Mehmet Soysal

Eski yıllarda ülkelerin savaşlarını, acılarını, günlük hayata dair sancılar ve aşklarını 'sanatlaştıranlar' vardı...

Ağaç dallarında o yeşil yapraklar kurumuş, sokak ve parkların kaldırım taşlarına bir bir dökülmüştü... İlkbaharın getirdiği umutlar yine gazele dönüşmüştü... Oysa bir daha hiç sararmayacak gibi duruyordu... İlkbahar her defasında böylesine umutlandırıyor, sonbahar ise her defasında kandırıyordu...

Arap baharı yani bir hürriyet türküsüdür herkesin dilinde... Meydanlarda kalabalıkların keyifle söylemeye başladığı bu türkünün sonu nerede biteceği ise meçhul...

Kurumlara olan güven her geçen kaybediliyor, en güçlü kurumlar bile yolgeçen hanına dönüştürülmüş durumda...

Bin yıldan beri yol yürümüş ve nihayet burada yaşamaya karar vermişiz. Etrafımızdaki 'komşu' diye bildiğimiz ülkelerle dost olmaya, yaralarını sarmaya çalışmış ama her defasında bir arıza çıkartılmış ve yarı yoldan geri döndürülmüşüz...

İki yıl önceydi... İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Kadir Topbaş ile iftarda buluşmuş ve daha sonra birlikte şenliklerin yapıldığı Sultanahmet Meydanına gitmiştik...

Dokuz günlük bayram tatili süresince trafik kazalarında 143 kişi hayatını kaybetmiş ve 542 kişi ise yaralanmış...

Bir bayram daha geldi ve geçti... Dokuz günlük tatilin ardından dönüp geriye baktığımızda dünyada değişen bir şeyin olmadığına ve meselelerin çözümü konusunda ciddi bir adımın atılmadığına şahit olduk...

Bu sabahtan itibaren bayram... Bayram namazını kılıp da eve dönen baba ve çocuklar iki saat sonra bayramı tüketiyor... Birkaç telefon ediliyor uzaklara... Ve birkaç sms ve mail yoluyla rutinleştirilen bayram tebrikleri...

Ve Sultanahmet Meydanı... Her ramazan ayında, belki de bin yıllık bir adreste buluşmanın tedirginliği yaşanıyordu... Meydanın bir başka en güzel adresi Yeşil Ev'in çeşmeli avlusunda suyun gürültüsüne kelimeler yenik düşüyordu...

Bu ülkenin aydını son iki yüz yıldan beri din düşmanlığını daima gizlemeyi başarmıştır... 68'lerde Devrimci... 70'lerde Komünist... 78'lerde Marksist... 80 darbesinden sonra yarısı sosyalist, yarısı Kürtçü ve PKK'lı olduğunu ilan etmiştir...

PKK, devleti ve milleti tahrik edercesine saldırıyor... 'PKK'nın patronu hangi devlet?' sorusuna cevap verilmiyor... Kandil Dağı'nda füze, mermi ve silah fabrikası mı var?

Arap ülkeleri cadı kazanı gibi kaynıyor... Ramazan ayına inat kan akıyor... Askerler, kadın ve çocuklara kurşun sıkıyor... Tanklar ezip geçiyor...

Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi Öğretim Üyesi Doç. Dr. Cengiz Anık, ülkemizde sayısı 60'a ulaşan iletişim fakültelerinin kapatılmasını istiyor...

Gazeteci dostuma, bu ülkedeki medyanın son yüzyılının incelenmeye muhtaç olduğunu söylediğimde dayanamayıp;

'Nasıl gelirsen öyle gidersin' sözünü duymayan kalmadı ama yine de insanoğlu namert oyunlarla iktidar koltuğuna gelip oturmaktan ve Firavun'un akıbetine benzer şekilde gitmekten ders almıyor... Bu oyunu oynamaktan bıkıp usanmıyor.

BJK yönetimine sağlığımla ilgili bir hayli sıkıntılı günler geçirdikten sonra başlamıştım... Sanıyordum ki, şairin dediği gibi;

2011 Nisan ayında bir yasa çıkartılıyor...

Meğerse o gece sonmuş... Yüksek dağların eteklerinde şafak sökene dek sohbetimiz sürmüştü... İlk defa hayatından kısa kesitler anlatmıştı... Fazla konuşmayı sevmiyordu... Dertlenmişti...

Üç masum adam hâlâ Metris'te gün sayıyor... İftira edenler iftirayı itiraf etmesine rağmen...