların en güzeli, en cömerdi ve en şecaatlisi idi. Uhud Savaşında Kureyş müşriklerinden Übeyy bin Halef "Muhammed nerededir?" diyerek soruyordu. "Ya Muhammed! Sen kurtulursan, ben kurtulmayayım!" diyerek Peygamberimize gelip yetişti.

Dini tabirle fitneyi, bugünkü ifadeyle terörü İslamiyet şiddetle yasaklamıştır. Mensuplarını bu felaketten uzak tutmuştur. Peygamber Efendimiz, fitne çıkaranları lanetlemiştir. Bunun için, İslamiyetin gerçek temsilcileri olan Ehli sünnet Müslümanlar bundan hep uzak kalmışlar, teröre hiç bulaşmamışlardır.

Bundan yaklaşık otuz yıl önce, daha ilk yıllarında gazetemizde sık sık, "Selefi" "Vehhabi" tehlikesinden bahsedilirdi.

Peygamber efendimiz, şecaat sahibiydi. Gadabın, sert davranmanın lüzûmlu miktârına "Şecâ'at" denir.

Birisi, Resul aleyhisselamdan, bir şeyler istemeğe geldi. Peygamber aleyhisselam "Şimdi, yanımda verebileceğim bir şey yok. Fakat, ihtiyacını, benim hesabıma satın al da, bize bir şeyler geldiği zaman, ben, onu öderim" buyurdu.

Peygamber efendimizin on yıl hizmetinde bulunmuş olan Enes bin Malik hazretleri anlatır: "Resul aleyhisselamdan, bir şey istenmezdi ki, onu isteyene vermiş olmasın."

Cömertlik hususunda da, Peygamberimiz gibisi yoktu.

Peygamber efendimiz, "Allahü teâlâdan hayâ ediniz!" buyurdu. Haya, çirkin şey yapmaktan, ayıplanmaktan çekinmektir.

Resulullah efendimiz, "Hayâ, bir şeyde bulunursa, onu, ancak süsler. Hayâsızlık da, bir şeyde bulunursa, onu, ancak lekeler!" buyurdu. Hayâ nedir? Hayâ, utanma manasına gelir.

Dün, "İslami terör" dedikleri, gerçekte İslamla ilgisi olmayan vahşetlerin müsebbibinin Avrupa ve ABD olduğunu söylemiştik. The Guardian gazetesindeki yazısında İngiliz araştırmacı Karen Armstrong da aynı şeyi söylüyor.

Resulullah efendimiz, tebliğ dönemi boyunca putperestliğin yerine tevhidi, zulmün yerine adaleti, düşmanlığın yerine kardeşliği, sürtüşmenin yerine dayanışmayı yerleştirmeye çalışmıştır.

Geçen hafta, bir TV haber yorum programında spiker Diyanet'in bir üst düzey yöneticisine soruyor: "İstanbul'daki terör olaylarına ne diyorsunuz, İslamiyetle dolaylı veya doğrudan bir ilgisi var mı? Bu terör olaylarını düzenleyenler Müslüman oldukları için soruyorum." Diyanet görevlisi mealen şöyle cevap veriyor.

Dahiliye devrinde, Araplar arasında kumar ve falcılık yaygındı. İçki ve kumar Mekke'de yaygın olduğu gibi Medine'de de yaygındı.

Bir kimse, Peygamberimizin huzuruna gelmişti. Peygamberlik heybetinden, titremeğe başladı.

Peygamberimiz; makam ve mertebesinin yüceliği, yüksekliğiyle birlikte, insanların, en mütevazısı ve en kibirsizi idi.

Peygamber efendimiz tevazuda da itidal üzereydi. Tevazu, alçak gönüllü olmak, Hakka boyun eğmek, Hakkı kabul etmek demektir.

İmam-ı azam Ebu Hanife hazretleri, Peygamberimiz hakkında "Ne küçük, ne de büyük, hiçbir günah işlememiştir" buyurdu.