Mehmet Soysal

'Aç kurt fırın deler' deniliyor... Günümüzdeki aç kurtlar dört ayaklı değil, iki ayaklı aç kurtlar... Kırk yıldan beri dağlarda başka devletlerin taşeronluğunu yapan aç kurtlar, diğer yandan da özgürlük ve barış laflarının ardına saklanarak ulumaya devam ediyorlar...

Kapalı kapılar ardında yalan ve iftiralardan ibaret tarih külliyatı yazan sözde tarihçilerin ihanetini gün ışığına çıkartabilmek için ömrünü adayan gazetemizin başyazarı Yılmaz Öztuna Hakkın rahmetine kavuştu...

Kuşlar her gün aynı şarkıyı söylermiş... Bu ülkede muhalefet anlayışı kronikleşiyor... Ve gittikçe kalabalıklaşıyor...

Kırk yıl önce de kar yağardı bu ülkeye... Ve dağlara, nehirlere, ovalara, yollara, ormanlara, kent ve kasabalara... Alaca kargalar çınar ağaçlarının dallarında keyif çatarken, serçeler çatı altlarındaki oyuklarda fısıldaşırdı... Yollar günlerce kapanırdı...

İnsanlar, insanların başlarına gelen felaketlerden, acılardan, yanlışlardan beslenerek yaşıyor... Sosyal medya dedikodu kazanına dönüşmüş... Milyonlarca kazan kaynatılıyor ve köpürtüldükçe köpürtülüyor... Kırk bin kişi de işini gücünü bırakmış yorum yazıyor...

Bu ülkedeki uzun tutukluluk sürelerinin ardındaki keyfiyet boşluğu yıllardan beri tartışılıyor... AB ve ABD sürekli uyarıyor...

Sezai Karakoç' un dediği gibi; 'En güzel bir türküyü bir kurşun söyler' Ama her zaman değil...

Kıbrıs davasına hayatını adayan Rauf Denktaş yani Toros öldü... Kendine ait olmayan hayatını ise çoktan kaybetmişti... Kendisini tanıdığımız günden beri de bu hayat tarzına şahit olmuştuk... Paranın, şöhretin ve iktidar koltuklarının esiri de hiç olmadı...

İki yüz yıldan beri yaşanan siyasi gerilimlerin düğüm noktasını bir türlü bulamayan bu ülkede kimin ne zaman ne yana döneceği belli değil..

Dünya; bütün kavgaların buluştuğu bir adres... Keyfiliğin, kirliliğin hüküm sürdüğü bu kapısız, kuralsız adreste her geçen gün insan biraz daha bozuluyor...

Bu ülkede eğitim meselesi zirvesi belli olmayan soğuk bir dağ gibi... Sürekli kar topluyor...

Doğu ülkelerinde kurşunlar susmuyor, bombasız gün geçmiyor ve insanın bir değeri yok... Her gün binlerce insan ölüp gidiyor...

Liglerde top bu hafta dönmeye başlıyor... Altı ay önce başlatılan 'şike operasyonu' gölgesinde her ne kadar futbola olan ilgi azalmış olsa da tribünler yeniden dolmaya başladı...

Bir yıl daha gelip geçti... Kimsenin dilinden düşürmediği barış türkülerini okuyup, ahkam kesenlerin dahi en büyük sığınağı; savaş...

PKK'nın elebaşı Suriye'den kaçtığı zaman İtalya'da bir villada kalmaya başlayınca Türki-ye'de fırtınalar kopartılmıştı;

Fransa on yıl önce soykırımı tanımıştı... On yıl sonra ise 'soykırım yok' diyenlere bir yıl hapis ile 45 bin Euro para cezasını öngören yasayı 38 oyla kabul etti...

Yıllardan beri reyting ölçümlerinin büyük bir yalandan ibaret olduğunu söyledik... Milyarlarca doların masa başında paylaşımı yapılıyor dedik ama kimseye dinletemedik...

Futbolda şike iddialarıyla başlatılan operasyonların daha ilk gününden itibaren sürekli diyorduk ki; - İyi adamları ayırın... Ki adalete olan güven zedelenmesin!

Her sabah Büyükçekmece yokuşundan çıkarken üst geçidin altında on iki yaşında bir çocuğu ve elinde bir petrol şirketine ait 'yüzde sekiz' yazan bir reklam dövizini yoldaki araç sürücülerine gösterirken görüyorum...

Siyaset, iş, bürokrasi ve sanat çevresindeki liderlerin, yani güçlülerin dolaştığı koridorlarda pişmanlığın ve muhasebeleşmenin ancak duvarlara çarpıldığında başladığına şahit oluyoruz... Güçlüler 'güçlü' iken söz dinlemiyor...